Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η νέα σειρά του Θοδωρή Παπαδουλάκη που προβάλλεται από τον Alpha «Η λέξη που δεν λες» άρχισε να μεταδίδεται από την προηγούμενη εβδομάδα και στην Κύπρο. Από τα πρώτα δύο επεισόδια φάνηκε ότι είναι μία σειρά αξιώσεων, και πιθανολογούμε ότι θα είναι ισάξια τουλάχιστον με το ιστορικό πια «Το νησί». Πέραν όλων των άλλων, φωτογραφία, σκηνοθεσία, τοποθεσία που είναι πάρα πολύ καλά δουλεμένα και δείχνουν ότι όπου υπάρχει μεράκι, γνώση και φαντασία η τηλεόραση μπορεί να κάνει θαύματα, αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι το θέμα της σειράς, ο αυτισμός, μία αναπτυξιακή διαταραχή για την οποία μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν είναι επαρκώς ενημερωμένο. Η τηλεόραση, την οποία πολλάκις έχουμε κατηγορήσει και όχι αδίκως, μπορεί, αν θέλει και έχει τα κατάλληλα εφόδια, να δώσει όμορφα και σπουδαία πράγματα. Η μυθοπλασία μπορεί να λειτουργήσει με τέτοιον τρόπο ώστε όχι μόνο να μην καταντά επαναλαμβανόμενό ρομαντικό βίπερ, αλλά να θίξει πολλά και σοβαρά θέματα, που έστω κι έναν τηλεθεατή να ευαισθητοποιήσει είναι κέρδος. Το να γίνει περισσότερο γνωστή η διαταραχή, το να αρχίσει ο κόσμος να καταλαβαίνει τι είναι όλο αυτό που ονομάζεται αυτισμός, και να θελήσει να μάθει περισσότερα είναι κέρδος, και μόνο γι’ αυτό αξίζει η σειρά, που δείχνει ότι δεν εκμεταλλεύεται τη διαταραχή εμπορικά, αλλά την προσεγγίζει προσεκτικά και με σεβασμό.
Η κακιά τηλεόραση μπορεί τελικά να μην είναι και τόσο κακιά, αρκεί να βρεθεί ο πρίγκιπας – όχι αυτός που ξέρουμε, ένας κανονικός, του παραμυθιού! – που θα τη φιλήσει και θα τη μετατρέψει από βάλτο σε όαση. Αντιλαμβάνομαι ότι πολύ σημαντικός είναι ο παράγοντας χρήμα, ναι, παίζει ρόλο, άνευ τούτων ουδέν, αλλά ας μην τα ρίχνουμε όλα στον άδειο τραπεζικό μας λογαριασμό, η μυθοπλασία που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε, ακόμα και όταν υπήρχαν χρήματα, δεν ήταν και η καλύτερη, και τώρα που έχουν στενέψει τα ζωνάρια είναι το ίδιο χλιαρή. Σημαντικότατο ρόλο έχουν και η τεχνογνωσία, και η φαντασία, και το μεράκι, και η ιδέα και η τοποθεσία, και όπως έχω γράψει και παλιότερα δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα απ’ όλα, δεν είναι μπακλαβάς το γυαλί, – που εκεί κάποτε λιγώνεσαι –, θέλει λίγο απ’ όλα, θέλει μέτρο και νομίζω ότι η σειρά του Παπαδουλάκη το έχει, κι εύχομαι να μη διαψευστώ.
Στα πρώτα αυτά επεισόδια η σειρά του Θοδωρή Παπαδουλάκη, βέβαια, δεν φαίνεται να έχει βρει ακόμη τη θέση της στον πίνακα τηλεθέασης, αφού τη μέρα της πρεμιέρας της την είδαν 36.000 τηλεθεατές, και ποσοστό 13,22, έχοντας βοηθήσει και το πολύ καλό lead in του «Έλα στη θέση μου». Ωστόσο, οι απέναντι σειρές και εκπομπές έκοψαν τηλεθεατές, τα εδραιωμένα «Τα 5 κλειδιά» του ΑΝΤ1 και το «Ζωή μου» του Megaone, κράτησαν τα ποσοστά τους, κάτι που είναι φυσιολογικό, οι τηλεθεατές τις ξέρουν, τις έχουν αξιολογήσει και τις έχουν εντάξει στο πρόγραμμά τους, αυτό που στη δική μου, τουλάχιστον αντίληψη είναι παράξενο είναι η ενδυνάμωση του «Πρίγκιπα» στo Σίγμα. Την ημέρα της πρεμιέρας της «Λέξης» ο Πρίγκιπας είχε καλεσμένη τη Γωγώ Αλεξανδρινού, και σχεδόν κράτησε τα υψηλά νούμερά της. Τα οποία ήταν διπλάσια από τα best of και διπλάσια από εκείνα της επόμενης μέρας.
Είναι σίγουρα νωρίς να εξαχθούν συμπεράσματα για τη συμπεριφορά των τηλεθεατών, μιας και έχουν προβληθεί μόνο δύο επεισόδια της «Λέξης» και ίσως η πίτα της τηλεθέασης να μην έχει ακόμα μοιραστεί σωστά.
