Kathimerini.gr
Η πολιτική συζήτηση στη Γερμανία τις ήσυχες αυτές ημέρες του καλοκαιριού περιστρέφεται γύρω από ένα νούμερο: 343 εκατ. ευρώ. Το 2010, το γερμανικό κράτος χορήγησε 36 εκατ. ευρώ ως επίδομα τέκνων για παιδιά που ζουν στο εξωτερικό. Το 2017, το ποσό αυτό έχει σχεδόν δεκαπλασιαστεί, φθάνοντας τα 343 εκατ. και πυροδοτώντας έντονες συζητήσεις για το τι μπορεί να οδήγησε σε αυτή την αύξηση.
Το γερμανικό κράτος χορηγεί 194 ευρώ ως επίδομα για κάθε παιδί, εκτός αν είναι τρίτο παιδί (200 ευρώ) ή τέταρτο (225 ευρώ). Το επίδομα χορηγείται σε μόνιμους κατοίκους της χώρας που είναι ασφαλισμένοι στο γερμανικό σύστημα, περιλαμβανομένων και εργαζομένων που ζουν στη Γερμανία ενώ τα παιδιά τους βρίσκονται σε άλλη χώρα της Ε.Ε.
«Πού είναι το πρόβλημα;» θα ρωτήσει ένας καλόπιστος παρατηρητής. Το πρόβλημα είναι ότι το επίδομα βαραίνει τους δήμους, οι οποίοι έχουν υποστεί σημαντικές περικοπές στους προϋπολογισμούς τους, κι έτσι κάποιοι από αυτούς έχουν αρχίσει να κοιτάζουν πιο προσεκτικά ποιοι εμφανίζονται ως δικαιούχοι.
Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο δήμος του Ντούιζμπουργκ, πόλης με έντονα κοινωνικά προβλήματα στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία. Ο Σοσιαλδημοκράτης δήμαρχος Σέρεν Λινκ υποστήριξε ότι υπάρχουν σπείρες διακινητών που φέρνουν στην πόλη Ρομά από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τους στεγάζουν σε εντελώς ακατάλληλα κτίρια, ώστε να έχουν διεύθυνση κατοικίας για την παραλαβή του επιδόματος. Οι αποδέκτες είναι εν συνεχεία υποχρεωμένοι να μοιραστούν το ποσό του επιδόματος με τους διακινητές. Οι Αρχές έχουν ξεκινήσει έρευνες για το θέμα.
Ειδικοί επισημαίνουν ότι βασική «υπεύθυνη» για την αύξηση δαπανών δεν είναι η απάτη, αλλά η αύξηση των ξένων εργαζομένων. Ιδιαίτερα στους κλάδους της φροντίδας ηλικιωμένων, των οικιακών εργασιών και των εποχιακών αγροτικών εργασιών έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των νομίμως απασχολουμένων από την Ανατολική Ευρώπη, οι οποίοι δικαιούνται επίδομα τέκνων. Σε κάθε περίπτωση το ποσό για το οποίο γίνεται λόγος (343 εκατ. ευρώ) είναι ελάχιστο τμήμα της δαπάνης για το επίδομα τέκνων, που είναι μία από τις σημαντικότερες κοινωνικές παροχές στη χώρα, με συνολική ετήσια δαπάνη προϋπολογισμού άνω των 30 δισ. ευρώ.
