Kathimerini.com.cy
Οικονομολόγοι της PwC εκτιμούν ότι οι χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) θα μπορούσαν να αυξήσουν το συνολικό τους ΑΕΠ κατά $2,6 τρις αν το ποσοστό απασχόλησης των εργαζομένων ηλικίας άνω των 55 ήταν αντίστοιχο με αυτό της Σουηδίας, της χώρας με τις καλύτερες επιδόσεις εντός της ΕΕ.
Ο Δείκτης της Χρυσής Ηλικίας της PwC είναι ένας σταθμισμένος μέσος όρος δεικτών που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, την απασχόληση, τις αποδοχές και την κατάρτισηκαιαντικατοπτρίζει τον αντίκτυπο στην αγορά εργασίας των εργαζομένων ηλικίας άνω των 55, σε 34 χώρες του ΟΟΣΑ.
Η ενδεχόμενη αύξηση του ΑΕΠ διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα, από 1% περίπου στη Νορβηγία σε 19% περίπου στην Ελλάδα. Άλλες χώρες που υστερούν σήμερα στον Δείκτη, όπως το Βέλγιο (15%) και η Σλοβενία (14%), επίσης θα μπορούσαν να επωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό. Δεδομένου του μεγέθους τους, οι ΗΠΑ έχουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες σε ό,τι αφορά το απόλυτο κέρδος, το οποίο ανέρχεται σε περίπου $0,5 τρις (γύρω στο 3% του ΑΕΠ).
Ο Δείκτης της Χρυσής Εποχής της PwC – Βασικά πορίσματα
Οι σκανδιναβικές χώρες καταγράφουν για μία ακόμη φορά ισχυρές επιδόσεις στον Δείκτη, με την Ισλανδία στην κορυφή της κατάταξης, τη Σουηδία στην τρίτη και τη Νορβηγία στην έκτη θέση. Η Δανία (12η) και η Φινλανδία (14η), αν και δεν έχουν το ίδιο υψηλές επιδόσεις, κατατάσσονται πάνω από τον μέσο όρο.
Το Ισραήλ, η Γερμανία και η Νέα Ζηλανδία έχουν σημειώσει τη μεγαλύτερη βελτίωση από το 2003, κυρίως λόγω του αυξημένου ποσοστού απασχόλησης των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων, ιδιαίτερα στην ηλικιακή ομάδα 65-69. Αντίθετα, η Ελλάδα και η Τουρκία σημειώνουν τη μεγαλύτερη πτώση στη σχετική κατάταξη από το 2003, ως αποτέλεσμα εν μέρει της μείωσης των ποσοστών απασχόλησης των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων.
Δημόσια πολιτική και επιπτώσεις στις επιχειρήσεις
Η έκθεση της PwC μελετά επίσης τα κοινά χαρακτηριστικά των χωρών με υψηλές επιδόσεις και καταγράφει τρία βασικά ζητήματα σε ό,τι αφορά την αγορά εργασίας, στα οποία θα πρέπει να εστιάσουν την προσοχή τους οι κυβερνήσεις:
• Ενθάρρυνση της συνταξιοδότησης σε μεγαλύτερη ηλικία. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της μεταρρύθμισης των συντάξεων ή της δημιουργίας άλλων οικονομικών κινήτρων που ενθαρρύνουν τους εργαζομένους να συνεχίσουν να εργάζονται και πέραν της επίσημης ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Βελτίωση της απασχολησιμότητας. Οι υπεύθυνοι διαμόρφωσης πολιτικής θα μπορούσαν να εστιάσουν στην προαγωγή της διά βίου εκπαίδευσης και κατάρτισης, με στόχο την ενίσχυση των δεξιοτήτων των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων και ενδεχομένως τη μείωση της ανεργίας στη συγκεκριμένη ομάδα.
• Μείωση των εμποδίων στην απασχόληση για τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζομένους. Η δημόσια πολιτική θα μπορούσε να δώσει έμφαση στη θέσπιση αυστηρότερης νομοθεσίας σε ό,τι αφορά τις διακρίσεις στην αγορά εργασίας εναντίον των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων.
Για να επιτευχθούν τα οφέλη που παρατίθενται στην έκθεση, κρίνεται αναγκαία η συνεργασία μεταξύ κυβερνήσεων και επιχειρήσεων, αντλώντας παραδείγματα βέλτιστων πρακτικών από άλλες χώρες και εταιρείες.
