Kathimerini.com.cy
Ο τραπεζικός τομέας στην Ευρώπη χρειάζεται ένα μεγάλο ταρακούνημα, σύμφωνα με τη νέα μελέτη της PwC«The future shape of banking in Europe – how disruptive forces will drive the evolution of a new banking ecosystem».
Ένακαινούργιο φάσμα ανταγωνιστών, συμπεριλαμβανομένων των νεοφυών επιχειρήσεων fintech, μη τραπεζικών πιστωτικών ιδρυμάτων, τεχνολογικών κολοσσώνκαι αλυσίδων καταστημάτων λιανικής πώλησης, προσελκύει πελάτες τραπεζών με καινούργιες προτάσεις, ενώ συγκεντρώνει επιλεκτικά και άλλα κομμάτια της αλυσίδας της τραπεζικής αξίας, σύμφωνα με την έρευνα. Αυτό δίνει σε όλους τους συμμετέχοντες στην αγορά μια μεγάλη ευκαιρία να εξελιχτούν, αναφέρει η PwC.
O colin Brereton, EMEAFinancialServicesRisk, RegulationandCrisisLeaderστηPwCσχολιάζει:
«Ενώ οι τράπεζες έχουν ενδυναμώσει τους ισολογισμούς τους, λίγα έχουν γίνει σχετικά με τον πυρήνα της επιχειρηματικότητάς τους, με τους επενδυτές να έχουν αρχίσει να γίνονται ανυπόμονοι».
«Οι υφιστάμενες τράπεζες αγωνίζονται να λειτουργήσουν υπό το βάρος της ίδιας τους της κληρονομιάς:μιας ασφυκτικά γεμάτης ατζένταςρυθμιστικών μεταρρυθμίσεων και εν μέσω αδύνατων καιρευστών οικονομικών συνθηκών που τώρα επιδεινώνονται εξαιτίας τουBrexit».
Οιευρωπαϊκές τράπεζες έχουν συστηματικά αποτύχει να καλύψουν το κεφαλαιουχικό τους κόστος από την παγκόσμια οικονομική κρίση και αυτή τη στιγμή λειτουργούν σ’ ένα οικονομικό εύροςκαθαρού κέρδους (απόδοση ιδίων κεφαλαίων μείον κεφαλαιουχικό κόστος) περίπου -6%, μετά την αφαίρεση προστίμων, κόστους αναδιάρθρωσης και άλλων μεταβατικών αντικειμένων. Hαναλογία της τιμής αγοράς με τη λογιστική τιμή (πραγματική τιμή της μετοχής έναντι της λογιστικής αξίας) αντανακλά αυτό ακριβώς το γεγονός.
Τα προβλήματα δεν περιορίζονται μόνο στις τράπεζες επενδύσεων, που κάποιοι θεωρούν ως το «προβληματικό παιδί» του τραπεζικούτομέα αλλά εκτείνονται και στον πυρήνα της λιανικής τραπεζικής δραστηριότητας, που παγκοσμίως έχασε το όριο του κόστους κεφαλαίου κατά περίπου 3% το 2015.
Ενώ τα παραδοσιακά φράγματα εισόδου στην αγορά μπορεί να συντηρήσουν το κατεστημένο για λίγο, προοδευτικά δεν είναι δύσκολο να τα δει κανείς να καταρρέουν ή να γυρίζουν προς όφελος των ανταγωνιστών τους: ενδέχεται να αυξηθεί ο ανταγωνισμός σε επίπεδο brand και όχι απαραίτητα προς όφελος των παραδοσιακών τραπεζικών οργανισμών, καθώς εταιρίες από τον τομέα της τεχνολογίας παρεισδύουν στην αγορά. Hπρονομιακή πρόσβαση σευψηλής αξίας δεδομένα πελατών παρακάμπτεται ή γίνεται δια της μεσολάβησης εταιρειών τεχνολογίας. Τα φτηνά καταθετικά προϊόντα σε συνδυασμό με το αυξημένο κόστος συμμόρφωσης δεν είναι πλέον πλεονέκτημα, μετα επιτόκια στα μη-καταθετικά προϊόντα να είναι τόσο χαμηλά και επιρρεπή στη διάσπαση μέσω της ομότιμης παραγωγής (peer-to-peer) και του πληθοπορισμού (crowdsourcing). Ο έλεγχος επί των τραπεζικών υποδομών ενδέχεται να είναι ευάλωτος στην εμφάνιση της τεχνολογίας «block chain»,ενώ οι ευρύτερες πρακτικές των τραπεζών μπορούν πάντα να κλαπούν ή ακόμα και να αντιγραφούν μέσω της τεχνητής νοημοσύνης.
Η έρευνα της PwCκαταγράφει τρία πιθανά σενάρια για το μέλλον του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη:
• Η τάση της πολυεπίπεδης μεταμόρφωσης συνεχίζεται: οι τράπεζες σταδιακά προσαρμόζονται και ενοποιούνται αλλά όχι αρκετά γρήγορα ώστε να καταφέρουν να εμποδίσουν τους διάφορους ανταγωνιστές από το να οικειοποιηθούν ένα υπολογίσιμο –ίσως 20%– και μόνιμο κομμάτι της αγοράς.
• Η τάση επιταχύνεται και φτάνει σε ένα κομβικό σημείο πέραν του οποίου οι ανταγωνιστές γίνονται το νέο κατεστημένο και το υφιστάμενο κατεστημένο είτε ξεθωριάζει είτε περιορίζεται στο να παίζει το ρόλο εταιρειών κοινής ωφελείας. Σ’ αυτό το σενάριο, μια καινούργια τραπεζική κρίση και ένας νέος γύρος δημόσιας επέμβασης, είναι δυνατό να επισπεύσουν τη μετάβαση.
• Το τρίτο, πιο αισιόδοξο σενάριοβλέπει την τραπεζική βιομηχανία, μαζί με άλλους χρηματοοικονομικούς και τεχνολογικούς τομείς, να ξεπερνούν το στάδιο ανταγωνισμού σχετικά με το ποιος θα πάρει πόσο μερίδιο από πληρωμές, καταθέσεις, δάνεια και την κεφαλαιαγορά. Αντ’ αυτού αντιμετωπίζει το ζήτημα συλλογικά –μέσω ενοποιήσεων, συμμαχιών και άλλων εμπορικών διακανονισμών από επιχείρηση σε επιχείρηση– για να αναπτύξει την καινοτομία στην εξυπηρέτηση πελατών, να λύσει σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις και να επιστρέψει στην ατζέντα της ανάπτυξης.
Σύμφωνα με την PwC, το τρίτο σενάριο αποτελεί και την πιο πιθανή εξέλιξη, εν μέρει επειδή η αγορά από μόνη της και όχι μετά από σχέδιο, ήδη φαίνεται να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Ο παραλληλισμός χαράσσεται από την εμφάνιση της ούτω καλούμενης «οικονομίας διαμοιρασμού πόρων», που προέκυψε εν μέσω εξελίξεων στο κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον παρά από την οποιαδήποτε εταιρικήκαθοδήγηση.
