ΚΥΠΕ
Δικαίωση χαρακτηρίζει την απόφαση του δικαστηρίου ο πρόεδρος της επιτροπής Εργασίας Ανδρέας Φακοντής, ο οποίος αναφέρει ότι η απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου ανοίγει εκ νέου τη συζήτηση για διεύρυνση των κριτηρίων για το ΕΕΕ.
Μιλώντας στο κρατικό ραδιόφωνο σημείωσε ότι η απόφαση του δικαστηρίου τους συμφωνεί με τις θέσεις τους για το θέμα.
Ωστόσο, σημείωσε ότι θα πρέπει να αναμένεται και η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου για το θέμα πριν το οποιοδήποτε επόμενο βήμα.
Υπενθυμίζεται ότι το Διοικητικό Δικαστήριο έκανε δεκτή την προσφυγή πολίτη, πατέρα δύο ανήλικων τέκνων, κατά της απόφασης της Υπουργού Εργασίας να απορρίψει την ένσταση που υπέβαλε, όταν απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, ο εν λόγω πολίτης, ο οποίος χειρίστηκε προσωπικά την υπόθεση του, υπέβαλε προς την Υπηρεσία Διαχείρισης Επιδομάτων Πρόνοιας, την αίτηση ημερομηνίας 26.8.2014 για παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Η αίτηση του, απορρίφθηκε περί τον Ιούνιο του 2015, καθότι η αξία της ακίνητης ιδιοκτησίας που κατείχε, υπερέβαινε το όριο που καθορίζεται στο άρθρο 13 του περί Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και Γενικότερα περί Κοινωνικών Παροχών Νόμου, Ν. 109(Ι)/2004.
Κατά της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Διαχείρισης Επιδομάτων Πρόνοιας, ο αιτητής υπέβαλε ένσταση στην Υπουργό Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ημερομηνίας 7.7.2015, η οποία και απορρίφθηκε στις 21.12.2015.
Η θέση του αιτητή ήταν ότι παρόλο που η αξία της ακίνητης ιδιοκτησίας που κατέχει, τόσο ο ίδιος, όσο και η σύζυγός του, υπερβαίνει συνολικά το ποσό των €100.000, εντούτοις από τα έγγραφα τα οποία έχει προσκομίσει ολόκληρη η ακίνητη περιουσία δεν είναι αξιοποιήσιμη, καθότι αυτή είναι υποθηκευμένη από το 2010 για συμβάσεις δανείων που έχει συνάψει.
Συγκεκριμένα ο αιτητής και η σύζυγος του, κατείχαν συνολικά τρία ακίνητα. Η αξία τους, αναλόγως των κατεχόμενων μεριδίων, με βάση τη Γενική Εκτίμηση Αξιών Ακινήτων του 2013, ανέρχεται σε €625.782,66 ποσό που υπερβαίνει το όριο των €100.000 που καθορίζεται στο άρθρο 13(α) του σχετικού Νόμου.
Σύμφωνα με την απόφαση, κατά την εξέταση και απόρριψη της αίτησης του αιτητή για παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, ήταν σε ισχύ οι περί Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και Γενικότερα περί Κοινωνικών Παροχών Νόμοι του 2014 και 2015.
Σημειώνεται ότι στη βάση της ισχύουσας - κατά το χρόνο εξέτασης και απόρριψης της αρχικής αίτησης του αιτητή - νομοθεσίας, ήτοι του Ν. 109(Ι)/2014, δεν υπήρχε οποιαδήποτε πρόνοια για δυνατότητα ή μη αξιοποίησης της ακίνητης ιδιοκτησίας που κατείχε ο υποβάλλων την αίτηση, λόγω εγγραφής εμπράγματου βάρους ή δικαιώματος επικαρπίας. Εξετάζετο ουσιαστικά η κατοχή και μόνον αυτή.
Δεν εξετάστηκαν όλα τα στοιχεία από την Υπουργό
Επομένως, απεφάνθη το Δικαστήριο, κατά το χρόνο εξέτασης της αίτησης του αιτητή, δεν ετίθετο ζήτημα έρευνας για το κατά πόσον ήταν δυνατή ή όχι η αξιοποίηση της ακίνητης ιδιοκτησίας που κατείχε ο αιτητής.
Όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο και συγκεκριμένα από την ένσταση που υπέβαλε ο αιτητής ημερομηνίας 7.7.2015, αναφέρει η απόφαση, είχαν υποβληθεί εκ μέρους του στοιχεία και έγγραφα για τη μη δυνατότητα αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας που αυτός κατείχε.
Επίσης, όπως αναφέρεται, από το διοικητικό φάκελο προκύπτει ότι κατά την εξέταση της ένστασης του αιτητή, τα στοιχεία αυτά δεν εξετάστηκαν και ούτε λήφθηκαν υπόψη από την Υπουργό. «Στην προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 21.12.2015 ουδέν εξετάστηκε και ερευνήθηκε για τη δυνατότητα αξιοποίησης της ακίνητης ιδιοκτησίας του αιτητή, λόγω εγγραφής εμπράγματου βάρους επί αυτής».
Στην προσβαλλόμενη απόφαση, σημειώνει το Δικαστήριο, «η Υπουργός Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, περιορίστηκε μόνο να αναφέρει ότι ο αιτητής δεν καθίσταται δικαιούχος για παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, λόγω του ότι η ακίνητη ιδιοκτησία που αυτός ή οποιοδήποτε άλλο μέλος της οικογενειακής μονάδας κατέχει, υπερβαίνει σε αξία τις €100.000. Τούτο, αφού με βάση την εκτίμηση του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, η αξία τους ανέρχεται στις €625.782,66 ποσό που υπερβαίνει τα όσα καθορίζονται στο άρθρο 13(α)».
Προκύπτει επομένως, αναφέρει η απόφαση, «ότι, η Υπουργός Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κατά την εξέταση της ένστασης του αιτητή, δεν εφάρμοσε ουσιαστικά τις πρόνοιες της ισχύουσας - κατά τον ουσιώδη χρόνο - νομοθεσίας, γεγονός που οδηγεί σε πλάνη περί το Νόμο, αλλά και σε απουσία δέουσας έρευνας επί των πρόσθετων προσκομισθέντων, εκ του αιτητή, στοιχείων».
«Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, σύμφωνα με το Άρθρο 146(4)(β) του Συντάγματος για έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνης περί το Νόμο, με €150 έξοδα εις βάρος των καθ` ων η αίτηση», κατέληξε στην απόφασή του το Δικαστήριο.
