ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τα κέρδη από τα γυρίσματα μιας ξένης ταινίας, στην Κύπρο

Οφέλη στην οικονομία, θέσεις εργασίας, εξωτερίκευση τουριστικού προϊόντος, είναι μόνο μερικά

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

Το ότι η Κύπρος αποτελεί ένα κινηματογραφικό σετ, δεν είναι πρωτόφαντη άποψη. Το είχαν καταλάβει και ενσωματώσει στις ταινίες τους, παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτες που ήρθαν στη χώρα και τη διαφήμισαν ανά το παγκόσμιο με τις ταινίες τους. Μεταξύ αυτών, στο Κάρμι, πριν την εισβολή είχε γυριστεί η ταινία The Beloved, η Crucero de verano τη δεκαετία του 1960, η ταινία Exodus (1960), που μάλιστα κέρδισε και Όσκαρ και ανήκε στον μεγάλο Paul Newman. 

Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνά κανείς την παραγωγή της επικής πολεμικής ταινίας The longest day, που επίσης μέρος της γυρίστηκε στη χώρα μας, με τους Robert Mitchum, Robert Wagner, Richard Burton, μεταξύ άλλων.

Στη λίστα μπορούν να μπουν και σειρά αξιόλογων ελληνικών παραγωγών που έκαναν γυρίσματα σε διάφορες τοποθεσίες στην Κύπρο, στο Κούριο για παράδειγμα που αποτελεί συναξάρι σκηνοθετών, και που έδειχναν όλα αυτά τα χρόνια ότι η τάση αυτή θα ήταν αυξητική με οφέλη στην αναγνωρισημότητα της Κύπρου, στον τουρισμό και άρα στην οικονομία.

Γιατί δεν γίνονται ταινίες στην Κύπρο

Το θέμα έχει φτάσει μέχρι και τη Βουλή να συζητείται, παράλληλα έχουν εκπονηθεί στρατηγικές που προβάλλουν τα πλεονεκτήματα, «Κινηματογράφηση στην Κύπρο: τοποθεσίες γυρισμάτων, κίνητρα, πόροι» ήταν ένα σχετικό φυλλάδιο που είδε το φως της δημοσιότητας από τη Συμβουλευτική Επιτροπή Κινηματογράφου. Άρα το θέμα είναι υπαρκτό, όσο και το πρόβλημα το οποίο εδράζεται στην εξής ερώτηση.

Εφόσον η Κύπρος αποτελεί ένα φυσικό πλατό, γιατί σταμάτησαν οι ξένες παραγωγές να έρχονται στη χώρας; Γιατί άλλες χώρες, όπως η Μάλτα που συχνά εμφανίζεται στη συγκεκριμένη συζήτηση, έχουν αναπτύξει το συγκεκριμένο τομέα;

Όλα καταλήγουν στο κόστος. Μελέτες για το θέμα έχουν γίνει, προτάσεις υπάρχουν στα συρτάρια του ΥΠΟΙΚ από τη διακυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου κι εντεύθεν, αλλά ακόμη και ταινίες που έχουν σαν θέμα την Κύπρο «μετακομίζουν» στη Μάλτα, εφόσον οι εκεί φορολογικές ελαφρύνσεις είναι μικρότερες, οι επιχορηγήσεις περισσότερες, κίνητρα μεγαλύτερα, οπότε είναι αυτονόητο ότι αν ένας παραγωγός καταφέρει μέσω επιστροφής φόρου να πάρει το 25% της ταινίας του, ότι εκεί θα το κάνει. Που είναι και το ζητούμενο τελικά.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι και μάλλον ατυχείς οι όποιες συγκρίσεις άλλων χωρών με την Κύπρο. Το σχετικό κονδύλι βάσει πληροφοριών που έχουν δημοσιευτεί το οποίο δίνει η Κύπρος για την ενίσχυση του οπτικουακουστικού τομέα, είναι 1εκατ., ευρώ περίπου. Η Γαλλία δίνει 581 εκατ., ευρώ, η Γερμανία 303 εκατ., ευρώ, η Μάλτα 10εκατ., ευρώ, για να μην προχωρήσουμε σε άλλες χώρες.

Το παράδειγμα της Ελλάδας

Η Ελλάδα αποτελεί επίσης, λόγω γεωγραφικού κάλους, ακόμη έναν επιτυχημένο κινηματογραφικό προορισμό, που όμως παρά το ότι υπάρχει πληθώρα ταινιών που γυρίστηκαν σε διάφορα μέρη, παραγωγές που θα έπρεπε να λάβουν χώρα στην Ελλάδα, προτίμησαν το εξωτερικό. Παραγωγές που έχουν σχέση με την ιστορία της χώρας. Υπάρχουν και εκείνες, όπως το Mamma Mia, που έβαλε και πάλι τη χώρα στο παγκόσμιο χάρτη της παραγωγής ταινιών.

Σύμφωνα με μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, το κόστος της πρώτης ταινίας του «Mamma Mia» εκτιμάται ότι ανήλθε σε 52 εκατ. ευρώ. Ενα σημαντικό μέρος αυτού του προϋπολογισμού σαφώς ξοδεύτηκε για την κάλυψη των αναγκών των γυρισμάτων. Το ΙΟΒΕ εκτίμησε την οικονομική επίδραση για την Ελλάδα στα 25 εκατ. ευρώ.

Όπως είχε γράψει πρόσφατα η «Κ» αξία για τους κλάδους που εμπλέκονται άμεσα στα γυρίσματα εκτιμάται στα 20 εκατ. ευρώ με τα υπόλοιπα 5 εκατ. ευρώ να αντιπροσωπεύουν εισαγωγές (π.χ. για την αγορά ή ενοικίαση εξοπλισμού). Τα 9 εκατ. ευρώ αποτελούν προστιθέμενη αξία κυρίως αμοιβές και μεικτά κέρδη για τις εταιρείες και τους επαγγελματίες που εμπλέκονται στα γυρίσματα.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να συνυπολογιστούν και τα πολλαπλασιαστικά οφέλη και προσθέτοντας την αύξηση των θέσεων εργασίας κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, που υπολογίζονται σε πάνω από 750 για μια παραγωγή, ενώ θετική επίδραση καταγράφεται στον κλάδο των ξενοδοχείων και της εστίασης, στον κλάδο των μεταφορών και της μεταποίησης έως και σε αυτόν των τροφίμων και ποτών.

Το Μπόλιγουντ

Τώρα η Κύπρος φιλοδοξεί να μπει στον κόσμο του θεάματος με το Σχέδιο Προώθησης της Οπτικοακουστικής Βιομηχανίας , που θα παρουσιάσουν ο υπουργός Εσωτερικών, Κωνσταντίνος Πετρίδης, και η Γενική Διευθύντρια του Κυπριακού Οργανισμού Προώθησης Επενδύσεων (CIPA), Νατάσα Πηλείδου.

Είναι άλλη μια προσπάθεια, που όπως έχει ήδη αναφερθεί αξίζει και με το παραπάνω να καταστεί πραγματικότητα, ωστόσο η όλη ιδέα προήλθε από το ταξίδι του Προέδρου Αναστασιάδη στην Ινδία, και από το συμπέρασμα ότι η Κύπρος μπορεί να καταστεί ιδανικός χώρος γυρισμάτων για ταινίες του Μπόλιγουντ.

Εκεί πια όταν μιλάμε για κέρδη, η φαντασία ξεπερνάει την πραγματικότητα:

900 ταινίες το χρόνο, 4δις εισιτήρια που κόβονται, Disney, Viacom, News Corporation μεταξύ αυτών που φυσιολογικά υπέγραψαν με εταιρείες του Μπόλιγουντ για παραγωγές, και λοιπά στοιχεία που θα έπρεπε να έχουν πείσει εδώ και χρόνια τους ειδήμονες πως η κινηματογραφική πίτα είναι ικανή να καταστήσει την Κύπρο… πρωταγωνίστρια στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών.

*το βίντεο είναι από την ταινία του 1962, The longest Day

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.com.cy

Οικονομία: Τελευταία Ενημέρωση

X