ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Προεδρικό σε κρίση με την παιδεία στον αέρα

Επικοινωνιακά ολισθήματα και προσωπικές έριδες οδήγησαν σε μία άνευ προηγουμένου ρήξη

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Όταν το απόγευμα της Τρίτης, οι παροικούντες το Προεδρικό παρακολουθούσαν μία λαοθάλασσα εκπαιδευτικών και άλλων πολιτών να πλησιάζει και να κατακλύζει τη Δημοσθένη Σεβέρη και τους δρόμους του Προεδρικού Λόφου, απαιτώντας σεβασμό στους εκπαιδευτικούς, διάσωση των δημόσιων σχολείων, έναρξη διαλόγου για τα της παιδείας και κυρίως παραίτηση του Κώστα Χαμπιαούρη από τη θέση του υπουργού Παιδείας, αντιλήφθηκαν πως κάτι πήγε πολύ λάθος στους χειρισμούς τους στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όχι μόνο γιατί λίγες ώρες προηγουμένως υποβάθμιζαν το όλο ζήτημα της πορείας σε υποκίνηση του ΑΚΕΛ, αλλά κυρίως γιατί ο Νίκος Αναστασιάδης ερχόταν αντιμέτωπος με την πρώτη και πρωτοφανή –για τα κυπριακά δεδομένα– διαμαρτυρία εναντίον των πολιτικών του. Και όλα αυτά σε μία εύκολη πενταετία που σύμφωνα με τους κυβερνώντες τα προβλήματα είχαν μείνει πίσω στην προηγούμενη διακυβέρνηση. Τι οδήγησε σε αυτή την άνευ προηγουμένου αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και εκπαιδευτικών είναι ένα ζήτημα που συζητείται εντόνως και εγείρει ερωτηματικά για το μέχρι πού θα φτάσει η κόντρα. Το σίγουρο είναι πως έφερε στην επιφάνεια σωρεία λανθασμένων και εν πολλοίς ερασιτεχνικών επικοινωνιακών χειρισμών που καλλιέργησε σε κάποιους την εικόνα ανικανότητας του Προέδρου να κυβερνήσει, ενώ το πιο σημαντικό είναι ότι μέχρι τώρα δεν έγινε καμία ουσιώδης συζήτηση για το τι παιδεία προωθείται πέραν των κάποιων εργασιακών σχεδιασμών.

Το κεφάλαιο Χαμπιαούρη

Πώς όμως ξεκίνησε η αντιπαράθεση στην Παιδεία; Αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη, απαντάνε εκπαιδευτικοί κύκλοι άμα τω διορισμώ του Κώστα Χαμπιαούρη, πρώην επιθεωρητή, στο πηδάλιο του Υπουργείου Παιδείας. Όπως λένε άνθρωποι του περιβάλλοντός του υπουργού, οι καλές σχέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με στενό οικογενειακό του περίγυρο, αλλά και η καλή σχέση του ίδιου με τον Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο αποτελώντας στην ουσία και έγκρισή του από τον Αρχιεπίσκοπο, ήταν τα κατάλληλα εφόδια για την τοποθέτησή του στο υπουργείο. Ήταν όμως αυτό αρκετό; Ο ίδιος δεν είχε την έγκριση και την αποδοχή συνδικαλιστικών οργανώσεων και συγκεκριμένων προσώπων της δημοτικής εκπαίδευσης, με κάποιους εξ αυτών μέσω επιστολής προς τον Πρόεδρο να εκφράζουν την ένστασή τους όταν ακούστηκε το όνομά του, καθώς όχι μόνο δεν ήταν συναγερμικός αλλά ήταν και έμπιστο πρόσωπο του υπουργού Παιδείας επί Δημήτρη Χριστόφια, του Ανδρέα Δημητρίου. Η αντιπαράθεση βεβαίως πάει χρόνια πίσω και ξεκίνησε όταν ήταν και ο κ. Χαμπιαούρης ενεργό μέλος των συνδικαλιστικών οργανώσεων και δη της ΠΑΔΕΔ Πρωτοπορίας, της συνδικαλιστικής οργάνωσης των δασκάλων του ΔΗΣΥ, κατά την οποία όμως αποχώρησε επεισοδιακά όταν στις εσωκομματικές έχασε την προεδρία. Από τότε οι σχέσεις των δύο μερών δεν ήταν οι καλύτερες, καταλογίζοντας ο ένας στον άλλο εμπάθεια. Σύμφωνα, μάλιστα, με πολιτικούς κύκλους από τον ΔΗΣΥ η ένταση για παραίτηση του Κώστα Χαμπιαούρη από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και ιδιαίτερα από αυτές της Δεξιάς, απορρέει από το γεγονός ότι ο Φίλιος Φυλακτού φιλοδοξούσε να αναλάβει το Υπουργείο. Όπως λέγεται, ο ίδιος ο κ. Φυλακτού έθεσε θέμα απομάκρυνσης του κ. Χαμπιαούρη στον ίδιο τον Πρόεδρο, δυναμιτίζοντας το κλίμα Προεδρικού-συνδικαλιστών.

 

Η αφορμή

Η απαίτηση για παραίτηση, όπως λένε εκπαιδευτικοί κύκλοι, δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς ο Κώστας Χαμπιαούρης είχε ξεκινήσει από νωρίς την κόντρα με τους εκπαιδευτικούς τόσο με τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση του 10χρονου νεκρού μαθητή, με τις τοποθετήσεις περί εκπαιδευτικών με ψυχολογικά προβλήματα, αλλά κυρίως με τους χειρισμούς του τον περασμένο Ιούλιο. Συγκεκριμένα στις 2 Ιουλίου είχε ενημερώσει όλες τις εκπαιδευτικές οργανώσεις για τις αποφάσεις που θα ανακοίνωνε το Υπουργικό Συμβούλιο δύο μέρες μετά. Προτάσεις που επικεντρώνονταν καθαρά στα εργασιακά θέματα και όχι στην ουσία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και στα όσα καταλόγιζε ως κακώς κείμενα της εκπαίδευσης. Η κίνηση αυτή ήταν αρκετή για να πυροδοτήσει τις αντιδράσεις περί απουσίας διαλόγου και να οδηγήσει στο σημερινό τέλμα.

 

Προεδρικό σε ραστώνη

Το ερώτημα που εγείρεται είναι για ποιο λόγο το Προεδρικό άφησε τον Κώστα Χαμπιαούρη, ένα άπειρο πολιτικά πρόσωπο, να χειριστεί ένα τόσο εύθραυστο και με υψηλό διακύβευμα για την κυβέρνηση πολιτικό θέμα. Όπως αναφέρουν κύκλοι στο Προεδρικό ήταν μεγάλο λάθος το γεγονός ότι ο υπουργός δεν ενέπλεξε σε διάλογο τις οργανώσεις πολύ πιο πριν από τις 2 Ιουλίου. Κάτι που τέθηκε άλλωστε και στη σύσκεψη των συνεργατών του Προέδρου την επομένη της μεγάλης πορείας. Λέγεται πως το Προεδρικό μάλλον υποτίμησε τη δύναμη των εκπαιδευτικών κύκλων, θεωρώντας πως εξαιτίας της καλοκαιρινής περιόδου κανείς δεν θα αντιδρούσε με αποτέλεσμα να εφαρμοστούν αναίμακτα οι νέες αποφάσεις. Ενδεικτικό της υποτίμησης της ζημιάς που προκαλείτο και η αποχώρηση του Κώστα Χαμπιαούρη για το εξωτερικό κατά τη διάρκεια της κρίσιμης βδομάδας διαβουλεύσεων αλλά και οι παρατεταμένες διακοπές του Προέδρου. Την αισιοδοξία του Προεδρικού για επιτυχή κατάληξη τροφοδότησε βεβαίως και η στήριξη που είχε από τον δημοφιλή –για την κοινή γνώμη– γενικό ελεγκτή που ζητούσε αναθεώρηση των μισθών των εκπαιδευτικών. Μία νίκη έναντι των συνδικαλιστών στην εκπαίδευση θεωρήθηκε άλλωστε πως θα έκλεινε τον δρόμο στις επιδιώξεις άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων και δη του τομέα της υγείας για τα όσα προετοιμάζονται στο ΓεΣΥ.

Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν επετεύχθη. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, έστω και εν μέσω διακοπών κατάφεραν να ενεργοποιήσουν μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών και να προειδοποιήσουν για απεργιακά μέτρα αλλά και κινητοποιήσεις, προωθώντας το αφήγημα πως ο αγώνας γίνεται για την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών και τη διάσωση του δημόσιου σχολείου. Οι προεκτάσεις του ζητήματος, αλλά και η φθορά που άρχισε να γίνεται αντιληπτή από κύκλους της Δεξιάς, άρχισαν να προβληματίζουν και το Προεδρικό, με τον Πρόεδρο να διαβουλεύεται μαζί τους χωρίς, ωστόσο, αποτέλεσμα. Αυτό ήταν που έκανε το Προεδρικό να διαρρέει λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τη μεγάλη πορεία διάγγελμα και να αναδιπλώνεται τελικά σε μία απλή ανακοίνωση της προεδρίας. Μία ανακοίνωση βεβαίως που ενώ μιλούσε για αποφυγή συγκρούσεων, υπογράμμιζε ότι η πορεία υποκινείται από το ΑΚΕΛ και οργανωμένους φιλάθλους της Ομόνοιας. Αυτό δεν λέχθηκε μόνο δημόσια από το Προεδρικό αλλά ενεργοποιήθηκαν και ανώνυμοι κομματικοί λογαριασμοί στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης για να το ενισχύσουν. Κίνηση που όπως λέγεται προκάλεσε έτι περαιτέρω αντιδράσεις αλλά και αύξηση προσώπων στην άνευ προηγουμένου διαμαρτυρία. Αυτό το αφήγημα υποκίνησης του ΑΚΕΛ, τη στιγμή που οι εκπαιδευτικοί ανήκουν ως επί το πλείστον στον χώρο της Δεξιάς, θεωρήθηκε για πολλούς το μεγαλύτερο ίσως επικοινωνιακό ολίσθημα που όχι μόνο ενδυνάμωσε το ΑΚΕΛ αλλά έθιξε περαιτέρω την ήδη τρωθείσα από το Προεδρικό αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών.

Το πώς θα κινηθεί το Προεδρικό γύρω από την κρίση που παρατηρείται στην Παιδεία είναι ένα ζήτημα ανοικτό και σίγουρα προβληματίζει. Όπως προβληματίζει πολλούς πέριξ Προεδρικού και Πινδάρου το γεγονός ότι ενώ κατά την πρώτη δύσκολη πενταετία η κυβέρνηση προχώρησε αναίμακτα και χωρίς πολλές αντιδράσεις, σήμερα, αντιμετωπίζει το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Σε αυτό το πλαίσιο εκτιμάται πως συντείνει και το γεγονός ότι σε αντίθεση με την προηγούμενη πενταετία, σήμερα παρατηρείται σημαντική απουσία προσώπων με πολιτικό υπόβαθρο και πείρα. Το αν για την εκτόνωση της κρίσης θα θυσιαστεί ο Κώστας Χαμπιαούρης είναι ένα ζήτημα που συζητείται παρασκηνιακά σε συναγερμικούς κύκλους, ωστόσο, αποκλείεται αναφανδόν από το Προεδρικό, καθώς κάτι τέτοιο θα δώσει την εικόνα όπως λέγεται πως η κυβέρνηση υποχωρεί ατάκτως στις ορέξεις των συνδικαλιστών.

 

Η εμφάνιση του ΔΗΣΥ και η «κίνηση» Αβέρωφ

Το ζήτημα που τίθετο κατά τη διάρκεια της κρίσης και ιδιαίτερα από κύκλους του Προεδρικού είναι η σιγή ιχθύος που τήρησε ο Συναγερμός μπροστά στην αντιπαράθεση. Η αλήθεια είναι πως ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ έψεξε αρχικά τους λόγους που οι εκπαιδευτικοί οδηγούνταν σε πορεία, ωστόσο, δεν έγινε καμία απολύτως προσπάθεια κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης για εκτόνωση της κρίσης. Ενδεικτικό ότι και η επιτροπή παιδείας της οποίας προεδρεύει ο ΔΗΣΥ απέφυγε να εμπλακεί στην όλη διαδικασία. Όπως λένε συναγερμικά στελέχη, στο κόμμα δέχονται ιδιαίτερες πιέσεις από εκπαιδευτικούς κύκλους για τη στάση και της κυβέρνησης και του κόμματος. Πιέσεις που μερίδα των συναγερμικών στελεχών φοβάται πως θα προκαλέσει κόστος στο κόμμα και σε όσους έχουν υποστηριχθεί κατά τις εκλογές από τους εκπαιδευτικούς κύκλους. Καθόλου τυχαίο ότι μετά την πολυπληθή πορεία, ο Συναγερμικός πρόεδρος λείανε κατά πολύ τη ρητορική του δίδοντας έμφαση στην προάσπιση του δημόσιου σχολείου και του σεβασμού του στους εκπαιδευτικούς για να εκτονώσει το κλίμα. Η πρόταση ωστόσο του Αναστασιάδη που επανέφερε και παρουσίασε ως την λύση αντιμετώπισης του προβλήματος, προκάλεσε περισσότερες αντιδράσεις στους εκπαιδευτικούς κύκλους που το μετέφρασαν ως καθαρά επικοινωνιακό τέχνασμα χωρίς ουσία. Στον ΔΗΣΥ εξηγούν πάντως πως οι όποιες κινήσεις του κόμματος είναι πολύ περιορισμένες μετά τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα το Προεδρικό. Και ιδιαίτερα ο υπουργός Παιδείας. Ενδεικτική βεβαίως και η συνάντηση Αβέρωφ Νεοφύτου με τους Φίλιο Φυλακτού και Γιάννο Σωκράτους στην Πινδάρου που κράτησε μόλις λίγα λεπτά, καθώς προηγουμένως οι εκπαιδευτικές οργανώσεις είχαν δημοσιοποιήσει την απόρριψη της πρότασής του. Στον ΔΗΣΥ προσβλέπουν πάντως στη διαίρεση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, διαρρέοντας πως άλλα αποφασίζει η ΠΟΕΔ και άλλα η ΟΕΛΜΕΚ. Καθόλου τυχαία βεβαίως και η συνάντηση του Κώστα Χαμπιαούρη με στέλεχος της ΟΕΛΜΕΚ επιχειρώντας, όπως λέγεται, διάσπαση του επί του παρόντος αρραγές συνδικαλιστικού μετώπου. Το αν η κατάσταση θα αλλάξει λόγω διαφορετικών αιτημάτων αλλά και προσωπικών φιλοδοξιών στα συνδικαλιστικά δρώμενα είναι βεβαίως ένα ζήτημα ανοικτό.

Πάντως, παρά την πετυχημένη πορεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, πλέον η πίεση στρέφεται και στους ίδιους για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα, με το επικρατέστερο σενάριο να επικεντρώνεται σε λευκή απεργία. Απεργία κατά την οποία οι εκπαιδευτικοί θα κάνουν τα απολύτως τυπικά. Για πόσο θα διαρκέσει είναι ένα ζήτημα ανοικτό, όπως και το γεγονός ότι ενώ το θέμα είναι εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που στόχο έχει τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την απόδοσης των μαθητών, κάτι τέτοιο όχι μόνο απουσιάζει, αλλά και απομακρύνεται.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

Η εμπλοκή του μητροπολίτη Ησαΐα, η αμηχανία των κομμάτων και ο περίεργος ρόλος του Χρίστου Χρίστου
Της Μαρίνας Οικονομίδου
 |  ΠΟΛΙΤΙΚΗ