Δελτίο Τύπου
Τις θηριώδεις των εγκλημάτων του Αζερμπαϊτζάν εναντίον των αμάχων Αρμενίων στο Καραμπάχ καταδίκασε σε συνέντευξη Τύπου η Συντονιστική Επιτροπή των Αρμενικών κομμάτων της Κύπρου εκφράζοντας παράλληλα την αλληλεγγύη προς τον αγωνιζόμενο λαό.
Μέσα από ιστορικά γεγονότα παρουσιάστηκε η εξελικτική πορεία της στρατιωτικής διαμάχης στη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ των ντόπιων και των νομαδικών φυλών που έφτασαν εκεί το 1750. Φτάνοντας στο σήμερα όπου υπάρχουν εντάσεις και όπως αναφέρεται «οι ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν έμαθαν εκτελέσεις σε στυλ ISIS».
Αναλυτικά η συνέντευξη Τύπου
Εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής των Αρμενικών κομμάτων της Κύπρου (Του Σοσιαλ-Δημοκρατικού κόμματος Χιντζάκ, της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας Τασνάκ, του Φιλελεύθερου κόμματος Ραμκαβάρ) σας καλωσορίζω στην σημερινή συνέντευξη Τύπου.
Σκοπός της συνέντευξης είναι να ενημερώσουμε τον κυπριακό λαό για τα τελευταία γεγονότα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, να καταδικάσουμε την επιθετικότητα αλλά και τα εγκλήματα του Αζερμπαϊτζάν εναντίον των αμάχων Αρμενίων στο Καραμπάχ, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο για την ελευθερία λαό του.
Οι Αρμένιοι κατοικούσαν στα βουνά του Καραμπάχ από αρχαιοτάτων χρόνων. Η αντιπαράθεση ξεκίνησε με την άφιξη των νομαδικών τουρκικών φύλων στις πεδιάδες του Καραμπάχ στα 1750. Με τη σοβιετοποίηση της περιοχής επικράτησε μια ανήσυχη ειρήνη που διήρκεσε σε όλη τη σοβιετική περίοδο. Με την επικείμενη κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το Δεκέμβριο του 1991, η αυτόνομη περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της ανεξαρτησίας της. Οι Αζέροι απάντησαν με σφαγές και επιθέσεις εναντίων των αμάχων, η κατάσταση σταδιακά εξελίχθηκε σε ένα αιματηρό πόλεμο που κόστισε τη ζωή σε περισσότερο από 30.000 άτομα. Ο πόλεμος του 1988-1994 τελείωσε με συντριπτική νίκη των Αρμενίων και με συμφωνία για κατάπαυση του πυρός από το 1994. Δημιουργήθηκε, όμως, ακόμη μία «παγωμένη διένεξη», ένα αδιέξοδο της μορφής «όχι πόλεμος - όχι ειρήνη", το οποίο σποραδικά τα τελευταία 22 χρόνια, οδηγούσε σε κλιμάκωση της έντασης στη γραμμή αντιπαράθεσης, με αψιμαχίες, δράση ελεύθερων σκοπευτών και διεισδύσεις ομάδων κομάντος .
Αυτό που συνέβη όμως τη νύχτα της 1ης προς τις 2 Απριλίου ήταν κάτι διαφορετικό, επρόκειτο για ένα νέο πόλεμο. Η μεγάλης κλίμακας στρατιωτική δράση ξεκίνησε όταν οι ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν εξαπέλυσαν ταυτόχρονη επίθεση κατά μήκος της γραμμής αντιπαράθεσης. Οι αμυντικές εγκαταστάσεις και τα στρατόπεδα στο Καραμπάχ ,αλλά και κατοικημένες περιοχές, σχολεία και νοσοκομεία, βρέθηκαν κάτω από βαρύ βομβαρδισμό από το πυροβολικό, τα άρματα μάχης και τα τεθωρακισμένα οχήματα, τους πολλαπλούς εκτοξευτήρες ρουκετών αλλά και την αεροπορία. Πλήγηκαν στόχοι τόσο κατά μήκος της γραμμής αντιπαράθεσης όσο και βαθιά μέσα στο έδαφος του Καραμπάχ. Ισχυρές μηχανοκίνητες δυνάμεις του στρατού του Αζερμπαϊτζάν επιτέθηκαν και κατάφεραν να εισβάλουν στο έδαφος του Καραμπάχ από διάφορες κατευθύνσεις. Η χρήση βαρέων επιθετικών όπλων περιελάμβανε το σύστημα πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων «Grad» 122 χιλιοστών, πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων "Smerch", το σύστημα βαρέων φλογοβόλων TOS-1, οβιδοβόλα 152 mm καθώς και όλμους διαφόρων διαμετρημάτων. Οι συνεχείς απειλές των Αζέρων για επίλυση του προβλήματος με τη χρήση βίας έγιναν πραγματικότητα. Το Αζερμπαϊτζάν εφαρμόζοντας τακτικές που χρησιμοποιούνται σε αστραπιαίο πόλεμο προσπάθησε να δημιουργήσει ρήγματα και να καταλάβει χωριά κατά μήκος της γραμμής αντιπαράθεσης.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η στρατιωτική ηγεσία του Καραμπάχ δεν περίμενε αυτής της έκτασης επίθεση. Μόνο χάρη στη γενναιότητα και την αυτοθυσία των 18χρόνων κληρωτών αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Η θυσία και η αυταπάρνηση των ηρωικών αυτών παιδιών έδωσαν τον χρόνο στη Διοίκηση να ξεπεράσει το ξάφνιασμα της και να ανασυνταχτεί. Μπήκε σε εφαρμογή το αμυντικό σχέδιο που πρόβλεπε εκκένωση της πρώτης γραμμής, καταιγιστικό πυρ με βαρέα όπλα στα χαρακώματα που είχαν ήδη καταλάβει οι Αζέροι, υπερφαλάγγιση του εχθρού με τα τάγματα ειδικών δυνάμεων, εκκαθάριση και ανακατάληψη των αρχικών θέσεων στην πρώτη γραμμή. Μέσα σε τέσσερεις ημέρες οι δυνάμεις του Καραμπάχ κατάφεραν να ανακαταλάβουν όλες τις θέσεις τους εκτός από 2. Το πρώτο και αποφασιστικό κτύπημα ενός αστραπιαίου πολέμου, στο οποίο στηρίζονταν οι ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν για την επιτυχή έναρξη της στρατιωτικής δράσης τους εναντίον των Αρμενίων δεν απέδωσε καρπούς αφού ο στρατός του Καραμπάχ αντιστάθηκε αποτελεσματικά. Οι μάχες σταμάτησαν στις 5 Απριλίου. Με την ισχυρή μεσολάβηση της Μόσχας επιβλήθηκε εκεχειρία. Στον πόλεμο αυτό, οι Αζέροι έχασαν σημαντικό αριθμό αρμάτων (26), τεθωρακισμένων οχημάτων (6), ικανό αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών (14), 2 ελικόπτερα, καθώς και εκατοντάδες στρατιώτες.
Πλήρωσαν όμως και οι Αρμένιοι βαρύ τίμημα: Θρηνούν τον θάνατο 92 στρατιωτών, ενώ άλλοι 2 αγνοούνται. Οι τραυματίες πλησιάζουν τους 120. Υπάρχουν και απώλειες ανάμεσα στους αμάχους: ο νεότερος εκ των οποίων είναι ένα 12χρονο αγόρι και η μεγαλύτερη μια ηλικιωμένη γυναίκα 92 χρονών.
Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό αυτής της κλιμάκωσης που την καθιστά άνευ προηγουμένου είναι η συστηματική και σκόπιμη στόχευση μη-στρατιωτικών στόχων και αμάχων σε μια προφανή προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό του Καραμπάχ. Πως αλλιώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι οι Αζέροι βομβάρδισαν τα σχολεία όπου σκότωσαν και τραυμάτισαν μαθητές ή γιατί οι ειδικές δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν βασανίζουν, σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν 3 ηλικιωμένους στον παραμεθόριο χωριό Talish, εκ των οποίων μια γριά 92 χρονών. Οι φρικτές φωτογραφίες αυτών των αποτρόπαιων εγκλημάτων εμφανίστηκαν και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτές οι θηριωδίες φέρνουν στη μνήμη μας εικόνες από τις σφαγές που διαπράχθηκαν το 1988 στον απόηχο της σύγκρουσης, όταν σκοτώθηκαν και ακρωτηριάστηκαν στο Σουμκάϊτ, στο Μπακού, στο Κιροβαπάτ και αλλού στο Αζερμπαϊτζάν εκατοντάδες Αρμένιοι. Δεν έχουν αλλάξει πολλά στο Αζερμπαϊτζάν από τότε, εκτός του ότι οι ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν έμαθαν τις εκτελέσεις σε στυλ ISIS και τη λήψη φωτογραφιών με κομμένα τα κεφάλια, που προβλήθηκαν σε απευθείας σύνδεση για να ενισχύσουν δήθεν το στρατιωτικό φρόνημα των Αζέρων.
Στον ίδιο σκοπό εντάσσεται και ο σκόπιμος βομβαρδισμός κατοικημένων περιοχών που βρίσκονται κοντά στα σύνορα, όπως η πόλη Μαρτακέρτ από βαρύ πυροβολικό και τα πυραυλικά συστήματα «Grad» γεγονός που προβλήθηκε επανειλημμένα από τα ΜΜΕ των Αζέρων, οι οποίοι μάλιστα απείλησαν να βομβαρδίσουν ακόμη και την πρωτεύουσα του Καραμπάχ, Στεπανακέρτ.
Οι ενέργειες αυτές δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από καμιά στρατιωτική αναγκαιότητα και συνιστούν εγκλήματα πολέμου. Είναι πλέον ξεκάθαρο στον καθένα μας, τι θα συμβεί στους κατοίκους του Καραμπάχ, αν τα στρατεύματα του Αζερμπαϊτζάν κατορθώσουν να το κυριεύσουν. Ως εκ τούτου, η αναγκαιότητα της εφαρμογής του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, δεν μπορεί να τίθεται πλέον υπό αμφισβήτηση, δεδομένου ότι η ίδια η ύπαρξη των ανθρώπων αυτών είναι σε θανάσιμο κίνδυνο.
Τέλος να αναφέρω ότι η επίθεση των Αζέρων εναντίον του λαού του Καραμπάχ, προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης ανάμεσα στις αρμενικές κοινότητες της Διασποράς. Πραγματοποιήθηκαν πορείες καταδίκης της επιθετικότητας του Αζερμπαϊτζάν και αλληλεγγύης προς τους Αρμενίους του Καραμπάχ, αρκετοί ήταν και οι εθελοντές που πήγαν εκεί για να πολεμήσουν. Ξεκίνησαν έρανοι για ενίσχυση των οικογενειών των πεσόντων, αποστάληκαν φάρμακα και ιατρικός εξοπλισμός. Ζούμε δηλ. ξανά τις ημέρες του 1988-1994. Η μικρή αρμενική κοινότητα της Κύπρου συμμετέχει και ενισχύει και αυτή, στο πλαίσιο των δυνάμεων της, την γενικότερη προσπάθεια των ομοεθνών μας για λευτεριά και αυτοδιάθεση, επειδή όπως είπε και ο ήρωας του Καραμπάχ, Μοντέ Μελκονιάν «εάν χάσουμε το Καραμπάχ, χάνουμε την Αρμενία».
