Kathimerini.com.cy
Σκληρές επικρίσεις εναντίον του Νικόλα Παπαδόπουλου και της πολιτικής που ακολουθεί εξαπολύει σε ανακοίνωσή του ο Γιάννης Αρμεύτης, εξηγώντας τους λόγους της διαφωνίας του αλλά και της αποχώρησής του από το κόμμα. Σε ανακοίνωσή του επισημαίνεται πως ενώ το ΔΗΚΟ μέχρι σήμερα πορευόταν με μετριοπάθεια, η σημερινή ηγεσία ακολουθεί δογματική και ιδεοληπτική στάση για μη λύση. Δεν παραλείπει να εξαπολύσει επίθεση και στον στενό περίγυρο του Νικόλα Παπαδόπουλο κάνοντας λόγο για «προσωπική ατζέντα νεοφανών και άφανών εκπροσώπων της ‘κάθε προεδρικής αυλής’».
«Θεωρώ ότι η σημερινή ηγεσία του ΔΗΚΟ παλινδρομεί και ακροβατεί σε επικίνδυνες πολιτικές που όχι μόνο δεν εξυπηρετούν, αλλά μπορούν να αποβούν και ανεπανόρθωτα επιζήμιες για τα εθνικά μας θέματα. Στην προσπάθεια τους να εξανεμίσουν την όποια προοπτική για λύση, σε συνδυασμό με την έντονη επιθυμία τους για αναρρίχηση στην εξουσία, δεν διστάζουν να συνεργαστούν με εθνικιστικά και ακραία στοιχεία και καταστάσεις. Αυτό είναι προσβολή για τον κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση του κ. Αρμεύτη.
Αυτούσια η ανακοίνωση
Με ανάρτηση μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχω εκφράσει την απαρέσκεια μου για τις τοποθετήσεις και πολιτικές επιλογές του ΔΗΚΟ με ειδική αναφορά στη στάση και τις ενέργειες της ηγεσίας του κόμματος, με αφορμή την ψήφιση υπέρ του εορτασμού της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για «ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα το 1950».
Το ΔΗΚΟ έχει πορευτεί διαχρονικά με πολιτική μετριοπάθεια, συναίνεση και υπευθυνότητα. Και αυτή είναι για μένα, η πολιτική ταυτότητα μας. Αντίθετα με τη δογματική και ιδεοληπτική στάση της ηγεσίας για “μη λύση”, αντίθετα με την προσωπική ατζέντα νεοφανών και αφανών εκπροσώπων της “κάθε προεδρικής αυλής”. Στέκομαι απέναντι, για να υπερασπιστώ τη Δημοκρατία και την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων όλης της Κύπρου. Η δημοκρατική συμπεριφορά έχει θετικό πρόσημο και εκφράζεται με δημιουργικές προτάσεις που ωθούν τις κοινωνίες στην ασφάλεια και την ευημερία. Αυτή είναι η καταγωγή μου και αυτήν υπερασπίζομαι. Δυστυχώς στο ΔΗΚΟ σήμερα για αλλού τυρβάζουν.
Διαχρονικά, το ΔΗΚΟ, βασισμένο σε ηθικές αρχές, αγνόησε το πολιτικό κόστος και αποφεύγοντας τους λαϊκισμούς, στήριξε πολιτικές καθόλου ευχάριστες και καθόλου εύκολες για το λαό, αποδεικνύοντας ότι το Δημοκρατικό Κόμμα μπορούσε εάν ήθελε να ήταν μια υπεύθυνη παράταξη γιατί άσκησε εποικοδομητική πολιτική.
Διαχρονικά διεκδίκησε μια βιώσιμη λύση στο Κυπριακό. Μια λύση που να διασφαλίζει τα ανθρώπινά δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο στα πλαίσια της Δ.Δ.Ο και των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
Έτσι πορεύτηκα ως Δημοτικός Σύμβουλος Λεμεσού για δέκα χρόνια, Επικεφαλής της Δημοτικής Ομάδας, ως μέλος της Κεντρικής και Επαρχιακής Επιτροπής. Άσκησα τα καθήκοντα μου με πολιτικές θέσεις, δράσεις, με ευθύνη και συνέπεια.
Είναι γεγονός ότι η λύση ΔΔΟ ποτέ δεν ήταν μια ιδανική επιλογή. Ήταν ένας συμβιβασμός μετά από ένα πόλεμο που εκδηλώθηκε ως αποτέλεσμα μιας μεγάλης προδοσίας. Όλοι οι ηγέτες και ο ελληνισμός στο σύνολό του μαζί, έχουν καταλήξει ότι για επανένωση της χώρας μας ως ρεαλιστική πολιτική ήταν και είναι η ΔΔΟ.
Έτσι όλοι οι πολιτικοί ηγέτες διαπραγματεύτηκαν πάνω σε αυτή τη βάση. Το τελευταίο διάστημα και μετά από 43 χρόνια κατοχής βρίσκεται σε εξέλιξη, μια προσπάθεια που θα μπορούσε με τη συνδρομή όλων των ενδιαφερόμενων μερών να καταλήξει σε ένα συμβιβασμό προοπτικής. Τόσο με την στήριξη των ΗΕ αλλά και της ΕΕ, προσπαθούσαμε για επίτευξη συμφωνίας που θα οδηγούσε σε λύση ομοσπονδίας. Μια λύση που θα ενώνει τη χώρα και θα διασφαλίζει τα βασικά δικαιώματα για όλους τους πολίτες της Κύπρου χωρίς παρεκκλίσεις, με ασφάλεια και πολιτική σταθερότητα που θα αντέχει στον χρόνο, χωρίς στρατό κατοχής, δημογραφική αλλοίωση και ξένες παρεμβάσεις.
Θεωρώ ότι η σημερινή ηγεσία του ΔΗΚΟ παλινδρομεί και ακροβατεί σε επικίνδυνες πολιτικές που όχι μόνο δεν εξυπηρετούν, αλλά μπορούν να αποβούν και ανεπανόρθωτα επιζήμιες για τα εθνικά μας θέματα. Στην προσπάθεια τους να εξανεμίσουν την όποια προοπτική για λύση, σε συνδυασμό με την έντονη επιθυμία τους για αναρρίχηση στην εξουσία, δεν διστάζουν να συνεργαστούν με εθνικιστικά και ακραία στοιχεία και καταστάσεις. Αυτό είναι προσβολή για τον κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη.
Η ψήφιση της τροπολογίας της νομοθεσίας για δήθεν αθώες δεκάλεπτες αναφορές του εκάστου Υπουργού Παιδείας για το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950 είναι ακόμα ακατανόητες και εξωφρενικές. Ούτως η άλλως ως ιστορικό γεγονός διδάσκεται στα σχολεία. Γιατί αυτή η εμμονή; Μήπως για να λειτουργήσει ως προβοκάτσια; Για να δυσκολέψει τις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού; Για να δώσει τα προσχήματα στην άλλη πλευρά και να εξάψει και τον άλλο δίδυμο εθνικισμό της τουρκοκυπριακής κοινότητας με τα γνωστά παραληρήματα;
Για να σηματοδοτήσει τάχα την αλλαγή στρατηγικής στο Κυπριακό και να φέρει την απελευθέρωση ή την οριστική διχοτόμηση;
Φαίνεται ότι η σημερινή ηγεσία του ΔΗΚΟ δεν ερμηνεύει σωστά την ιστορία και δεν παραδειγματίζεται από τα λάθη του παρελθόντος.
Όταν μετά από πολύχρονες αιματηρές συγκρούσεις με τους ΤΚ, στα 1968, ο Εθνάρχης Μακάριος συνειδητοποίησε ότι ο ευκταίος στόχος της Ένωσης δεν ήταν εφικτός, αντί της Ένωσης επεδίωκε τη διατήρηση της ανεξαρτησίας της Κύπρου και τη συμφωνημένη επανένταξη των Τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η πολιτική αυτή ονομάστηκε επιδίωξη του "εφικτού", σε αντίθεση με το "ευκταίο", που ήταν η επιδίωξη της Ένωσης. Ο Μακάριος προκήρυξε προεδρικές εκλογές για να πάρει τη λαϊκή έγκριση πράγμα το οποίο πέτυχε πανηγυρικά.
Οι φανατικοί αντίπαλοι του Μακαρίου πολέμησαν με πάθος τον Μακάριο και την πολιτική του εφικτού. Κατηγορούσαν τον Μακάριο ως «επίορκο της Φανερωμένης» και ως ανθενωτικό, που δεν ήθελε την Ένωση και αντί αυτού υπέγραψε την Κυπριακή Ανεξαρτησία (πράγμα που σήμαινε και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας). Η πολεμική και οι ύβρεις εναντίον του Μακαρίου χρόνο με τον χρόνο γίνονταν πιο μαχητικές εκφοβίζοντας τους πολίτες με αποκορύφωμα την παράνομη ίδρυση της οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ από τον Γρίβα το 1971 με την γνωστή σε όλους μας δράση.
Έχοντας όλα αυτά κατά νου και με μοναδική έγνοια το μέλλον της πατρίδας μας, θεωρούμε την ψήφιση της συγκεκριμένης τροπολογίας ως ύποπτα αναχρονιστική και άσκοπη. Οδηγεί τους πολίτες σε μια ανώφελη αντιπαράθεση και έναν επικίνδυνο διχασμό ενώ ταυτόχρονα τορπιλίζει τις συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Εμείς, ως στελέχη του δημοκρατικού κόμματος, με ιδιαίτερες ανησυχίες και ευαισθησίες σε κάποια ζητήματα, διότι έχουμε δώσει αίμα για υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έχουμε αντιταχθεί στον λαϊκίστικο εθνικιστικό λόγο, λαμβάνουμε ανεπαρκείς απαντήσεις. Δυστυχώς η ερμηνεία που αποδίδω στις ενέργειες, στις δημόσιες δηλώσεις και το κλίμα που καλλιεργεί εντός κόμματος η σημερινή ηγεσία του, είναι ότι έχει προαποφασίσει την εγκατάλειψη επίλυσης του Κυπριακού στα πλαίσια της ΔΔΟ. Απλώς δεν έχει το θάρρος ακόμα να το ομολογήσει …
Θεωρώ ότι η ηγεσία του ΔΗΚΟ, έχει απωλέσει την ψυχραιμία της σε σχέση με τα εθνικά θέματα και πλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Δεν την εμπιστεύομαι, πολιτεύεται με έπαρση και απειρία. Δεν λειτουργεί συλλογικά, έγινε δογματική και δεν αποδέχεται την σύνθεση θέσεων και ιδεών. Δεν διστάζει να συμμαχεί με αυτούς που οι θέσεις και η ιδεολογία τους έφεραν την καταστροφή στην Κύπρο μας.
Η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι αποκαρδιωτική.
Ένας λαός χωρίς ελπίδα και ρεαλισμό, άτακτα μπορεί να οδηγηθεί σε καταστροφή!
