ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Εμπρός για τις κορφές

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά, αν και άργησε λιγάκι και παραφράζοντας κάποιο παιδικό τραγουδάκι «Εμπρός για τα ψηλώματα - εμπρός για τις κορφές, υψιπέται Κύπριοι, προχωρείτε - προχωρείτε στην κορφή». Ναι, οι Κύπριοι τον χειμώνα δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στο Τρόοδος, αυτή την πηγή πλούτου. Αυτό το διάστημα και για ένα-δύο μήνες περίπου εστιατόρια, ταβέρνες, καταλύματα είναι όλα κρατημένα. Όσο και αν ακούγεται παράξενο ότι κάποιος έχει κάνει κράτηση για να φάει στις 19 Φεβρουαρίου, ημέρα Κυριακή και έχει κανονίσει και την παρέα του, είναι αλήθεια. Φυσικά και η εποχή ευνοεί τέτοιου είδους αποδράσεις, αυτό που έχει όμως σημασία κατά τη δική μου αντίληψη είναι ότι αυτό το ρεύμα προς το βουνό δημιουργεί και μία διαφορετική κουλτούρα, δίνει ευκαιρίες στα ορεινά και ημιορεινά χωριά να αναπτυχθούν, να υπάρξει οικονομική δραστηριότητα που θα τα αναζωογονήσει και θα εκτονώσει πιθανώς τις τάσεις φυγής νέων ανθρώπων από τον τόπο τους. 


Οι συναφείς με την εστίαση και τη φιλοξενία δραστηριότητες μπορούν κάλλιστα να λειτουργήσουν υποστηρικτικά και να δώσουν οικονομική διέξοδο, και απ’ ό,τι παρατηρώ ήδη αυτού του είδους τα καταστήματα αρχίζουν να αναπτύσσονται. Επίσης, είναι σημαντικό μία μονοήμερη απόδραση ή ένα διήμερο στο βουνό να μπορεί να συνδυαστεί με το καλό φαγητό, αλλά και την αξιοπρεπή διαμονή. Οι πιο ενεργές και δραστήριες κοινότητες του Τροόδους και των πέριξ χωριών έχουν αρχίσει να δημιουργούν μικρά μουσεία (Γούρι, Ανώγυρα κ.α.), άλλες προχωρούν στη χάραξη και δημιουργία μονοπατιών (της φύσης όπως τα λέμε). Όλα αυτά είναι εξαιρετικά, βοηθάνε πολλαπλώς τις κοινότητες και τους κατοίκους, αλλά ταυτόχρονα αυξάνουν τις υποχρεώσεις τους προς τους επισκέπτες.

Η ανάπτυξη θα πρέπει να είναι ισόρροπη, οι κοινότητες και οι άνθρωποί τους δεν θα πρέπει να βλέπουν τους επισκέπτες ως τη χήνα με τα χρυσά αυγά ή όπως την αγελάδα που την αρμέγεις μέχρι να πάθει μαστίτιδα. Διότι, όπως έρχεται ο κόσμος έτσι φεύγει πάλι πίσω. Είχα γράψει το καλοκαίρι ότι το βουνό είναι ένας εξαιρετικός καλοκαιρινός προορισμός και με χαρά παρατηρούσα ότι αρχίζουν και γίνονται ωραία πράγματα, μικρά φεστιβάλ με ταυτότητα. Θεωρώ ότι και τον χειμώνα θα πρέπει να αρχίζουν να σκέφτονται τέτοιου είδους δράσεις τα Συμβούλια Νεολαίας, οι διάφοροι οργανισμοί και φορείς. Θα ήταν όμορφο να διοργάνωνε κάποιος ένα μικρό φεστιβάλ παραμυθιού, εμπλέκοντας τις γυναίκες κάποιας ηλικίας στο κλειστό σχολείο της κοινότητας ή στο καφενείο του χωριού. Σκεφτείτε, στο τζάκι με το εξαιρετικό τοπίο να διαβάζεις ή να ακούς τα ανεπιτήδευτα παραμύθια της γιαγιάς. Απόσταξη ζιβανίας με ένα όμορφο μουσικό σχήμα, μάζεμα φουντουκιού με μία μικρή έκθεση φωτογραφίας. Δεν φτάνει ν’ ανάψουν τα κάρβουνα, αυτό το είδαμε, το εκτιμήσαμε και κάπου το βαρεθήκαμε. Θα πρέπει τα υπάρχοντα ούτως ονομαζόμενα φεστιβάλ να αποκτήσουν μια άλλη ταυτότητα, να δώσουν στον κόσμο κάτι άλλο, που να τα κάνει πόλο έλξης.

Με καλά μελετημένες κινήσεις, με πολλές, αξιοπρεπείς και ενδιαφέρουσες προτάσεις φιλοξενίας, με φαγητό που να ξεφεύγει από το «τουριστικό» μενού, τύπου σουβλάκι, σιεφταλί, χαλλούμι και λουκάνικο, οι κοινότητες του Τροόδους έχουν μόνο να κερδίσουν. Θα πρέπει οι ίδιοι, ωστόσο, να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού τον τόπο τους ώστε οι επισκέπτες να μην ενσκήψουν ωσάν άλλη όγδοη πληγή του Φαραώ.

Το Τρόοδος και τα χωριά του αναπτύσσουν τη δυναμική τους, μπορούν ακόμη παραπάνω, ήδη ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και θέλει τέτοιου είδους εκδρομές και αποδράσεις, εκτιμάει ότι η βόλτα του δεν περιορίζεται στο φαγητό ή στον καφέ στον Πρόδρομο, αρχίζει να ζητάει περισσότερα, και όσο τα βρίσκει τόσο θα επιστρέφει, και τόσο θα εκτιμάει τον τόπο που πάει.

Να το ψηλότερο βουνό που στέκεται ’κεί κάτω, /
αγέρωχο, περήφανο κι όλο ζωή γεμάτο /
έχει χλαμύδα την νοτιά, τα σύννεφα κορώνα,/
χαμόγελο την άνοιξη και χιόνια τον χειμώνα.
Στην γην του την πευκόφυτον, την γην την εσκιωμένη /
από το χέρι του Θεού είν’ η χαρά χυμένη /
παίζουν και ψάλλουν τα πουλιά στα δένδρα, στα λουλούδια /
και τα ρυάκια του λαλούν στους βράχους του τραγούδια. «Τρόοδος», Βασίλης Μιχαηλίδης

 

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X