Του Απόστολου Κουρουπάκη
Θυμάστε τη ταινία με την ατάκα: «Δραχμάς δεν δίδω, λίρας δεν δίδω». Κάπως έτσι και με τα Κρατικά Βραβεία. Άλλα δίδονται και άλλα δεν δίδονται. Ανακοινώθηκαν, που λέτε, τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας για τις εκδόσεις του 2017 και μεταξύ άλλων και αυτό που έκανε εντύπωση στα φετινά βραβεία είναι η μη βράβευση έκδοσης στην κατηγορία «Μυθιστόρημα» και «Νέου Λογοτέχνη». Στην πρώτη κατηγορία είχαν περιληφθεί στον προσωρινό κατάλογο 18 έργα, και στη δεύτερη υποψήφια ήταν 13 έργα. Η κριτική επιτροπή έκρινε, κατά πλειοψηφία, ότι για την κατηγορία Μυθιστορήματος δεν υπάρχει άξιο προς βράβευση έργο, και για τον Νέο Λογοτέχνη, ομόφωνα, το αυτό.
Για έναν νέο λογοτέχνη τι σημαίνει ότι δεν είδε το έργο του να βραβεύεται; Σίγουρα δεν θα το αντικρίζει με θετικό μάτι, και θα σκέφτεται χίλια όσα, γιατί και πώς και το έργο μου δεν αξίζει και τα λοιπά. Σίγουρα, λοιπόν, η μη βράβευσή του θα σημαίνει πολλά, αλλά από την άλλη η βράβευση είναι σκοπός για έναν νέο λογοτέχνη; Αν πάλι δινόταν ένας έπαινος, θα ήταν κοκαλάκι και λογοτεχνικό καταπραϋντικό, οπότε… η επιτροπή δεν έδωσε τίποτε σε κανέναν και ησύχασε. Θεωρώ εξαιρετικά περίεργο πάντως που κανένα έργο δεν κρίθηκε άξιο προς βράβευση, αλλά δεν θα έπρεπε η επιτροπή να αναπτύξει το σκεπτικό μη βράβευσης για να καταλάβουν και τα νέα παιδιά τι θέλει, τέλος πάντων, μία επιτροπή. Μία εμπεριστατωμένη άποψη. Οπωσδήποτε η βράβευση είναι ένα είδος κινήτρου, μία της δουλειάς του καθένα, που του δίνει όρεξη και ώθηση να συνεχίσει, αλλά είναι αυτό που θέλει ο ποιητής, την κρατική επιβράβευση;
Για τη μη απονομή Βραβείου «Μυθιστορήματος» ισχύουν πάνω κάτω τα ίδια με τα παραπάνω. Η επιτροπή σκάρταρε 18 έργα, δηλαδή καμία έμπνευση σε αυτόν τον τόπο; Δεν βρέθηκαν, από τα 18 τρία, πέντε, ένα που να αξίζει; Στον προσωρινό κατάλογο υπήρχαν έργα αξιόλογων συγγραφέων που έχουν δώσει δείγματα δουλειάς, ξαφνικά στέρεψαν; Η πολλή ποίηση και η νουβέλα είναι το φόρτε μας και το μυθιστόρημα όχι. Έχουμε καλούς ποιητές και συγγραφείς διηγημάτων, αλλά όχι συγγραφείς μυθιστορημάτων; Και εδώ έρχεται και πάλι το ερώτημα: Γιατί η επιτροπή δεν ανέπτυξε και εδώ το σκεπτικό μη βράβευσης και να τεκμηριώσει την απόφασή της;
Οπωσδήποτε, η βράβευση είναι σημαντική, όταν μάλιστα προέρχεται από μία επιτροπή των Πολιτιστικών Υπηρεσιών που είναι πάνω απ’ όλους και πέρα από κάθε λογοτεχνικό μπανκέτο ή θα έπρεπε να είναι Οπότε είναι σημαντικό να ξέρουμε όλοι γιατί δεν δόθηκαν βραβεύσεις σε δύο πολύ σημαντικές κατηγορίες. Διότι κάθε φορά οι παροικούντες τη λογοτεχνική Κύπρο, αλλά και αλλαχού παρεπιδημούντες αναρωτιούνται, κάθε χρόνο νέες απορίες, κάθε χρόνι μοιάζει με τη χρονιά της Μαρμότας.
