ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τέχνη στα... σκοτεινά υπόγεια του Ωδείου Αθηνών

Στο Ωδείο γίνεται μια διαδικασία «μεταβολισμού» εικόνων και ήχων με εσωτερικά έργα

Kathimerini.gr

Αν το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης έχει γίνει η εκθεσιακή καρδιά της documenta, τότε το Ωδείον είναι κάτι σαν το συκώτι της. Στα σκοτεινά ενδιαφέροντα υπόγειά του –ιδιαίτερα στο μέρος εκείνο που παρέμενε στην αφάνεια από το 1976 μέχρι και το 2016 και αποπερατώθηκε δαπάναις του ΝΕΟΝ– γίνεται μια διαδικασία «μεταβολισμού» εικόνων και ήχων με έργα κατά κύριο λόγο πιο εσωτερικά, πιο θραυσματικά και δυσανάγνωστα.

Μέσα σε ένα πολύ ταιριαστό περιβάλλον για τη σύγχρονη τέχνη –το επιμελητικό team της έκθεσης έχει μάλιστα βάλει τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Δεσποτόπουλο στον κατάλογο των καλλιτεχνών που παρουσιάζουν τη δουλειά τους– θα βρει κανείς λιγότερες μεγάλες εγκαταστάσεις όπως αυτή με τα σκουπίδια που έχει κάνει ο Ντάνιελ Κνορ στο αίθριο ή ο Τζόαρ Νάνγκο με προγόνους βοσκούς-νομάδες Λάπωνες στον κήπο.

Θα έρθει, όμως, αντιμέτωπος με σπαράγματα αρχειακού υλικού που αποκαλύπτουν πρωτοπορίες του παρελθόντος, όπως η δουλειά του πρόωρα χαμένου Ελληνα συνθέτη Γιάννη Χρήστου ή της Scratch Orchestra (άλλη μια μουσική πειραματική απόπειρα στο τέλος των sixties). Συμπληρωματικά σε αυτά τα τεκμήρια είναι και η σειρά έργων της Τουρκάλας Ναντίν Αλαντάγκ (που είχαμε δει έκθεσή της στο Πυθαγόρειο της Σάμου πριν από λίγα χρόνια), η οποία κατασκεύασε μουσικά όργανα που έχουν αναπάντεχη μορφή. Πολλά μοιάζουν με έπιπλα, ξαφνιάζοντας τον θεατή από πού μπορεί να γεννηθεί ο μουσικός ήχος.

Παρούσα και η Ελληνίδα Εύα Στεφανή με ένα βίντεό της. Η δουλειά της είναι γνωστή από το παρελθόν όταν στοχοποιήθηκε επειδή πήγε να σχολιάσει αντιλήψεις που σχετίζονται με εθνικά σύμβολα. Το Ωδείον είναι σίγουρα μία από τις δημοφιλέστερες επιλογές για τους επισκέπτες της έκθεσης και αυτό είναι ευχάριστο για το μέλλον ενός κτιρίου που το χαίρονταν μέχρι σήμερα όσοι έκαναν μαθήματα, γκράφιτι ή σκέιτ.

Στο Εργοστάσιο

Εξίσου ζωηρή και γεμάτη παλμό είναι και η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, εκτός από την έκθεση της documenta, αρκετοί μεταπτυχιακοί φοιτητές της Σχολής άνοιξαν τα ατελιέ τους στο κοινό εκμεταλλευόμενοι την κίνηση που είχε το Εργοστάσιο. Ενα από τα καλά της διοργάνωσης, άλλωστε, είναι ότι ήρθαν πολλές προσωπικότητες της σύγχρονης τέχνης και φιλότεχνοι από το εξωτερικό που έσπευσαν να ανακαλύψουν τι συμβαίνει και στις εκτός documenta δράσεις.

Στο Εργοστάσιο, πάντως, στέκεται κανείς μπροστά στα σχέδια της Ουγγαρέζας (εγκατεστημένη στη Νέα Υόρκη) Ανιές Ντένες αλλά και στις εγκαταστάσεις του Ολαφ Χολζάπφελ που έχει κάνει με σανό ή καλάμια και συρμάτινα πλέγματα, τα οποία αναδίδουν μια ευχάριστη μυρωδιά στον εκθεσιακό χώρο. Από τους Ελληνες καλλιτέχνες παρουσιάζεται η δουλειά του Αντζελο Πλέσσας με μια βιντεοεγκατάσταση.

Στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς προτάσσεται μέσα από ορισμένα έργα μια πιο πολιτική σκοπιά, όπως η αφήγηση ενός Αρμενίου για τη γενοκτονία και τις διώξεις στο βίντεο των Γερβάν Γιανικιάν και Αντζελα Ρίτσι Λούτσι ή στην εγκατάσταση του Σέτζιο Ζεβάλος «Πολεμική Μηχανή. Μέρος Πρώτο: Μηχανή των Ρευστών». Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ζωγραφική της Μίριαμ Καν. Είναι σαφές ότι κάθε χώρος της τεράστιας έκθεσης λειτουργεί ως ένα ξεχωριστό «αφήγημα», ένα υποκεφάλαιο που αποτελεί τμήμα της μεγάλης ιστορίας που θα διαρκέσει μέχρι και τα μέσα Ιουλίου.

Εικαστικά: Τελευταία Ενημέρωση

Στο Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή στα Πλατανίσκια θα παρουσιαστούν χαρακτικές εικονογραφήσεις μιας περιόδου 46 χρόνων, από το ...
Του Απόστολου Κουρουπάκη
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Το κοινό προσκαλείται να παρακολουθήσει τη δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη από τις 28 Φεβρουαρίου, ενώ η μεγάλη τελετή ...
Kathimerini.com.cy
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
X