ΠΗΓΗ: Reuters
Χαμένη εδώ και αιώνες σύνθεση του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και του Αντόνιο Σαλιέρι παίχτηκε για πρώτη φορά χθες, μετά τον εντοπισμό της παρτιτούρας από μουσικολόγο σε συλλογή του Εθνικού Μουσείου Μουσικής της Τσεχίας.
Η σύνθεση δείχνει ότι η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο συνθετών δεν ήταν τόσο έντονη όσο υποθέτουν πολλοί ιστορικοί, αποδεικνύοντας επίσης ότι ο Σαλιέρι δεν έπαιξε ρόλο στον θάνατο του Μότσαρτ το 1791, σε ηλικία 31 ετών, όπως αφήνεται να εννοηθεί στη δημοφιλή κινηματογραφική ταινία «Αμαντέους». Το κομμάτι συνέθεσαν από κοινού οι δύο μουσικοί το 1785, κατά τη διάρκεια μιας εκ των πλέον δημιουργικών περιόδων του Μότσαρτ. Την εποχή εκείνη, ο Μότσαρτ συνέθεσε επίσης ορισμένα από τα δημοφιλέστερα έργα του, όπως τις όπερες «Ντον Τζοβάνι» και «Μαγικός αυλός».
«Ολοι γνωρίζουμε την εικόνα που παρουσιάζει η ταινία “Αμαντέους“. Η άποψη αυτή είναι ψευδής», λέει ο Ούλριχ Λάιζινγκερ, διευθυντής Ερευνών στο Ιδρυμα Mozarteum του Σάλτσμπουργκ, και προσθέτει: «Ο Σαλιέρι δεν δηλητηρίασε τον Μότσαρτ, παρότι και οι δύο εργάσθηκαν στη Βιέννη και υπήρξαν ανταγωνιστές». Η σύνθεση που ανακαλύφθηκε, με τίτλο «Για την υγεία της Οφηλίας που επανήλθε», γράφτηκε για να γιορτάσει την αποκατάσταση της υγείας μιας Αγγλίδας τραγουδίστριας η οποία είχε ερμηνεύσει κομμάτια του Μότσαρτ και του Σαλιέρι. Ουδείς γνωρίζει αν η σύνθεση αυτή παίχθηκε ενώπιον κοινού. «Πρόκειται για ένα σύντομο –και όχι μεγαλοφυές– κομμάτι του Μότσαρτ, το οποίο μπορεί να ρίξει νέο φως στην καθημερινότητα του Μότσαρτ ως συνθέτη όπερας στη Βιέννη», λέει ο Λάιζινγκερ. Τη σύνθεση ανακάλυψε ο Γερμανός συνθέτης και μουσικολόγος Τίμο Γιούκο Χέρμαν τον περασμένο Νοέμβριο καθώς αναζητούσε κομμάτια μαθητών του Σαλιέρι στον κατάλογο του Εθνικού Μουσείου Μουσικής της Τσεχίας.
Παρότι η τύχη της σύνθεσης μετά τη δημιουργία της από το δίδυμο Μότσαρτ-Σαλιέρι παραμένει άγνωστη, το κομμάτι καταλογογραφήθηκε στο Μουσείο της Πράγας τη δεκαετία του 1950. Η υπογραφή των δύο συνθετών, όμως, είχε μπει σε κωδικοποιημένη μορφή, καθιστώντας την απόδοση της σύνθεσης αδύνατη μέχρι την ψηφιοποίηση του καταλόγου πριν από λίγα χρόνια, που επέτρεψε στον Λάιζινγκερ να το εντοπίσει.
