ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Να πράττουμε όπως είμαστε εμείς και όχι οι άλλοι

Δύο νέοι ηθοποιοί, ο Φ. Καράλης και ο Α. Κουτσόφτας μιλάνε στην «Κ» για την παράσταση «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυκτα»

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ παρουσιάζεται από το Σάββατο μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της αγγλικής σκηνής τα τελευταία χρόνια, το «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» που είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μαρκ Χάντον. Η σκηνοθεσία και η μετάφραση είναι της Λέας Μαλένη και συμμετέχει πλειάδα ηθοποιών. Στην «Κ» μίλησαν οι Φώτης Καράλης και ο Αντρέας Κουτσόφτας, δύο νέοι ηθοποιοί, που ενσαρκώνουν τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, τον Κρίστοφερ. Οι δύο ηθοποιοί λένε ότι όλοι μας είμαστε διαφορετικοί και έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα να σκεφτόμαστε και να πράττουμε κατά το πώς είμαστε εμείς και όχι κατά το πώς είναι ο υπόλοιπος κόσμος. Επίσης, λένε ότι ο Κρίστοφερ μάς δείχνει πώς μπορεί ένα ιδιαίτερο άτομο να αποτελεί ισότιμο μέλος μιας κοινωνίας στερεοτύπων, καταφέρνοντας να αντιμετωπίσει και να επιβιώσει σε ένα σύστημα «κανονικότητας».

–Τι αφορά το έργο και πώς αντιμετωπίσατε τον ρόλο σας;
–Φώτης Καράλης: Είναι μια νουβέλα μυστηρίου, δύο μυστηρίων για την ακρίβεια, και το ταξίδι του κεντρικού, μοναδικού και χαρισματικού, ήρωα μας Κρίστοφερ Μπουν στην προσπάθειά του να τα λύσει. Ένα ταξίδι που τον φέρνει κοντά σε μια απρόσμενη αλήθεια και πιο κοντά στην ενηλικίωση. Ο Κρίστοφερ έχει ένα απόλυτα λογικό και συνάμα αθώο τρόπο να βλέπει τα γεγονότα και αυτός ήταν και ο τόπος που τον προσεγγίσαμε και εμείς.
–Αντρέας Κουτσόφτας: Το έργο αφορά τη διαφορετικότητα, χωρίς να εννοώ τη διαφορετικότητα από επιλογή, αλλά την εκ γενετής. Δηλαδή όταν κάποιος γεννιέται φέροντας κάποια στοιχεία έξω από αυτά που η κοινωνία μας θεωρεί στερεότυπα και κανονικά. Κατ’ επέκταση πώς αυτό το διαφορετικό άτομο επιβιώνει σε ένα κόσμο διαφορετικό. Τον ρόλο τον αντιμετώπισα με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο που λειτουργώ ως μέλος της κοινωνίας των στερεοτύπων. Με ευαισθησία και αθωότητα.

–Υποδύεστε τον ίδιο χαρακτήρα, σας δυσκόλεψε αυτό; Έπρεπε ο ένας να ακολουθεί τον άλλο;
–A.: Δεν με δυσκόλεψε καθόλου, το αντίθετο θα έλεγα. Όταν βλέπω έναν άλλο ηθοποιό να δημιουργεί προσπαθώ να κλέβω (αναφέρομαι πάντα στη στιγμή της δημιουργίας) από αυτόν ώστε να κατακτήσω στοιχεία που ίσως δεν είχα ανακαλύψει κατά τη μελέτη μου. Η συνεργασία μόνο καλό μπορεί να κάνει. Δεν μας ζητήθηκε ποτέ να ακολουθούμε τον άλλον, αλλά ένας από τους βασικούς κανόνες του θεάτρου και της υποκριτικής είναι «να ακολουθείς και να μην οδηγείς.
–Φ.: Έχοντας και οι δυο κάνει μια μεγάλη μελέτη πάνω σε αυτό που πιάσαμε στα χέρια μας, και οι δύο μας ήμασταν γεμάτοι ιδέες και προτάσεις για τον ρόλο αυτό. Το αποτέλεσμα είναι δύο Κρίστοφερ Μπουν με κοινά χαρακτηριστικά αλλά δύο διαφορετικούς τρόπους που τους παρουσιάζουμε στο κοινό. Άρα έχει ενδιαφέρον να δείτε εις διπλούν.

–Ο ήρωάς σας βλέπει τον κόσμο των ενήλικων, είναι υποστηρικτικός αυτός ο κόσμος;
–Φ.: Όχι ιδιαίτερα. Δεν είναι φτιαγμένος για τον ήρωα μας, που θέλει τα πάντα στη ζωή του να έχουν ένα σύστημα, μια τάξη. Θέλει να υπηρετούνται οι κανόνες που έχουμε βάλει οι ίδιοι στον εαυτό μας, πράγμα που δεν κάνουμε εμείς. Δημιουργούμε κανόνες μόνο και μόνο για να τους καταπατάμε και αυτό είναι που τον μπερδεύει. Ο κόσμος των ενηλίκων περιέχει ψέμα, συναισθηματική λογική και άρρητες προθέσεις και αυτό τον καθιστά εξωπραγματικό για τον Κρίστοφερ. Και κατ’ επέκταση και ο Κρίστοφερ φαντάζει εξωγήινος για τον κόσμο αυτό.
–Α.: Σίγουρα δεν είναι ο ιδανικός κόσμος και είναι πολύ έξω από τα νερά του. Δεν μπορώ όμως να κατακρίνω και τον κόσμο, γιατί έτσι έχει περάσει μέσα από το σύστημα ότι πρέπει να λειτουργεί η κοινωνία. Μπορεί να μην είναι υποστηρικτικός όσο θα έλεγε κανείς ότι πρέπει να είναι και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ήρωας μας αναγκάζεται να αναλάβει ευθύνες και πρωτοβουλίες. Κάπως έτσι μας δίνει να καταλάβουμε, πώς μπορεί ένα ιδιαίτερο άτομο να αποτελεί ισότιμο μέλος μιας κοινωνίας στερεοτύπων, αφού καταφέρνει να αντιμετωπίσει και να επιβιώσει σε ένα σύστημα «κανονικότητας».

 

Η λύτρωση έρχεται όταν προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση κάποιου άλλου

–Θα μπορέσουμε να μπούμε στον κόσμο του Κρίστοφερ, θα μας το επιτρέψετε;
–Φ.: Φυσικά. Εμείς θα σας τον προσφέρουμε απλόχερα. Για να είμαστε ακριβείς θα σας παρουσιάσουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Κρίστοφερ, θα σας επιτρέψουμε να δείτε το εσωτερικό του μυαλού του. Τι βλέπει και βιώνει ο ίδιος αντιμέτωπος με τα όσα θα συμβούν πάνω στη σκηνή. Ελπίζουμε ότι φεύγοντας θα δείτε και εσείς τον κόσμο αλλιώς.
–Α.: Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο γίνεται η παράσταση. Αν θα μπει όμως ο θεατής στον κόσμο του ήρωα είναι και δική του επιλογή και πρέπει να το θέλει και αυτός. Δεν εξαρτάται μόνο από τον ηθοποιό. Το θέατρο είναι σχέση ηθοποιού – θεατή και το ποσοστό είναι 50-50.

–Οι αλήθειες καμιά φορά πληγώνουν, τον ήρωα σας τον λυτρώνει;
–Α.: Και τον ήρωά μας τον πληγώνουν οι αλήθειες των άλλων, αλλά η δική του αλήθεια είναι η λύτρωσή του.
–Φ.: Ο Κρίστοφερ είναι έτοιμος να μάθει και να αντιμετωπίσει αλήθειες απρόσμενες και ακατανόητες. Η λύτρωση έρχεται όταν πια εμείς ως άνθρωποι προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση κάποιου άλλου και να δούμε μέσα από τα δικά του μάτια. Δεν μπορεί να το κάνει ο Κρίστοφερ αυτό, βλέπει τον κόσμο όπως τον βλέπει αυτός. Θα τον μεγαλώσει και θα τον προετοιμάσει λίγο περισσότερο γι’ αυτό που τον περιμένει στην υπόλοιπη ζωή του.

–Ο Κρίστοφερ με την αναζήτηση αυτή περνάει κάποιο μήνυμα;
–Α.+Φ.: Ότι όλοι μας είμαστε διαφορετικοί, όλοι μας έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα να σκεφτόμαστε και να πράττουμε κατά το πώς είμαστε εμείς και όχι κατά το πώς είναι ο υπόλοιπος κόσμος.

–Με τα μαθηματικά ασχοληθήκατε στην παράσταση, με κάποιον τρόπο; Είναι συστατικό μέρος της ιστορίας του Κρίστοφερ.
–Α.: Με τα μαθηματικά ασχολήθηκα όσο ήμουν μαθητής. Στην παράσταση ασχολήθηκα με το μυαλό του χαρακτήρα που όσο να πεις είναι μια μαθηματική πράξη που δύσκολα αποκωδικοποιείται. Είναι καλύτερος από μένα στα μαθηματικά.
–Φ.: Είναι καλύτερος από δισεκατομμύρια άλλους για να είμαστε ακριβείς. Είναι μια μαθηματική διάνοια. Και αυτό είναι που μας έκανε να ασχοληθούμε για λίγο και εμείς με τα μαθηματικά, τις εξισώσεις, τα προβλήματα, τη γεωμετρία, τους πρώτους αριθμούς. Για να καταλάβουμε γιατί τον σαγηνεύουν όλοι αυτοί οι αριθμοί. Είναι καταλυτικό μέρος της ιστορίας μας. Ο Κρίστοφερ έχει μια μαθηματική προσέγγιση απέναντι σε όσα θα γίνουν που αν δεν την είχε ίσως να μην έφτανε στη λύση.

–Ο Κρίστοφερ της παράστασης στην κυπριακή κοινωνία πώς θα ζούσε; Κλείνουμε τα μάτια μας απέναντι σε άτομα όπως τον Κρίστοφερ ακόμα και σήμερα.
–Α.: Θα είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες όπως η αντιμετώπισή του ως ατόμου που χρειάζεται βοήθεια και αυτό είναι κάτι που χαλιναγωγεί την ανεξαρτησία και αυτονομία του, καθιστώντας το σε μια κατηγορία που πολλές φορές δεν είναι αντιπροσωπευτική.
–Φ.: Στην ουσία Θα είχε να αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα που συναντά και στην κοινωνία που είναι τώρα τοποθετημένος, την αγγλική. Αν όχι και περισσότερα. Προβλήματα αποδοχής, σχολικής τοποθέτησης, επαγγελματικής αφομοίωσης. Ναι, κλείνουμε τα μάτια και αυτό πρέπει να αλλάξει άρδην. Ας κάνουμε εμείς ένα βήμα ευαισθητοποίησης μέσα από την παράστασή μας.

–Σας αγχώνει η παγκύπρια πρώτη, ενός τέτοιου έργου;
–Α.: Με αγχώνει και ταυτόχρονα με ενθουσιάζει. Είναι μεγάλη πρόκληση και στοίχημα το μέγεθος της παραγωγής.
–Φ.: Νομίζω αυτό που μας τρομάζει περισσότερο είναι το μέγεθος της παραγωγής και όχι η παγκύπρια πρώτη. Ξέρουμε ότι το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Εξάλλου όλοι οι συνεργάτες, Φρόσω Κορρού (κίνηση), Γιώργος Γιάννου (σκηνικά-κουστούμια), Χριστίνα Γεωργίου (μουσικό υπόστρωμα), Στάθης Μήτσιος (εικόνα -3D mapping), Γιώργος Κουκουμάς (φώτα) αλλά και οι συνάδελφοι, ηθοποιοί, που έχουμε, είναι το κατάλληλο μίγμα για να υπάρξει ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Φυσικά και η ματιά της Λέας Μαλένη είναι συγκλονιστική. Το ότι είμαστε και εμείς μέσα σε αυτό είναι συγκινητικό.


–Είστε νέοι ηθοποιοί, εσείς τι ψάχνετε μέσα από την τέχνη του θεάτρου;
–Φ.: Απαντήσεις και ιδέες. Απαντήσεις για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας και ιδέες – προτάσεις για το πώς βλέπει ο καθένας μας αυτά που συμβαίνουν.
–Α.: Εγώ έγινα ηθοποιός για να μπορώ να εκφράζομαι. Ενώ αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα ζώα είναι ο λόγος, η λογοκρισία που ασκείται έχει μπλοκάρει την ελευθερία της έκφρασης, με αποτέλεσμα να έχει χαθεί η επικοινωνία.

–Θα ήταν πρόκληση να μου πείτε, τελικά, ποιος σκότωσε τελικά τον σκύλο;
–Α: Όχι, δεν θα ήταν πρόκληση, γιατί αυτό αποκαλύπτεται κάπου στα μισά του έργου. Οπότε καταλαβαίνεται ότι πρόκειται για μια είδηση σε ένα ολόκληρο δελτίο ειδήσεων.
–Φ.: Φυσικά, όμως, δεν πρόκειται να σας το πούμε τώρα. Να μη στερήσουμε από τον Κρίστοφερ το ταξίδι και από εσάς την αγωνία.


Πληροφορίες: «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα». Θέατρο ΘΟΚ, Κεντρική Σκηνή Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης, Κυριακή 22 και 29 Απριλίου, 6:00 μ.μ. Παρασκευή 27 και Σάββατο 28 Απριλίου, 8:30 μ.μ. Τον Μάιο κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο, 8:30 μ.μ.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X