ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τα δεκατρία πρόσωπα της Κέιτ Μπλάνσετ

Η Αυστραλή βραβευμένη με δύο Οσκαρ ηθοποιός είναι ένας υποκριτικός «χαμαιλέοντας»

Kathimerini.gr

Υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί του κινηματογράφου και του θεάτρου που θεωρούνται «χαμαιλέοντες»: μπορούν να παίξουν τα πάντα, από άβολους και κόντρα ρόλους, χαρακτήρες που απαιτούν μεγάλες αλλαγές στην εμφάνιση, ακόμη και να υποδυθούν άτομα διαφορετικού φύλου. Η κορυφαία –ή ίσως η πιο άφοβη– αυτής της κατηγορίας είναι η Κέιτ Μπλάνσετ.

Η Αυστραλή βραβευμένη με δύο Οσκαρ ηθοποιός είναι ένας τέτοιος υποκριτικός «χαμαιλέοντας», κάτι το οποίο αποδεικνύει και στο πολύ ιδιαίτερο «Μανιφέστο», την ταινία που θα δούμε στο πλαίσιο του προσεχούς κινηματογραφικού φεστιβάλ της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, στην ενότητα «Τα αγαπημένα των φεστιβάλ/Festival Darlings».

Εκεί η Μπλάνσετ υποδύεται 13 διαφορετικούς χαρακτήρες, ανθρώπους ποικίλων κοινωνικών, επαγγελματικών και αισθητικών κατηγοριών, οι οποίοι διαλέγονται δραματικά πάνω σε σπουδαία πολιτικά και καλλιτεχνικά μανιφέστα. Μια δασκάλα, μια παρουσιάστρια ειδήσεων, ένας άστεγος ρακοσυλλέκτης, ένας εργάτης, μια ροκ σταρ, μια νοικοκυρά και διάφοροι άλλοι γίνονται οι φωνές που εξαγγέλλουν αυτά τα σύμβολα των μεγάλων αλλαγών. Κι όλα τούτα μέσα σε σκηνικά που πολλές φορές μοιάζουν παράταιρα ή τουλάχιστον απροσδόκητα.

Οπως είπαμε βέβαια η Μπλάνσετ έχει εμπειρία από παράδοξες... μεταμορφώσεις. Θυμόμαστε πως πριν από μια δεκαετία είχε ερμηνεύσει με επιτυχία μια από τις έξι διαφορετικές υποστάσεις του Μπομπ Ντίλαν στο πρωτότυπο «Ι’m not there» του Τοντ Χέινς. Στο «Μανιφέστο» καλείται να κάνει κάτι ακόμα πιο δύσκολο, μιας και εκτός του ότι οι χαρακτήρες είναι πολύ περισσότεροι, η ταινία δεν διαθέτει επί της ουσίας πλοκή ή κάποιου συμβατικού τύπου αφήγηση.

Η αρχική σύλληψη

Η αρχική σύλληψη του πρότζεκτ «Μανιφέστο» από τον Γιούλιαν Ρόζεφελντ, διάσημο καλλιτέχνη των βιντεο-εγκαταστάσεων, αφορούσε μια καλλιτεχνική εγκατάσταση η οποία έχει ταξιδέψει σε πολλά μουσεία του κόσμου. Εκεί 13 απαγγελίες μανιφέστων εμφανίζονταν ταυτόχρονα σε ισάριθμες οθόνες, με τον θεατή να βομβαρδίζεται από παντός τύπου οπτικοακουστικά μηνύματα· από το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» του Μαρξ και του Ενγκελς, μέχρι τους ντανταϊστές, την Pop Art και το «Δόγμα 95» του Λαρς Φον Τρίερ, η ορίτζιναλ ιδέα μεταφέρεται και στο ενιαίο φιλμ, το οποίο πια αποκτά (αναπόφευκτα) γραμμική αφήγηση καλύπτοντας όμως τελικά την ίδια θεματική. Ο δε Ρόζεφελντ αναλαμβάνει και εδώ τη σκηνοθεσία και το σενάριο, φροντίζοντας η αισθητική να παραμείνει κοντά στο πρότυπό της.

Παρ’ όλα αυτά, τόσο το μέσον του κινηματογράφου όσο και η επιρροή της ερμηνείας είναι τελείως διαφορετικά. Κι αυτό φυσικά λόγω της παρουσίας της Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία, μέσα από την αναπαράσταση των χαρακτήρων, εξερευνά την ίδια τη σύσταση της τέχνης αλλά και τη σημασία της σε επίπεδο πολιτικής. Από την άλλη υπάρχουν και οι έντονοι συμβολισμοί. Το ντανταϊστικό μανιφέστο για παράδειγμα τοποθετείται στη μέση μιας κηδείας – αναφερόμενο προφανώς στον «θάνατο» της τέχνης.

Σε ένα άλλο πάλι απόσπασμα η δασκάλα-Μπλάνσετ εξηγεί παραστατικά σε παιδάκια του Δημοτικού πως «τίποτε δεν είναι πρωτότυπο» και ακόμα ότι «μπορείτε να κλέβετε από οτιδήποτε είναι πηγή έμπνευσης και τροφοδοτεί τη φαντασία σας». Καταλήγουμε, έτσι, μπορούμε να πούμε, σε ένα συγκεντρωτικό «μανιφέστο των μανιφέστων», μια μοντέρνα Βίβλο –μπορεί και Βαβέλ– των πρωτοποριακών αναζητήσεων που συνθέτουν την πνευματική ταυτότητα του σύγχρονου κόσμου.

​​Οι Νύχτες Πρεμιέρας ξεκινούν στις 20 Σεπτεμβρίου.

Σινεμά: Τελευταία Ενημέρωση

Η προβολή και παρουσίαση της ταινίας μικρού μήκους του Ανδρέα Σεϊτάνη θα γίνει το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου
Kathimerini.com.cy
 |  ΣΙΝΕΜΑ