Kathimerini.com.cy
Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό κείμενο με 6 ιστοριούλες της Κύπρου από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα. Είναι ένας ύμνος για την αγάπη του Πασιαρδή και των ηρώων του για την γη και τις παραδόσεις τους, μια ποιητική ανάμνηση με αυθεντικούς ήρωες του χθες και του σήμερα, δοσμένα με μια ποιητική νοσταλγία και αγάπη, με πολύ χιούμορ και συγκίνηση, σε μια γλώσσα κυπριακή –αυθεντική-, που μόνο ο Πασιαρδής μπορεί να γράψει. Οι ηθοποιοί αποδίδουν τους διάφορους ήρωες των 6 ιστοριών με μεγάλη μαεστρία που σκορπίζουν άφθονο γέλιο στους θεατές αλλά και συγκίνηση. Το παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος της κάθε παράστασης για όλους τους συντελεστές είναι ανεπανάληπτο.
Το πρώτο είναι το «Εν να μεν...». Χωριανοί πίνοντας τον καφέ τους στο καφενείο του χωριού συζητούν για τον συγχωριανό τους τον Ξενοφώ, ο οποίος μέρα νύκτα είναι μεθυσμένος και δημιουργεί προβλήματα στο σπίτι με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ένας είπε ότι όπως πάει ο Ξενοφώς εν να μεν... (τάχα δεν θα ζήσει πολύ για να δει τα παιδιά του παντρεμένα). Εκείνη την ώρα μπήκε ο Ξενοφώς στο καφενείο μεθυσμένος κι άκουσε την φράση εν να μεν... κι έγινε το σώσε...
Το δεύτερο είναι «Το λόγιασμα της Βαγγέλας». Είναι μια ιστορία δύο οικογενειών που λόγιασαν τα παιδιά τους και πριν το χάρτωμα χάλασε η δουλειά. Η Βαγγέλα η νύφη κακοφανισμένη κλείστηκε στο δωμάτιο της πάνω στο ανώι και δεν τρώει, δεν πίνει, ούτε δέχεται προτάσεις για άλλο λόγιασμα...
Το τρίτο είναι το «Εθ θα σου ξανασυντήχω ρε Γιαννή». Είναι ένα στιγμιότυπο σε ένα καφενέ που ο Γιαννής ο καφετζής τσακώνεται με τον Γιαννή τον θαμώνα γιατί εγέλασέν του με τις ευλογίες του μουχτάρη τζι έγραψεν πάνω του δκυο χωραφούθκια, που επιμένει πως είναι δικά του...
Το τέταρτο είναι το «Γιοφύρι του Τζιηλαδονιού». Πρόκειται για ένα έθιμο, όπου ψάλλει ο παπάς του χωριού πάνω στο γεφύρι για να μαζευτούν οι χωριανοί, «να βκάλει τζιαι κάτι τις που το γιοφύρι», αλλά προτιμούν τους καφενέδες, διότι ο παπάς εγέρασε και δεν πιάνουν οι ευχές του...
Το πέμπτο «Σα' ναν εχτές» δύο γέροι με τις γριές τους νοσταλγούν τα νιάτα τους μοιρολογώντας πως έχουν καταντήσει έτσι...πως πέρασε τόσο σύντομα ο χρόνος...Με τα παιδιά τους στην ξενιτιά, για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. –«Τούτος εν καμός...Ίντα να κάμουμεν...Ίνταμ που μπορούμε. Μακάρι ναν καλά τζει πό’ νουν....»
Το έκτο είναι το «Ένα μαντήλι χώμα». Η Ελένη, μόλις άνοιξαν τα οδοφράγματα πάει στο χωριό της κι επιστρέφει με ένα μαντήλι χώμα. «Επήαμε τζι’ ΄ρταμεν...Με ίντα καρκιά...Ίντα καμός, τζιαι ίντα σκέψεις...»
Σκηνοθεσία: Κώστας Δημητρίου και Στέλιος Καυκαρίδης. Παίζουν Στέλιος Καυκαρίδης, Κώστας Δημητρίου, Νεόφυτος Νεοφύτου, Μαριάννα Καυκαρίδου, Σπύρος Γεωργίου, Λουκία Μιχαήλ, Βασίλης Μιχαήλ, Ανδρέας Ρόζου, Μιχάλης Χατζημιχαήλ.
Παραστάσεις:
- ΛΕΥΚΩΣΙΑ: ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, Σάββατο και Κυριακή 7 και 8 Μαΐου, 8.30 μ.μ.
- ΛΑΡΝΑΚΑ: ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΑΛΑ, Τρίτη 10 Μαΐου, 8:30 μ.μ.
- ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ: ΘΕΑΤΡΟ PASCAL ENGLISH SCHOOL, Τετάρτη 11 Μαΐου, 8:15 μ.μ.
- ΛΕΜΕΣΟΣ: ΘΕΑΤΡΟ ΡΙΑΛΤΟ, Πέμπτη 12 Μαΐου, 8:30 μ.μ.
- ΤΣΕΡΙ: ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ, Τρίτη 17 Μαΐου, 8.30 μ.μ.
- ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ:ΘΕΑΤΡΟ XENION HIGH SCHOOL, Τετάρτη 18 Μαΐου, 8:30 μ.μ.
- ΠΑΦΟΣ -ΧΛΩΡΑΚΑ: ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΒΡΥΣΗΣ, Παρασκευή 20 Μαΐου, 8:30 μ.μ.
