ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μπορούμε όλοι μας να επιτύχουμε τα πάντα

«Ηρωικοί και συγκινητικοί όσοι γονείς αντιμετωπίζουν προκλήσεις, παρόμοιες με αυτές του Εντ», λέει ο Αλέξανδρος Παρίσης

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Το μυθιστόρημα του Μαρκ Χάντον «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» μεταφέρθηκε στο θέατρο από τον Σάιμον Στήβενς και ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Λέας Μαλένη. Ο Αλέξανδρος Παρίσης υποδύεται τον ρόλο του Εντ, του πατέρα του Κρίστοφερ, ενός έφηβου που θέλει οπωσδήποτε να μάθει ποιος σκότωσε τον σκύλο του γείτονα... Στην πορεία, ωστόσο, ανακαλύπτει και άλλα πολλά, που θα τον κλονίσουν αρχικά, αλλά και που θα αποδείξουν ότι τίποτε δεν είναι αδύνατον. Ο πατέρας του, ο Εντ, κάνει ό,τι μπορεί για να σταθεί δίπλα στον γιο του, ο οποίος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, που τον καθιστούν στα μάτια κάποιων ίσως και προβληματικό. Ο Αλέξανδρος Παρίσης σίγουρα δεν το βλέπει έτσι, ως πατέρας του, και αν πέφτει σε λάθη διαχείρισης της μεταξύ τους σχέσης αυτό είναι αποτέλεσμα της καθημερινής πίεσης. «Νιώθω τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να ερμηνεύσω τον συγκεκριμένο ρόλο».

–Αλέξανδρε, πώς έχεις προσλάβει τον ρόλο σου;
– Ο πατέρας, του Κρίστοφερ, ο χαρακτήρας που ενσαρκώνω είναι η τραγική φιγούρα της παράστασης, ο οποίος σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής του μένει μόνος με τον γιο του, ο οποίος έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Εκείνος καλείται να σταθεί δίπλα του και προσπαθεί να τον στηρίξει. Κάνει τα λάθη του κι αυτός, όπως κάθε γονιός, όμως κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί.

–Τον καταλαβαίνει τον γιο του, που είναι ένας έφηβος, αλλά και με τις δικές του ιδιαιτερότητες;
–Το καταλαβαίνει αρκετά, αλλά παρ’ όλα αυτά, πρέπει να διαχειριστεί έναν έφηβο, που συν τοις άλλοις, όπως είπαμε, έχει τις ιδιαιτερότητές του. Ο πατέρας πρέπει να αντεπεξέλθει τόσο στα καθημερινά όσο και στην ομαλή συνύπαρξη με τον γιο του, που πολλές φορές μέσα στη μέρα χρειάζεται παρότρυνση στήριξη αλλά και την καθημερινή φροντίδα. Ε, όλο αυτό είναι ένας κλοιός που αρχίζει να σφίγγει τον Εντ. Είναι δύσκολο αυτό που πρέπει να διαχειριστεί.


–Τι τύπος είναι ο Εντ;
–Είναι ο άνθρωπος που δεν ξέρεις αν πρέπει να τον λυπηθείς ή να τον αντιπαθήσεις. Ο πατέρας κάνει κάποιες λάθος επιλογές ή ατυχείς, αν θέλεις.


–Δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρεται με περισσότερη σύνεση;
–Είναι εύκολο να κρίνουμε όσοι είμαστε έξω από μια κατάσταση. Ευρισκόμενος ο πατέρας σε δύσκολες συνθήκες, ένιωσε να πνίγεται, οπότε πήρε τις αποφάσεις αυτές που θεώρησε πιο σωστές, αν θες ήταν και κίνηση πανικού, που μπορεί να είχε και άλλα κίνητρα, αλλά αυτό ας το κρίνει ο θεατής.


–Ποιο είναι το πιο καίριο σημείο του χαρακτήρα που υποδύεσαι;
–Η μετάβαση που κάνει ο πατέρας από τη μία κατάσταση στην άλλη είναι αυτό που κάνει σπουδαίο τον ρόλο που έχω την τύχη να ερμηνεύω. Ο πατέρας επιλέγει να κάνει την ανατροπή, να μη συνεχίσει να λειτουργεί όπως είχε σχεδιάσει, αλλά να καταλάβει ότι πρέπει να αναπροσαρμοστεί, να αλλάξει στάση και να δει τα πράγματα από άλλη σκοπιά.


–Ο πατέρας πώς εκλαμβάνει την αγάπη του γιου του Κρίστοφερ, δεδομένης και της ιδιαιτερότητας του μικρού.
–Είναι σημαντικό να πούμε ότι οι γονείς που έχουν να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις γνωρίζουν τι πρέπει να περιμένουν. Η αγάπη ίσως να υπάρχει, αλλά εκείνοι δεν την εισπράττουν και αυτό τους κατατάσσει στους πολύ ηρωικούς και συγκινητικούς ανθρώπους. Έχουν και αυτοί την ανάγκη να αγαπηθούν από τα παιδιά τους.


–Ποιο θα ήταν το επιμύθιο από αυτό το έργο;
–Αν τολμήσεις, ακόμα κι αν έχεις ιδιαιτερότητες, ακόμα και αν υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή, όλα γίνονται, με κόπο, αλλά γίνονται. Όταν θέλεις πραγματικά κάτι μπορείς να το πετύχεις ακόμα κι αν η κοινωνία φαντάζει να βρίσκεται τελείως κόντρα σε αυτό που θέλουμε. Αν βρούμε τα ψυχικά αποθέματα και πατήσουμε γερά στα πόδια μας μπορούμε να επιτύχουμε τα πάντα. Οι άνθρωποι μπορεί να περάσουν από πολύ δύσκολες καταστάσεις και να λυτρωθούν, να δώσουν ελπίδα.


–Η διπλή διανομή στον πρωταγωνιστικό ρόλο σε δυσκόλεψε;
–Μία ακόμα ιδιαιτερότητα της παράστασης είναι αυτή η διπλή διανομή. Ο Φώτης Καράλης και ο Ανδρέας Κουτσόφτας έχει ο καθένας έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του χαρακτήρα του Κρίστοφερ. Δεν μπορώ να πω ότι με δυσκόλεψε, αλλά ότι με έκανε να έχω τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση για να αντιλαμβάνομαι το τι διαφορετικό μου δίνει ο κάθε ηθοποιός και πώς θα πρέπει εγώ να το αξιοποιήσω. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει επικοινωνία επάνω στη σκηνή και αυτό είναι κάτι που το δουλέψαμε και το δουλεύουμε ακόμα και όλο αυτό μας ιντριγκάρει.


–Είναι μία απαιτητική παράσταση γενικά, Αλέξανδρε
–Ναι, έχει πολύ μεγάλες δυσκολίες για να συμβεί επί σκηνής. Χρειάζεται ένα συνεργείο δέκα τουλάχιστον ανθρώπων. Από πού να ξεκινήσω, από τις εξαιρετικές 3D προβολές του Στάθη Μήτσιου, τους φωτισμούς του Γιώργου Κουκουμά, τη μουσική της Χριστίνας Γεωργίου; Αλλά και εμάς τους ηθοποιούς η Φρόσω Κορρού μάς βοήθησε πάρα πολύ με την κίνηση, η Λέα σε πολύ καθορισμένο χρόνο μας βοήθησε να πετύχουμε τις εικόνες οι οποίες απαιτούνται για να βγει η παράσταση. Είναι θεωρώ πρωτόγνωρη για τα κυπριακά δεδομένα, κάτι τόσο κινηματογραφικά δομημένο, θεωρώ ότι δεν έχει ξαναδεί ο κύπριος θεατής.


Πληροφορίες: «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα». Θέατρο ΘΟΚ, Κεντρική Σκηνή Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης, Παραστάσεις κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο, έως τις 26 Μαΐου, ώρα 8:30 μ.μ.

 

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X