ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

O Νίκος Σιαφκάλης διέγραψε μία δημιουργικη πορεία 60 χρόνων

Υπηρέτησε τον πολιτισμό της Κύπρου, υπερασπίστηκε τα δίκαιά της και άφησε πίσω του σημαντικό έργο

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

O Νίκος Σιαφκάλης που εντοπίστηκε νεκρός στην παραλία της Αγίας Μαρίνας Χρυσοχούς αγνοείτο από την Κυριακή, όταν και είχε πάει στην περιοχή κοντά στα Λουτρά της Αφροδίτης για ψάρεμα. Το πτώμα του αναγνωρίστηκε από τον γιο και τα ακριβή αίτια του θανάτου θα προσδιοριστούν από την αυτοψία του ιατροδικαστή Σοφοκλή Σοφοκλέους.

Το Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου εκφράζει τη θλίψη του για τον θάνατο του Νίκου Σιαφκάλη, ο οποίος υπηρέτησε άοκνα το Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου από την ίδρυσή του, ως ιδρυτικό στέλεχος, ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου από το 1977 έως το 1983, ως μέλος του Δ.Σ. και ως διευθυντής του από το 1988 μέχρι το 2004.

Δημιουργική πορεία 60 χρόνων
Ο Νίκος Σιαφκάλης γεννήθηκε στη Δρούσεια της Πάφου το 1934. Πήγε στο Δημοτικό Σχολείο της Δρούσειας, συνέχισε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, και αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου. Σπούδασε στο Κάρντιφ της Ουαλίας, στο νυκτερινό παράρτημα της Βασιλικής Ακαδημίας Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου και στη συνέχεια στο Guildhall School of Music and Drama, στο Λονδίνο. Η πορεία του στον χώρο του θεάτρου ξεκίνησε από τα μαθητικά του χρόνια και συνεχίστηκε στα χρόνια των σπουδών του στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε στο Ελληνικό Θέατρο της Κυπριακής Αδελφότητας Λονδίνου, στο Θέατρο Τέχνης Λονδίνου, στο Nottingham Playhouse, στο αγγλικό ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Σκηνοθέτης, ηθοποιός, επίτιμος πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας και Ανάπτυξης του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, επίτιμο μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, πρώην πρόεδρος του Δ.Σ. και διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, πρώην μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, διευθυντής του Διεθνούς Θερινού Ινστιτούτου Αρχαίου Ελληνικού Δράματος.

Από το 1960 συμμετείχε ως ηθοποιός στο Κυπριακό Θέατρο, στο Νέο Θέατρο και στον Οργανισμό Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου (ΟΘΑΚ). Με τον ΟΘΑΚ κάνει τις πρώτες του σκηνοθεσίες στην Κύπρο μέχρι το 1964, οπότε ταξιδεύει στην Αθήνα και συνεργάζεται με τον Κωστή Μιχαηλίδη, τόσο στη Σχολή Θεάτρου Αθηνών του τελευταίου, όπου δίδαξε υποκριτική, όσο και σε θεατρικές παραστάσεις ως βοηθός του. Δύο χρόνια αργότερα επιστρέφει στην Κύπρο, όπου συνεργάζεται και πάλι με τον ΟΘΑΚ, αλλά και με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ως έκτακτος συνεργάτης. Το 1967 ίδρυσε τον Θίασο Νίκου Σιαφκάλη, που παρά τη βραχεία πορεία του ανέβασε πρωτοποριακά για την εποχή έργα του σύγχρονου δραματολογίου στο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας και σε περιοδείες ανά το παγκύπριο.

Με την ίδρυση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ) προσελήφθη τακτικός σκηνοθέτης και ηθοποιός, όπου σκηνοθέτησε με επιτυχία δεκάδες έργα και πρωταγωνίστησε σε δεκάδες άλλα, συνεργασία που εκτείνεται μέχρι και το 1983, οπότε και αποχώρησε με άδεια άνευ απολαβών λόγω της ανάληψης της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, μετά από πρόσκληση της τότε υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη.

Επέστρεψε στην Κύπρο το 1986 και αφοσιώθηκε στην αναδιοργάνωση του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος (από την ίδρυσή του το 1977 μέχρι το 1983), μέλος του Δ.Σ. και Διευθυντής από το 1988 μέχρι το 2004. Στην πολυσχιδή του παρουσία στο Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΚΚΔΙΘ) εγκαθίδρυσε με όραμα και πείσμα ως θεσμό το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, το Διεθνές Συμπόσιο Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, τη Θερινή Σχολή και τη Διεθνή Συνάντηση και Φεστιβάλ Ανώτερων Δραματικών Σχολών και Θεατρικών Τμημάτων Πανεπιστημίων. Εκπροσώπησε το ΚΚΔΙΘ σε συνέδρια, συμπόσια και συναντήσεις στο εξωτερικό προβάλλοντας με τον πιο δυνατό τρόπο τον πολιτισμό της χώρας μας, υπογράφοντας διμερείς συμφωνίες με άλλα εθνικά Κέντρα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΔΙΘ) και διετέλεσε μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΙΘ για δύο θητείες.

Δίδαξε θέατρο στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου, παρουσίασε δικές του ανεξάρτητες παραγωγές και ασχολήθηκε με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έλαβε μέρος με ανακοινώσεις σε δεκάδες διεθνή συνέδρια και διασκέψεις στην Κύπρο και το εξωτερικό και δημοσίευσε δεκάδες άρθρα και ανακοινώσεις σε περιοδικά και εφημερίδες.


Πολιτικά ενεργός πολίτης
Ο Νίκος Σιαφκάλης υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σοσιαλιστικού Κινήματος Κύπρου και μέλος της κεντρικής επιτροπής του. Το 2008 τιμήθηκε με το ανώτατο βραβείο της κυπριακής πολιτείας, το Αριστείο Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών, ενώ το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ του απένειμε το Βραβείο Δώρου Λοΐζου.

Στο 34ο Παγκόσμιο Συνέδριο ΔΙΘ στο Ερεβάν της Αρμενίας το 2014, τα Μέλη της Διεθνούς Επιτροπής για την Πολιτιστική Ταυτότητα και Ανάπτυξη/Committee for Cultural Identity and Development (CIDC) ανέθεσαν ομόφωνα στον Νίκο Σιαφκάλη τη θέση του Επικεφαλής του Συμβουλίου της, ως Επίτιμου Προέδρου, λόγω της πολύχρονης πείρας και δράσης του σε αυτήν, ενώ το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου τον τίμησε ανακηρύσσοντάς τον ως Επίτιμο Μέλος του. Το 2014 εξέδωσε το βιβλίο του «Νίκος Σιαφκάλης: Η πορεία μου στο θέατρο», αυτοβιογραφικό και παράλληλα περίγραμμα των θεατρικών πραγμάτων της Κύπρου, το οποίο προ ημερών παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση, που πραγματοποίησε το Ίδρυμα Λυσσαρίδη.

Στη μνήμη του το Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος

Το Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου ανακοίνωσε ότι αφιερώνει το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος στη μνήμη του Νίκου Σιαφκάλη, που πίστεψε στο Φεστιβάλ και υπηρέτησε το αρχαίο δράμα.


Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου επίσης εκφράζει την οδύνη του για τον αδόκητο θάνατο του Νίκου Σιαφκάλη, σε ανακοινωσή του αναφέρει:  Η αγωνιστικότητά του, η αυταπάρνηση και η βαθειά του γνώση για το θέατρο θα συνεχίσουν να αποτελούν σημαντικό σημείο αναφοράς για τις επερχόμενες γενιές.

Ο Νίκος Σιαφκαλής συνεργάστηκε με τον ΘΟΚ  σε σκηνοθεσίες πολυάριθμων παραγωγών ανάμεσα στις οποίες, «Δον Καμίλλο» (1973-1974), «Θεανώ» (1973-1974), «Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία» (1975-1976), «Οι Μάγισσες του Σάλεμ» (1976-1977), «Καποδίστριας» (1977-1978), Οι Καλόγεροι (1979-1980), «Θανασάκης ο Πολιτευόμενος» (1980-1981), «Ιωαννίκιος» (1982-1983), Ήταν όλοι τους παιδιά μου (1987-1988), «Φουλ Μεζέ» (1988-1989), «Το Παιχνίδι του Έρωτα και του Θανάτου» (1989-1990), «Ένας Ήρως με Παντόφλες» (1989-1990), «Στης Κύπρου το Βασίλειο» (1991-1992).

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X