ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Παιχνίδια τύπου: Εμείς και ο Άλλος

Σκέψεις για την παράσταση «Ορφανά» από το θέατρο Αντίλογος

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Την Κυριακή παρακολούθησα την τελευταία παράσταση του έργου «Ορφανά» του Ντένις Κέλλυ, που ανέβασε το θέατρο Αντίλογος, σε σκηνοθεσία Νεοκλή Νεοκλέους στη Λευκωσία και ταράχτηκα. Τα βράδια της Κυριακής συνήθως περνούν νωχελικά και κυλούν αργά, εκτός αν παρακολουθήσει κάποιος μια παράσταση, όπως τα «Ορφανά», τότε καταλαβαίνεις ότι το υπόλοιπο βράδυ σου δεν θα είναι χαλαρό. Τα «Ορφανά» του Ντένις Κέλλυ εκτυλίσσονται σε ένα σπίτι, ένα οποιοδήποτε σπίτι, όπου ζει μία μεσοαστική οικογένεια, ένα ζευγάρι, και συχνός επισκέπτης ο αδελφός της κοπέλας. Τρεις απλοί άνθρωποι, που ζουν σε μία δύσκολη περιοχή και αόρατοι χαρακτήρες θύματα και θύτες. Η βία απούσα, το αίμα, όμως, φαίνεται… όσο κι αν πλυθεί.

Οι τρεις ηθοποιοί της παράστασης πραγματικά με έκαναν έξαλλο, με τις ερμηνείες τους, ήταν τόσο αληθινοί, έμοιαζαν με ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που όσο προχωρούσε η παράσταση και τους γνώριζες αγανακτούσες. Οι Νεοκλής Νεοκλέους, Χριστίνα Χριστόφια και Γιώργος Νικολάου έπαιξαν εξαιρετικά, στρωτά και καταλάβαινες ότι όλα όσα περιγράφονται στην παράσταση δεν είναι παρά η καθημερινότητα, που έχει μείνει ορφανή από συναισθήματα. Τρεις ερμηνείες χωρίς φτιασίδια και αχρείαστες εξάρσεις.
Έκπληξη ευχάριστη η ερμηνεία του νέου ηθοποιού Γιώργου Νικολάου. Το συχνά επαναλαμβανόμενο συγγνώμη του και η έκφραση αγάπης του προς την αδελφή του και τον σύζυγό της με εκείνο το χειριστικό αθώο βλέμμα σε έκανε να απορείς, να σκέφτεσαι είναι πραγματική αγάπη, είναι ειλικρινής μεταμέλεια; Καταλάβαινες ότι ο Γιώργος Νικολάου δεν είναι απλώς το ορφανό, ο ανήσυχος νέος, αλλά κάτι άλλο. Απροσδιόριστος στις λεπτομέρειές του ο χαρακτήρας του. Το παίξιμο του Γιώργου δεν σε άφηνε να ησυχάσεις, εγρήγορση, ένταση, και συγγνώμη, χωρίς ίχνος υπερβολής. Τα στρατιωτικά άρβυλά του και το τζιν σωλήνας ένας ολόκληρος κόσμος. Ένα ματωμένο και ένα ιδρωμένο μακό δυο κόσμοι που συγκρούονται και αλληλεπιδρούν.

Οι οικογενειακές σχέσεις και η ορφάνια η προφανής αιτία.


Η Χριστίνα Χριστόφια στιβαρή, αταλάντευτα στυγνή, είχε περιβληθεί εκείνο το μίζερο, μικροαστικό ένδυμα που την απογύμνωνε από κάθε κοινωνική συνείδηση, το συμφέρον του δικού της ανθρώπου ερχόταν σε σύγκρουση με τις συνθήκες ζωής της, όσο επηρεαζόταν ο μικρόκοσμός της, τόσο αγανακτούσε. Ο Νεοκλής Νεοκλέους μεταμορφωνόταν συνεχώς, ώσπου οι ρόλοι ανετράπησαν και πέταξε τη δορά αρνιού και άφησε να φανεί ο λύκος. Η αγάπη…, οι σθεναρές αντιστάσεις, η ατομική αδύναμη ενσυναίσθηση τον έκαναν να αλλάξει, να γίνει ένας από εκείνους που δεν θα ήθελε ποτέ να είναι. Και οι δυο τους έδειχναν πώς κάποιος διυλίζει τον κώνωπα και τελικά καταπίνει την κάμηλο. Σταδιακά έμεναν ορφανοί, άδειαζαν και στο τέλος ο φαύλος κύκλος της ορφανής ζωής ήρθε στο προσκήνιο.


Η παράσταση, εν τέλει, έδειχνε την ορφάνια μιας ολόκληρης κοινωνίας από το συλλογικό, τον απορφανισμό από συναισθήματα και κοινωνική ηθική. Την εισβολή του τρόμου και της απαξίωσης της ζωής. Τρεις ηθοποιοί που σε καλούσαν με το παίξιμό τους να κοιτάξεις τις δικές σου αντιστάσεις, να σκεφτείς. Τα «Ορφανά» είναι από τα έργα που δεν σε αφήνουν αδιάφορο, δεν πρέπει να σε αφήνουν να ησυχάσεις. Τα «Ορφανά» πρέπει να παιχτούν κι άλλο. Τέτοιες παραστάσεις και έτσι ανεβασμένες, οφείλουν να παίζονται μια ολόκληρη σεζόν. Το καλό θέατρο δεν σου δείχνει πώς να είσαι, δεν είναι μάθημα ηθικής. Το καλό θέατρο θα σε ταράξει και θα σε κάνει να κοιτάξεις τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς. Το θέατρο «Αντίλογος» με τα «Ορφανά» το πέτυχε, δεν μας έκανε μάθημα, δεν δίδαξε την αντιβία και δεν έδειξε πώς να παίρνουμε αποστάσεις από το κακό, απλώς μας έφερε ενώπιος ενωπίω με το σήμερα, με το εδώ και ναι, με την Κύπρο του 2018, όπου τα πράγματα μοιάζουν να μην ειδυλλιακά όσον αφορά τον «Άλλο».


Μόνη αδυναμία που εντόπισα ήταν στο τέλος. Το ήθελα διαφορετικό, πιο ξεκάθαρο υποκριτικά. Θα ήθελα να δω τον Νεοκλή να πνίγεται από την επιλογή του και τη Χριστίνα ανακουφισμένη από τη δική της δήλωση. Να δήλωναν εμφατικά την ορφάνια τους.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση