Του Απόστολου Κουρουπάκη
Τα «Δωμάτια», η περφόρμανς που παρουσιάζεται στο θέατρο Αποθήκες ΘΟΚ, στο πλαίσιο των Δράσεων Β΄ Τριμήνου «Δύο...Πέντε...Ένα...» και την επιμέλεια της οποίας έχουν οι Θανάσης Γεωργίου και Φώτης Νικολάου είναι μία υπέροχη εμπειρία, και αν μπορούσε η λέξη υπέροχη να γίνει ήχος στα αφτιά σας, θα ήταν υ-πέ-ρο-χη, με κάθε συλλαβή της να τονίζεται.
Τα «Δωμάτια» αποδεικνύουν ότι όταν υπάρχει έμπνευση και διάθεση για καινοτομία και αναζήτηση για τη θεατρική φόρμα και τη σχέση ηθοποιού – θεατή, μεταξύ άλλων, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι εξαιρετικό. Δυστυχώς, δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα από τη δική μου ακρόαση και αντίκριση των «Δωματίων», αυτό που μπορώ μόνο να πω είναι ότι μπαίνεις στα δωμάτια «αδειανός» και βγαίνεις γεμάτος, φορτωμένος με συναισθήματα και σκέψεις.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών σε τέτοιο βαθμό δουλεμένες, που, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, θα τις χαρακτήριζα υποκριτικό τεχνούργημα, αυτή η vis-à-vis κατάσταση ηθοποιού – θεατή είναι έμπλεη πραγματικότητας θεατρικής ή μη, αναλόγως πώς θέλεις να σταθείς εσύ απέναντί τους.
Τα πέντε Δωμάτια, που έχουν στηθεί σε διαφορετικά σημεία γύρω και μέσα στο κτήριο των Αποθηκών του ΘΟΚ, έχουν το «δικό τους» αισθητικό και αισθησιακό περιβάλλον. Στα «Δωμάτια» σε οδηγούν ηθοποιοί – καθοδηγητές, μοιάζουν υπηρέτες, μα δεν είναι, κάτι αναζητούν μαζί σου, είναι ίδιοι, εσύ είσαι διαφορετικός, και δεν ξέρεις αν θα δια-δράσουν με σένα. Η παρουσία τους στα «Δωμάτια» είναι καταλυτική, απαραίτητη η καθοδήγησή τους, άλλωστε καμιά φορά είναι άλλοι που μας οδηγούν σε δωμάτια και μας ξεκλειδώνουν πόρτες.
Οι εικαστικές εγκαταστάσεις των δωματίων, από τους Κωνσταντίνα Ανδρέου, Τάσο Γκοβάτσο, Λεωνίδα Ζαφειρόπουλο, Έλενα Κοτασβήλι και Κωνσταντίνο Ταλιώτη είναι μικρά έργα τέχνης, που σε εντάσσουν σε ένα άλλο περιβάλλον που εκών – άκων, σε τοποθετούν σωστά απέναντι στον ηθοποιό, αλλά και απέναντι στον λόγο του και στον εαυτό σου. Κείμενα δεμένα και βαθιά στοχαστικά, που συνομιλούν με τον θεατή και τον καλούν να αφουγκραστεί, να αισθανθεί και να μπει στον κόσμο του «Δωματίου». Εικαστικές παρεμβάσεις χωρίς περιττά στοιχεία, ό,τι χρειάζεται το καθένα, ό,τι «σηκώνει» το κείμενο.
Τα «Δωμάτια» πρέπει να τα ζήσεις για να τα καταλάβεις, διότι σε περφόμανς όπως αυτές τα λόγια των άλλων είναι ίσως κενά περιεχομένου, εσύ, μόνος σου να είσαι στις Αποθήκες του ΘΟΚ, τότε θα ακούσεις και θα νιώσεις πολλά περισσότερα.
