ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το έξω της επιβίωσης

Σιγά-σιγά, η τελευταία μέρα έφτασε, το πρωί το προαύλιο του σχολείου είχε αρχίσει να θυμίζει εμπόλεμη ζώνη…

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Μία ακόμη σχολική χρονιά τελείωνε, και οι μαθητές περίμεναν πώς και πώς την τελευταία μέρα για το καθιερωμένο μπουγέλο. Οι περισσότεροι μάλιστα είχαν φροντίσει, άλλοι κρυφά άλλοι όχι, να έχουν μαζί τους και μία αλλαξιά ρούχα.

Οι τελευταίες μέρες περνούσαν βασανιστικά για τους μικρούς και οι δάσκαλοι προσπαθούσαν να κρατάνε όσο γινόταν το ενδιαφέρον τους στα τελευταία μαθήματα, πράγμα δύσκολο, έως ακατόρθωτο.

Σιγά-σιγά, η τελευταία μέρα έφτασε, το πρωί το προαύλιο του σχολείου είχε αρχίσει να θυμίζει εμπόλεμη ζώνη… το μύριζες, το διαισθανόσουν. Από την προηγούμενη ημέρα οι δάσκαλοι είχαν σκεφτεί πώς θα παρατάξουν τις δυνάμεις τους, εναντίον των μαθητικών ορδών που ήταν εφοδιασμένοι με κάθε είδους… όπλο που μπορούσε να φέρει έστω και ¼ του λίτρου νερό, οι πιο πωρωμένοι μαχητές είχαν και βόμβες αραιής πορτοκαλάδας ή ζαχαρόνερο, οπότε οι δάσκαλοι απέναντι σε τέτοια βαρβαρότητα θα έπρεπε να αντιτάξουν και να διασπείρουν τις δυνάμεις τους με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Στην αίθουσα των δασκάλων, που έμοιαζε με αίθουσα επιχειρήσεων ο διευθυντής, οι δάσκαλοι, αλλά και ο ιδιοκτήτης της καντίνας, καθώς και οι καθαρίστριες θα συγκεντρωνόντουσαν λίαν πρωία για να ενημερωθούν για το επιτελικό σχέδιο του διευθυντή. Θα νόμιζε κανείς ότι ζούσε μόνο για εκείνη την τελευταία σχολική ημέρα, την τελευταία ημέρα του σχολικού έτους. Τα μπουγελώματα ήταν για τον διευθυντή η Ημέρα των Ημερών, εξηγούσε ένας παλαιός δάσκαλος στον νεοδιορισμένο συνάδελφό του, «πώς λέμε η μάχη των μαχών, αυτός μοιάζει να προετοιμάζεται από τον Σεπτέμβριο για τη διάταξη μάχης» έλεγε στον συνάδελφο του, «μας λείπει μόνο ο χάρτης για να μας τοποθετήσει επάνω», συνέχιζε ώσπου μπήκε στην αίθουσα ο κ. διευθυντής, και αμέσως άρχισε να αναλύει το σχέδιο μάχης που είχε επεξεργαστεί στην κάθε του λεπτομέρεια το προηγούμενο βράδυ… Ήξερε το πεδίο μάχης, τους στρατιώτες του, φυσικά γνώριζε πολύ καλά και τον ύπουλο εχθρό, οπότε όλα ήταν στρατιωτικώς εντάξει, το μόνο που έμενε ήταν να ενημερώσει τους στρατιώτες του. Άρχισε το λοιπόν να λέει «Αγαπητοί μου» με ύφος στρατηγού ο διευθυντής, «θέλω δύο από εσάς να είστε στη δυτική πλευρά του σχολικού κτηρίου, κύριε… και κυρία… παρακαλώ εσείς», και συνέχισε να τοποθετεί τους στρατιώτες του «ακόμα θέλω τους κυρίους… και … να στέκονται διακριτικά κοντά στις βρύσες του σχολείου…, ξέρετε θα πρέπει να αποκόψουμε, διακριτικά βέβαια, κάποια στιγμή κάθε δίοδο προς τους σταθμούς τροφοδοσίας τους, εσείς θεωρώ ότι είστε οι πιο κατάλληλοι. Μην ξεχνάτε βέβαια πως χρειάζεται σύνεση, κύριοι, στο κάτω-κάτω παιδιά είναι» και ως άλλος ηγήτωρ ο διευθυντής μοίραζε θέσεις και ρόλους, άλλοι στην είσοδο του κτηρίου, άλλοι στην καγκελόπορτα, άλλοι εδώ κι άλλοι εκεί, όλοι τέλος πάντων κάπου… «Θα ήθελα να βεβαιωθώ κύρια… ότι δεν θα πωλήσετε επιπλέον μπουκαλάκια νερό πριν από τις 11 το πρωί», τα είχε σκεφτεί όλα ο δαιμόνιος διευθυντής, μάλιστα και τον καθαρισμό του χώρου, ως άλλο 1ο Γραφείο οι καθαρίστριες του σχολείο έλαβαν εντολή «Με το πέρας των μαχών, και αφού δεν θα διατρέχετε κίνδυνο κανένα, θα προχωρήσετε συντονισμένα… και μην ξεχνάτε τα καπάκια από τα μπουκάλια χωριστά, τα πλαστικά χωριστά!» Σχεδόν αφού είχε τελειώσει και ήξεραν όλοι τι έπρεπε να κάνουν και πού να βρίσκονται, σήκωσε το χέρι του ο νεοδιόριστος που δεν είχε καταλάβει ποιος ήταν ο ρόλος του, και πού έπρεπε να πάει, «συγγνώμη κύριε διευθυντά, εγώ πού πρέπει να σταθώ, δεν μου είπατε, ίσως βέβαια κι εγώ να μην κατάλαβα», είπε με ευγένεια, «ω, μα οπωσδήποτε, ζητώ συγγνώμη, δεν σας ξέχασα φυσικά, κανείς δεν περισσεύει σε αυτή την ετήσια μάχη, αλλά βλέπετε είστε λίγο καιρό εδώ…», τώρα ένας χρόνος λίγος δεν είναι, αλλά μάλλον το σχέδιο μάχης σπανίως ανανεώνεται, σκέφτηκε… «Πείτε μου, λοιπόν, πού πρέπει να σταθώ και τι να κάνω, η μέρα αυτή είναι πονηρή, κύριε διευθυντά!», ζήτησε να μάθει επιτέλους τον ρόλο του, «ακούστε, θα ήθελα να παραμείνετε στο γραφείο των δασκάλων, να έχετε υπό την ευθύνη σας τις επικοινωνίες, ξέρετε πόσοι γονείς θα θελήσουν να επικοινωνήσουν με το σχολείο;»… «μα, γι’ αυτή τη δουλειά υπάρχουν οι γραμματείς… θα ήθελα να είμαι εκεί έξω…», απάντησε… «Ξέρετε, αν συμβεί κάτι… πώς θα το δικαιολογήσουμε, δεν είστε σε θέση… εννοώ σε θέση να αποτρέψετε…», ψέλλισε αμήχανα ο κ. διευθυντής… «Κάνετε λάθος εκτίμηση δυνάμεων κύριε διευθυντά, φυσικά και είμαι σε θέση…» πάντοτε αγωνιζόμουν για να έρθω σε αυτή τη θέση…

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X