Kathimerini.gr
Σε συμφωνία μεγάλου συνασπισμού προχώρησαν οι Συντηρητικοί και Σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας μετά από σειρά διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ποιοι είναι όμως οι κερδισμένοι και οι χαμένοι της διαδικασίας. Μεγάλος κερδισμένος, το SPD που εξασφάλισε τα τρία σημαντικότερα υπουργεία (Οικονομικών, Εργασίας και Εξωτερικών), ενώ μεγάλη ηττημένη των διαβουλεύσεων αναδεικνύεται η Γερμανίδα καγκελάριος, Ανγκελα Μέρκελ, αφού υποχρεώθηκε σε «επώδυνες υποχωρήσεις».
Κερδισμένοι
1. Μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) που εξασφάλισαν τα τρία σημαντικότερα υπουργεία, Οικονομικών, Εξωτερικών και Εργασίας. Η οριακή υπερψήφιση του μεγάλου συνασπισμού στο συνέδριο της Βόνης με ψήφους 362 υπέρ έναντι 279 κατά στις 21 Ιανουαρίου προκάλεσε πανικό στην Ανγκελα Μέρκελ, η οποία συνειδητοποίησε ότι θα πρέπει να προβεί σε μια σοβαρή υποχώρηση για να πείσει τα 440.000 μέλη του SPD να εγκρίνουν την προγραμματική συμφωνία.
2. Προσωπικός θρίαμβος ήταν η έκβαση των διαπραγματεύσεων για τον Ολαφ Σολτς, τον δημοφιλή δήμαρχο του Αμβούργου, ο οποίος φαίνεται ότι αναλαμβάνει διάδοχος του Βόλγφγκανγκ Σόιμπλε και αντικαγκελάριος της νέας κυβέρνησης. Αν και το γόητρο του είχε πληγεί πέρσι από την αναποτελεσματική διαχείριση των επεισοδίων κατά τη σύνοδο των G20 και το χάος που προκάλεσαν οι αντιεξουσιαστές στη χανσεατική πόλη, μετεκλογικά επανήλθε δριμύτερος και αμφισβήτησε την αρχική επιμονή του Μάρτιν Σουλτς να απορρίπτει συμμετοχή του SPD σε ένα μεγάλο συνασπισμό καθώς και τη μετέπειτα κωλοτούμπα του ηγέτη του κόμματος.
3. Η δημιουργία ενός υπερυπουργείου Εσωτερικών, Υποδομών και...«Πατρίδας» (Heimat) και η ανάθεσή του στον απερχόμενο Βαυαρό πρωθυπουργό, Χορστ Ζεεχοφερ, τον πλέον συντηρητικό πολιτικό της ένωσης Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) είναι νίκη για τον ίδιο, προσπάθεια κατευνασμού για το CSU, το οποίο επίσης είχε ανάγκη από μια γενναιόδωρη κίνηση για να καθησυχάσει την εκλογική του βάση. Ενόχλησε όμως τα μάλα την αριστερή αντιπολίτευση και τους Πράσινους καθώς και τους θαυμαστές του κεντρώου προφίλ της Ανγκελα Μέρκελ.
4. Μερική επιτυχία είναι η εξασφάλιση του υπουργείου Εξωτερικών από τον Μάρτιν Σουλτς, που ήταν άλλωστε και η μεγάλη του φιλοδοξία. Αν και απαξιωμένος εσωκομματικά ο Σουλτς αναλαμβάνει ένα θώκο, που εξορισμού συνοδεύεται από υψηλή δημοτικότητα και μικρό πολιτικό κόστος. Το γεγονός ότι θα αντικατασταθεί στην ηγεσία του κόμματος από την πρώην υπουργό Εσωτερικών Αντρέα Νάλες, όπως όλα δείχνουν, ισοδυναμεί ωστόσο με πύρρειο νίκη και απηχεί τη δυσαρέσκεια των μελών του SPD τόσο για την κακή προεκλογική εκστρατεία που έδωσε όσο και για τους άτσαλους χειρισμούς του μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
5. Η Ευρώπη θα ανασάνει με ανακούφιση καθώς ο έλεγχος των δύο καίριων υπουργείων, που σχετίζονται με το μέλλον της, από τους σοσιαλδημοκράτες δημιουργούν ελπίδες για προώθηση της φιλόδοξης ατζέντας Μακρόν. Σε συνδυασμό με την ευτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής ένωσης IGMetall με τους εργοδότες για μισθολογικές αυξήσεις και μείωση των ωρών εργασίας, πληθαίνουν οι ενδείξεις για ένα τέλος στην πολιτική λιτότητας.
Χαμένοι
1. H Aνγκελα Μέρκελ είναι η μεγάλη ηττημένη των διαβουλεύσεων αφού υποχρεώθηκε σε «επώδυνες υποχωρήσεις», όπως και η ίδια παραδέχθηκε λίγες ώρες πριν την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης. Ηδη ξεκίνησε η εσωκομματική γκρίνια για την εκχώρηση του υπουργείου Οικονομικών στους σοσιαλδημοκράτες, εκπορευόμενη κυρίως από τους «σκληρούς» του κόμματός της, με πρώτο και καλύτερο τον πολιτογραφημένο «ανθέλληνα» (συστηματικό πολέμιο των πακέτων βοήθειας προς την Ελλάδα) Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ. Πολλά είναι τα στελέχη του CDU που αναρωτιούνται τώρα τι θα συνέβαινε αν το κόμμα αποφάσιζε να προχωρήσει σε εσωκομματικό δημοψήφισμα σαν αυτό των σοσιαλδημοκρατών.
2. Ο Κέβιν Κίνερτ, ηγέτης της νεοαλαίας του SPD, ο οποίος πρωτοστατεί τις τελευταίες εβδομάδες στην εσωκομματική ανταρσία κατά του μεγάλου συνασπισμού, έχει πλέον λιγοστά επιχειρήματα ενόψει της ψηφοφορίας των 440.000 μελών. Το κόμμα πήρε τρία πρωτοκλασάτα υπουργεία, ενώ στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται να κατρακυλά στο 17%. Σε περίπτωση καταψήφισης του μεγάλου συνασπισμού και νέων εκλογών, το κόμμα δεν αποκλείεται να καταντήσει να κονταροχτυπιέται για τη δεύτερη θέση με την ξενοφοβική «Εναλλακτική για τη Γερμανία».
3. Ο Τόμας ντε Μεζιέρ, ο απερχόμενος υπουργός Εσωτερικών, που θεωρείτο σχεδόν βέβαιο ότι θα διατηρήσει το θώκο του, έπεσε θύμα των ισορροπιών μεταξύ των εταίρων και από ότι φαίνεται θα μείνει χωρίς υπουργείο. Ο ίδιος εξάλλου είχε πει ότι δεν συζητά κανένα άλλο υπουργείο και η αδιαλλαξία του τον οδήγησε εκτός κυβέρνησης.
4. Ο Πέτερ Αλτμάιερ, ο υπηρεσιακός υπουργός Οικονομικών μετά τις εκλογές, προαλειφόταν για μόνιμος αντικαταστάτης του Σόιμπλε. Τελικά μάλλον θα καταλήξει με το λιγότερο σημαντικό υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης μετά τις προαναφερθείσες καραμπόλες. Νομοταγής και πιστός στη Μέρκελ, ο ίδιος εμφανίστηκε παρ’ όλα αυτά κεφάτος και σε μια επίδειξη καλής αίσθησης του χιούμορ είπε πως αυτό που χρειάζονται στη συνέχεια όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι «ένα ντους», μετά από τόσες ώρες σκληρών διαπραγματεύσεων.
5. Τέλος, οι μετανάστες και δη οι συγγενείς τους θα πέσουν θύματα της προγραμματικής συμφωνίας. Οι οικογενειακές επανενώσεις παγώνουν μέχρι τον Ιούλιο και στη συνέχεια τίθεται πλαφόν 1000 τον μήνα. Οι σοσιαλδημοκράτες δεν κατάφεραν να περάσουν τη γραμμή τους, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις τους. Επιπλέον η αναβάθμιση του Χορστ Ζεεχοφερ, κατεξοχήν υπέρμαχου του ετήσιου πλαφόν στην υποδοχή μεταναστών στο υπερυπουργείο Εσωτερικών σημαίνει το οριστικό τέλος της ανθρωπιστικής πολιτικής των ανοιχτών θυρών, που εγκαινίασε το 2015 η Μέρκελ.
