ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πολιτισμικό Σοκ

Ο Καλέρβο Όμπεργκ αναφέρθηκε πρώτος στον όρο «πολιτισμικό σοκ» εννοώντας το αίσθημα του αποπροσανατολισμού που βιώνει ένα άτομο το οποίο έρχεται αντιμέτωπο με έναν τρόπο ζωής στον οποίο δεν είχε συνηθίσει. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν μετακομίζεις σε άλλη χώρα, ή όταν αλλάζουν απότομα οι κοινωνικές συνθήκες στις οποίες ζούσες ή γενικότερα αλλαγές που κάνει κανείς στον τρόπο ζωής του!

Αν και αυτές οι τρεις πιο πάνω συνθήκες δεν ισχύουν στην δική μου περίπτωση εντούτοις εδώ και τρεις μέρες βιώνω αυτό το σοκ και χρησιμοποιώ τον όρο πολιτισμικό γιατί το σοκ μου προκλήθηκε εξαιτίας αυτού του τομέα.

Διορίσθηκε, λοιπόν, από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας, η συμβουλευτική επιτροπή για τον πολιτισμό για την προεργασία για τη δημιουργία του Υφυπουργείου Πολιτισμού. Η επιτροπή έχει δεκαέξι μέλη, ένα εκ των οποίων γυναίκα! Αυτό ήταν το πρώτο σοκ που υπέστην και ένιωσα μειονεκτικά ως γυναικά γιατί ο πολιτισμός είναι ο καθρέπτης μιας κοινωνίας. Αρνούμαι να πιστέψω ότι η κοινωνία μας δεν εκτιμά τα γυναικεία μυαλά και τις ικανότητες που έχουμε. Βέβαια, παρόμοιο φαινόμενο βιώσαμε και στο διορισμό του Υπουργικού, ντρέπομαι που σε αυτό υπάρχουν μονάχα τρεις γυναίκες, μάλιστα η μια εξ αυτών κατάντησε συνοδός εδάφους για όποιον ξένο αξιωματούχο φθάσει στο αεροδρόμιο μας, εξευτελίζοντας, δυστυχώς τον ρόλο της.

Το δεύτερο σοκ ήταν η ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα ενός από τους άντρες της επιτροπής πολιτισμού, του κυρίου Ροδίτη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ στην ανάρτηση του τονίζει ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να αναζητούν ισότιμη συμμετοχή στα διάφορα αξιώματα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτοί είναι ρόλοι για τους άντρες και ότι αν θέλουμε οι άντρες να κάνουν καλά την δουλειά τους δεν θα πρέπει να επιθυμούμε να τους μοιάσουμε αλλά απλά να τους μεγαλώνουμε με αγάπη. Γράφει, επίσης, ότι όσο οι γυναίκες προσπαθούν να μοιάσουν στους άντρες τόσο συνεχίζουν ένα πολιτισμό όπου οι άντρες καταλήγουν να γίνονται εγκληματίες και για αυτό πρέπει να πάψουμε να θέλουμε να τους μοιάσουμε και να εστιάσουμε στο ρόλο μας. Ο ρόλος της γυναίκας σύμφωνα με τον κ. Ροδίτη είναι να γεννάει και ν’ ανατρέφει παιδιά αφιερώνοντας όλο το χρόνο της σε αυτό γιατί αν θέλει να εργάζεται και να διεκδικεί αξιώματα τότε δεν μπορεί να προσφέρει αγάπη στα παιδιά της.

Αυτό ήταν ένα τεράστιο σοκ για εμένα για τρεις λόγους: ο πρώτος είναι γιατί δεν πιστεύω ότι στον 21ο πρώτο αιώνα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται με αυτό τον τρόπο για την ισότιμη συμμετοχή και την ισότητα, σε μια εποχή, μάλιστα όπου 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν κάνει άλματα στα θέματα της ίσης συμμετοχής και αμοιβής (αν και υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος μπροστά μας). Ο δεύτερος λόγος είναι που συνέδεσε τους άντρες με εγκληματίες, υπονοώντας ότι δεν υπάρχουν ορθοί άντρες σε αυτή την κοινωνία αλλά μόνο εγκληματίες και εμείς οι γυναίκες μέσα από την διεκδίκηση αξιωμάτων προσπαθούμε να τους μοιάσουμε. Και ο τρίτος λόγος είναι ότι αυτός ο άνθρωπος έχει διορισθεί και είναι μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής για τη δημιουργία του Υφυπουργείου Πολιτισμού. Αυτός ο άνθρωπος που θεωρεί ότι η θέση της γυναίκας είναι να «αναγιώνει κοπελούθκια» είναι σε μια επιτροπή που θα καθορίσει τις αρχές ενός Υφυπουργείου Πολιτισμού.

Θεωρώ ότι ο κ. Ροδίτης οφείλει να απομακρυνθεί από την συμβουλευτική επιτροπή πολιτισμού άμεσα γιατί με τα μυαλά που κουβαλά θα πάρει τον πολιτισμό μας πίσω στον μεσαίωνα αν όχι και πιο πίσω. Ο ΥΠΠΑΝ οφείλει να του δείξει την έξοδο, αν δεν το πράξει, θα το πράξει ο λαός άμεσα κιόλας όπως τον εξανάγκασε να διορίσει άλλες εννέα γυναίκες στην επιτροπή. Εμείς οι γυναίκες μπορεί να δημιουργούμε την ανθρωπότητα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε λόγο για το που θέλουμε να πάει και πώς.

X