Του Ανδρέα Ανδρέου
Αυτό δεν κάνουμε όλοι;
Μακάρι να είναι καλά οι πλατφόρμες του Facebook και του Instagram που μας βοηθάνε να λύσουμε όλα τα προβλήματα, ορατά και αόρατα, υπαρκτά, υπαρξιακά έως και φιλοσοφικά, που ταλανίζουν ή «ταλανίζουν» την κοινωνία, τον πολιτισμό και το «είναι» μας.
Εδώ έχουμε τις λύσεις για τα πάντα. Θα βρούμε το τέλειο φιλοσόφημα ή ρήση που εκφράζει την πραγματικότητα της στιγμής αποδίδοντας «φόρο τιμής» σε αυτόν που το εκστόμισε. Στην πραγματικότητα η εύφημος μνεία στο άτομο που φέρεται να το είπε δεν είναι το πρωτεύον αλλά το τριτεύον, αφού δευτερεύον είναι να δώσουμε βάρος στο λεγόμενο και πρωτεύον είναι να δείξουμε στους επιφανείς και αφανείς πλην αδαείς πως εμείς εντοπίσαμε και μεταφέραμε αυτό το κάτι που θα έπρεπε κανονικά να μας εκφράζει όλους στο εκατόν τοις εκατόν.
Ο αγώνας επιβίωσης είναι πρώτιστα αγώνας επιβεβαίωσης και κινείται σε ρυθμούς ωρολογίου ∙ ακατάπαυστα από λεπτό σε λεπτό, από ώρα σε ώρα, από εποχή σε εποχή, από χρόνο σε χρόνο. Ενίοτε κινείται και γρηγορότερα από το ρολόι, θα έλεγα σε ρυθμούς κβαντικής φυσικής. Αυτό καταμαρτυρούν τα ονειρικά μας ενσταντανέ σε γεωγραφικά αποστασιοποιημένα μέρη σε χρονικά διαστήματα ταυτόχρονων συμπάντων. Αλλά πως αλλιώς θα αποδείξουμε το κατά τ’ άλλα μάταιο πως είμαστε και εμείς εδώ, μη μας αγνοείτε.
Όλοι για όλους και όλοι για όλα.
Και οι μάχες του «αδυσώπητου αγώνα» γίνονται από την άνεση ενός καναπέ ή μιας ξαπλώστρας – αναλόγως εποχής, με βέλη και σφαίρες που ως επί το πλείστον στρέφονται σε ώτα μη ακουόντων. Αλλά και ώτα ευήκοα να υπήρχαν το «play pellon» είναι μια αποτελεσματική συνταγή που μπορεί να οδηγήσει ένα καραβάκι σε νερά που έχουν χαρτογραφηθεί στην πάροδο δεκαετιών ως λιμάνια του «δεν θα γίνει τίποτε».
Κάπως έτσι περνάνε στο ντούκου της ιστορίας οικονομικές καταχρήσεις που οδήγησαν σε οικονομικές καταστροφές με κάποιους να λαμβάνουν επιδερμικές ποινές, με βαρυποινίτες και ελαφροποινίτες να αποφυλακίζονται επειδή οι «αντιπρόσωποι» του λαού ψήφησαν ανάλογα νομοθετήματα (δήθεν) χωρίς να το καταλάβουν, με τα «κεκτημένα» να έχουν περισσότερη ισχύ από την παιδεία και την υγεία, με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα να υπερισχύουν της δικαιοσύνης, με τις ευκαιρίες να βρίσκονται στους λίγους και το «αξιο» ως πρόθημα να είναι πλέον ανάξιο σχολιασμού.
Αλλά καλά περνάμε. Ανάμεσα στις λύπες μας και στις χαρές μας, εμείς εκεί σταθεροί δηλώνουμε με κάθε τρόπο ότι βρίσκουμε τον τρόπο να περνάμε πάνω και ανάμεσα στη ζωή σαν σε μαγικό χαλί. Ένα χαλί που καταφέρνει να τα κρύψει όλα από κάτω ∙ από τη μιζέρια μας μέχρι τα προβλήματά μας. Κάπου εκεί στη νοερή συνάντηση των μαγικών μας χαλιών ο ένας νιώθει πως αποκτά υπόσταση από τον άλλο. Και η ομαδική θεραπεία καλά κρατεί.
