ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Καφές με τρεις δημάρχους

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Η καθημερινότητα αρχίζει με ένα πρωινό καφέ, αλλιώς είναι κάτι στύλοι που δεν βλέπουν πού πάνε. Έτσι και εμείς – μια παρέα στα σαράντα και κάτι – συχνάζουμε σε μια από τις καφετέριες της Λευκωσίας να πάρουμε την πρώτη καφεΐνη μας, να σχολιάσουμε την επικαιρότητα, να πούμε καμιά κοτσάνα και να πάμε στις δουλειές μας. Δεν είμαστε πολλοί, πέντε-έξι σταθεροί και αναλόγως της μέρας μπορεί να τύχουν και κάποιοι γκεστ σταρ. Ένα από τα θετικά της καφετέριας είναι πως βρίσκεται στα όρια τριών Δήμων: του Στροβόλου, της Λευκωσίας και της Αγλαντζιάς.

Προχθές, λοιπόν, και εντελώς αναπάντεχα έτυχε να βρίσκονται στην παρέα μας και οι τρεις δήμαρχοι των πιο πάνω Δήμων. Με τη σειρά να είναι εντελώς τυχαία, ο ένας είναι σχεδόν σταθερός, ο δεύτερος είναι πιο αραιά επισκεπτόμενος, ο δε τρίτος έρχεται δυο τρεις φορές τον χρόνο ίσως επειδή έχει πολλές καφετέριες να επισκεφθεί κατά τη διάρκεια του έτους.

Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να πέσει η συζήτηση στα βελτιωτικά έργα που βρίσκονται υπό μόνιμη εξέλιξη, στο κλείσιμο δρόμων, στο πόσο υποφέρουν οι επηρεαζόμενες επιχειρήσεις, αλλά και οι διακινούμενοι οδηγοί και πεζοί. Σκεφτείτε ένα «roundtable» οκτώ-εννιά ατόμων να ακούει και να κάνει παρεμβάσεις, ρίχνοντας απόψεις και ιδέες. Ομολογουμένως έγινε ένα καλό brain storming δεδομένου ότι η καφεΐνη δεν είχε ακόμη μπει σε πλήρη λειτουργία ή τουλάχιστον αυτό με άφησε να καταλάβω η δική μου καφεΐνη!

Λέει, λοιπόν, κάποιος: «Δεν ξέρω ποια είναι η πιο σωστή προσέγγιση, να κλείνουν όλοι οι δρόμοι και να τελειώνουν τα έργα με μια μονοκοντυλιά ή να κλείνουν τμηματικά; Ό,τι και να κάνεις είναι λάθος». Είναι λάθος επειδή αφενός οι εργολάβοι δεν μας έμαθαν στις εντός των προθεσμιών ολοκλήρωση των έργων και αφετέρου οι αναθέτουσες αρχές δεν μας έμαθαν στον σωστό προγραμματισμό.

«Πάντως ρε κοπέλια», λέει ο άλλος, «οι επιχειρήσεις πραγματικά υποφέρουν». Απαντά κάποιος άλλος προφανώς πιο έμπειρος από πρόσφατα γεγονότα, «Κοιτάξτε αν τα έργα πάνε μέχρι τρεις μήνες, οι επιχειρήσεις το αντέχουν. Αν όμως πάνε έξι μήνες, τότε έχουν πραγματικό πρόβλημα…». Ρωτάει ένας τρίτος, «Καλά γιατί δεν γίνεται μια προεργασία και να ενημερωθούν οι επιχειρηματίες για να κάνουν ανάλογες ρυθμίσεις για την επηρεαζόμενη περίοδο; Ας πούμε το λογικό είναι να πάνε να ενοικιάσουν κάπου αλλού για μερικούς μήνες μέχρι να μπορούν να επιστρέψουν…». Εξαιρετική ιδέα δεν λέω, αλλά πρακτικά σχεδόν ανέφικτη. Πώς να μετακομίσεις μια ολόκληρη επιχείρηση κάπου αλλού και για μικρό διάστημα; Και μετά εξαρτάται από το είδος της επιχείρησης. Άλλο αν πουλά ρούχα και άλλο αν είναι εστιατόριο. Αν λύσουμε και αυτό το πρόβλημα, βρίσκουμε τέτοιους εναλλακτικούς τόπους; Πολύ δύσκολο. Ίσως οι Δήμοι οι ίδιοι να μπορούσαν να διαθέσουν κάποια πολυδύναμα κέντρα τους γι’ αυτό το σκοπό και για όποιον επιθυμεί δωρεάν – κάτι σαν μερική αποζημίωση για την ταλαιπωρία.

Λέει ο ένας δήμαρχος, «τους δώσαμε προειδοποίηση εδώ και μήνες αλλά κανένας δεν έκανε τίποτα… ». Του λέω «εντάξει καθ’ όλα κυπριακό, αλλά επίσης χάσατε την αξιοπιστία και άρα μπορεί και να θεώρησαν πως τελικά τα έργα δεν θα γίνουν. Προχωρώ και λέω «… εγώ πάντως αν ήταν να ενοικιάσω χώρο καταστήματος θα επέμενα να μπει όρος ότι σε περίπτωση που εκτελεστούν έργα υποδομής, το ενοίκιο θα είναι μηδέν για όσο κρατήσουν αυτά τα έργα».

Φυσικά ήρθε και ο αντίλογος από κάποιον άλλο. «Μα δέχονται οι ιδιοκτήτες να χάνουν ενοίκια;». Η απάντηση είναι με ερώτηση, «Καλά θα προτιμήσουν να χρεοκοπήσω και να με χάσουν εντελώς από ενοικιαστή;». Και μετά προσθέτει άλλος, «Κανονικά δεν έπρεπε να χρεώνονται οι ιδιοκτήτες betterment tax (φόρο βελτίωσης της αξίας του ακινήτου);».

Να ένα μεγάλο κεφάλαιο: «Betterment Tax». Σας υπόσχομαι να το δούμε σε κάποιο άρθρο λίαν συντόμως. Ως ιδέα ακούεται πολύ καλή. Πόσο εφαρμόσιμη είναι; Πότε θα πρέπει να εφαρμόζεται και σε ποιους; Πώς προσμετρείται; Αυτά και άλλα είναι ζητήματα που πρέπει μια τέτοια φορολογία να στοχεύει και να απαντά.

Το καφεδάκι τελείωσε, τα έργα μένουν και η ελπίδα δεν πέθανε ποτέ! Στο μεταξύ, υπομονή και καρτερία στους καταστηματάρχες και νούσιμη χρήση ηρεμιστικών από όλους εμάς που πρέπει να περνάμε καθημερινά στίβο μάχης για να πάμε από το Α στο Β. Καλό υπόλοιπο.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X