ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Όπως μάθαμε...

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Όταν οι δάσκαλοι δεν μπορούν να πείσουν για το βασικό, ότι δηλαδή «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται...», με τι να πιστώσουμε ολάκερη την παιδεία;

Μπλεχτήκαμε όλοι στη δίνη του ποιος έχει περισσότερο δίκαιο, για το ποιος έκανε βεβιασμένα βήματα, για το αν το πρόβλημα εστιάζεται σε κάποιες ώρες διδασκαλίας, σε κάποια εκατομμύρια εξοικονομήσεων, σε κάποια καθήκοντα που έπρεπε ή δεν έπρεπε να ανατίθενται.

Ελάχιστοι όμως ασχολούνται με την ουσία του θέματος. Φυσικά θα μου πείτε – και όχι αδίκως – πως η ουσία λαμβάνει ουσία ανάλογα με το ποιου τα παπούτσια φοράς. Ενώ λοιπόν οι θιγμένοι δάσκαλοι/ καθηγητές μιλούν για «κάποιες» ώρες διδασκαλίας, «κάποια» καθήκοντα εκτός των εξυπακουόμενων καθηκόντων τους και «κάποια» εκατομμύρια αντιμισθίας, ωσάν το «κάποια» να αφορούν σε φιστίκια, την ίδια ώρα φαίνονται ανένδοτοι στο να θυσιάσουν αυτά τα φιστίκια που ονομάζονται εκατομμύρια ευρώ.

Υποστηριχτές αυτών, διά μέσου της ηλεκτρονικής πολυθρόνας, υπενθυμίζουν πως σκοπός των κυβερνώντων είναι να τα «κλείσουν όλα». Τα παραδείγματα – κατ’ εκείνους πολλά – Eurocypria, Cyprus Airways, Λαϊκή Τράπεζα, Συνεργατισμός και τραβάνε το σχοινί παρακάτω για να πούνε πως έρχεται το νοσηλευτικό, η ΑΗΚ, η ΑΤΗΚ και πάει λέγοντας.

Εγώ δεν έχω καμιά αμφιβολία πως όλοι αυτοί οι διάφοροι «τρίτοι» υποστηριχτές και υποκινητές της φασαρίας είναι στην πλειοψηφία τους άτομα που απλά δεν νοιάζονται τόσο όσο μας θέλουν να τους πιστέψουμε. Είναι άτομα των οποίων η συνεισφορά στα δημόσια ταμεία είναι αμελητέα. Επειδή αν ήταν να πιστέψω το άλλο, ότι δηλαδή ενδιαφέρονται πραγματικά για το καλό του τόπου και ότι συνεισφέρουν τα μέγιστα, τότε θα πρέπει να είναι μεγάλοι μαζοχιστές.

Δεν είναι δυνατόν εταιρείες όπως η Eurocypria και η Cyprus Airways να μας φέσωναν επί σειρά δεκαετιών εκατοντάδες εκατομμύρια λίρες και κάποιοι ακόμα να πιστεύουν πως κακώς έβαλαν λουκέτο. Ε μα είναι απλό. Δύο κατηγορίες ανθρώπων είναι δυνατό να έχουν πρόβλημα. Αυτοί που έτρωγαν εκατομμύρια και αυτοί που δεν έχαναν γρόσι. Οι ενδιάμεσοι είμαστε οι κακοί και οι άκαρδοι. Μάθαμε όμως στη διασπάθιση και το τέλος της ημέρας δεν μας άρεσε.

Δεν γίνεται η Λαϊκή να μας δημιούργησε τόσο πρόβλημα, δημοσιονομικό και οικονομικό, και ακόμη κάποιοι να θεωρούν πως κακώς έκλεισε. Ο Συνεργατισμός είναι έργο σε εξέλιξη. Αλλά ποιοι τον κλαίνε; Όλοι. Επειδή έτσι ήταν ο Συνεργατισμός. Βολικός για όλους, από το κομματικό κατεστημένο μέχρι τον τελευταίο φαινομενικά άμοιρο υπό τον ήλιο. Γι’ αυτό, όλοι έχουν κάτι αρνητικό να πουν γιατί έκλεισε και αυτός. Λίγοι προς το παρόν ασχολούνται με την πορεία του μέχρι το 2012.

Έγινε τόσος ντόρος για την ανάγκη εξορθολογισμού της ΑΤΗΚ και της ΑΗΚ έτσι ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν στο νέο περιβάλλον. Ίδρωσε κανενός το αφτί; Ποιος πραγματικά νοιάζεται για τον καταναλωτή και για το αν αυτός θα πρέπει να απολαμβάνει καλύτερες υπηρεσίες και πιο φθηνά; Θεωρητικά πολλοί ενδιαφέρονται, πρακτικά ουδείς. Επειδή κάθε ενάμιση χρόνο έχουμε εκλογές και οι υπάλληλοι (ψήφοι) είναι πολλοί... Όταν έρθει ο «εξορθολογισμός» από μόνος του με τη μορφή του κλεισίματος και ενός ακόμη λογαριασμού εκατομμυρίων προς τον φορολογούμενο, και πάλι πολλοί θα μιλήσουν για πολιτικές ατζέντες πίσω από το κλείσιμο.

Το ΓεΣΥ για να δουλέψει θέλει σύστημα πολυασφαλιστικό. Κάποιοι εμμένουν σε ένα θνησιγενές μονοασφαλιστικό σύστημα επειδή εξυπηρετούν δικές τους πολιτικές ατζέντες. Σκεφτείτε μόνο τα δισεκατομμύρια που θα έχει ένα τέτοιο ταμείο και τι δύναμη θα έχει η διαχείρισή του. Αύριο που θα χρεοκοπήσει, πολλοί θα γίνουν μετά Χριστόν προφήτες.

Και ερχόμαστε πίσω στην παιδεία. Όλοι γλείφουν την κουφέτα της δωρεάν παιδείας. Μα ποιους κοροϊδεύουν; Έχουμε εμείς δωρεάν παιδεία; Γιατί είχαμε ποτέ; Αν οι γονείς δεν φυλάξουν δικά τους χρήματα να μορφώσουν τα παιδιά τους ή αν δεν δανειστούν χρήματα για το σκοπό αυτό, τα παιδιά μένουν ξύλα απελέκητα. Είναι βαθμοί αυτοί που ακούγονται κάθε χρόνο για να είναι ο οποιοσδήποτε υπερήφανος; Μόνο ντροπή κύριοι της «παιδείας», από εσάς στα υπουργεία μέχρι εσάς στην τάξη. Ναι η παιδεία έχει κόστος. Σοβαρότατο κόστος. Αυτό καταμαρτυρούν τα νούμερα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, αλλά και της παραπαιδείας. Κάθε σοβαρή μελέτη για εξορθολογισμό της παιδείας, θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη την παραπαιδεία.

Επειδή η ουσία του όλου ζητήματος είναι η παιδεία να παράγει σωστούς, μορφωμένους και ολοκληρωμένους ανθρώπους στο κοινωνικό σύνολο. Μόνο έτσι μια χώρα, μια κοινωνία πάει μπροστά. Ενόσω το κάθε υποσύνολο κρύβεται πίσω από κεκτημένα και προσωπικές ατζέντες, το σύνολο βρίθει από .... ελλείψεις.

Μήπως όμως έτσι δεν μάθαμε; Να ζούμε με ελλείψεις; Μήπως δεν θα έπρεπε να κάναμε τελικά την κίνηση προς την Ευρώπη; Μήπως έπρεπε να έχουμε ένα μόνιμο μηχανισμό να τυπώνουμε το δικό μας χρήμα για να είμαστε φαινομενικά όλοι ευτυχισμένοι; Ένα μηχανισμό που θα κάλυπτε όλα μας τα οικονομικά ελλείμματα και θα έριχνε ένα «μόνιμα προσωρινό» πέπλο πάνω από τα πραγματικά μας ελλείμματα; Ίσως. Επειδή φαίνεται πως τα πραγματικά μας ελλείμματα δεν θέλουμε να τα διαχειριστούμε.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X