ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πλεκτάνη κατά εργοδοτών;

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ένα σύστημα που χρήζει πλήρους μεταρρύθμισης είναι αυτό της απασχόλησης αλλοδαπών ως οικιακών βοηθών. Οι ρυθμοί που ζουν τα μέλη μιας σύγχρονης οικογένειας επιβάλλουν σε πολλές περιπτώσεις την εργοδότηση οικιακής βοηθού. Και παρόλο που κάποιοι το χλευάζουν επειδή στο μυαλό τους μπορεί να έχουν τη Μαντάμ Σουσού που χτυπάει το κουδουνάκι και καλεί το υπηρετικό προσωπικό να εκτελέσει την κάθε παράλογη της επιθυμία ή να περιποιηθεί δεόντως το «υψηλό μικρό», εντούτοις κάνουν λάθος.

Όταν δύο γονείς εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, έχουν παιδιά τα οποία χρειάζονται συνεχή φροντίδα, έχουν κοινωνικές υποχρεώσεις και το σπίτι πρέπει να διατηρείται καθαρό, δεν τους απομένουν και πολλές επιλογές. Μπορεί ας πούμε να συνεργαστούν με μια οικιακή βοηθό η οποία να έρχεται 2-3 φορές τη βδομάδα αναλόγως του σπιτιού για κάποιες ώρες και μετά να φεύγει. Αυτή η επιλογή ξεθώριασε για τα καλά. Τη δεκαετία του 1980 και του 1990 οι εύπορες οικογένειες έκαναν ακριβώς αυτό. Όμως τότε υπήρχαν έμπιστες Κύπριες οικιακές βοηθοί. Επιπλέον, οι νοικοκυρές ήταν κύριο στοιχείο της κυπριακής κοινωνίας, ένας πολύ δύσκολος ρόλος που εκτελούσαν επάξια.

Σήμερα που οι ανάγκες είναι πολύ περισσότερες και οι Κύπριες οικιακές βοηθοί ανύπαρκτες, το κενό σε κάποιο βαθμό γεμίζουν οι κοινοτικές οικιακές βοηθοί και παράνομες από τρίτες χώρες. Ο αγώνας μιας οικογένειας είναι να αναζητήσει και να βρει το κατάλληλο άτομο. Δύσκολο εγχείρημα και τυγχάνει εκμετάλλευσης. Η άλλη επιλογή είναι να εργοδοτήσουν μιαν αλλοδαπή από τρίτη χώρα σαν μόνιμη βοηθό. Πάνε λοιπόν σε κάποιο (αδειούχο) ατζέντη του λένε τι θέλουν και αυτός τους φέρνει κάποια βιογραφικά. Τα μελετούν, κάνουν το short-list, τους μιλούν σε ένα Skype-call, αποφασίζουν ποια φαντάζει σαν η καταλληλότερη και ακολουθούν τη διαδικασία αιτήσεων, πληρωμών, εγγυητικών, αεροπορικών εισιτηρίων κ.λπ. για να έρθει.

Μέχρι εδώ φαίνονται όλα καλά. Στην πραγματικότητα όμως και δη τα τελευταία χρόνια η μέση κυπριακή οικογένεια που επιζητεί να βρει λύση σε αυτό το πρόβλημα της, πέφτει θύμα μιας καλοστημένης πλεκτάνης. Τα βιογραφικά είναι πολλές φορές κάλπικα. Η εμπειρία που επικαλούνται τα άτομα αυτά δεν ισχύει. Κανένας όμως έλεγχος και από κανένα. Τα Skype-calls είναι στημένα. Τους λένε τι και πώς να απαντήσουν με πέντε εγγλέζικα για να σου ρίξουν απλά στάχτη στα μάτια. Όταν έρθουν, ανακαλύπτεις πως δεν μιλούν γρι αγγλικά – ενώ άλλα σου είπαν όλοι, έχουν άλλες διατροφικές απαιτήσεις – ενώ άλλα σου έλεγαν προηγουμένως, ξαφνικά εμφανίζονται «αλλεργίες», κουσούρια, ασέβεια και σχεδόν πλήρης ανικανότητα εκτέλεσης της εργασίας για την οποία εργοδοτήθηκαν να παρέχουν. Ανακαλύπτεις πως δεν καθαρίζουν όπως πρέπει, σου σπάνε πράγματα και αρνούνται πως το έκαναν, μιλούν συνεχώς στο τηλέφωνο με γνωστές και ξαδέλφες ανά την Κύπρο που πριν δεν είχαν… Η λίστα είναι ατελείωτη.

Μετά από κάποιο διάστημα ημερών ή βδομάδων, είτε με προειδοποίηση ή όχι, πιάνει τα πουρτού της και εγκαταλείπει το σπίτι. Και εδώ ξεκινά το «ξανά – μανά». Αν της δώσεις αποδέσμευση (release) είσαι «ο βολικός ηλίθιος». Αν αρνηθείς να δώσεις αποδέσμευση τότε θα πάει να σου κάνει μια καταγγελιούλα ότι είσαι ένας άκαρδος εργοδότης, την κτυπούσες, της φώναζες, δεν την τάιζες, δεν την πότιζες, δεν της είχες κλιματισμό την ώρα που ξεσκόνιζε το τραπεζάκι, δεν έπιανε το WiFi μέχρι την τουαλέτα πάνω και δεν συμμαζεύεται. Και μετά από κάποιους μήνες θα έρθει το εργατικών διαφορών να της βρει «δίκαιο», και αν απελαθεί θα σου αποδεσμεύσουν την εγγυητική μείον το εισιτήριο της. Αν την αποδεσμεύσεις εσύ, τότε έχει κάποιες βδομάδες να βρει νέο εργοδότη. Αν βρει παίρνεις την εγγυητική σου. Αν όχι, κατακρατείται μέχρι να εντοπιστεί και να απελαθεί, οπότε σου αφαιρούν και πάλι το αεροπορικό εισιτήριο. Η όλη διαδικασία και νομοθεσία πάσχει. Στην προσπάθεια να είμαστε άμεμπτοι σε κατηγορίες καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων (και καλά κάνουμε), πήγαμε στο άλλο άκρο να καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα των εργοδοτών. Γι’ αυτά ποιος θα μιλήσει και ποιος θα τους προστατεύσει;

Θα πρέπει να υπάρχει οικονομική συνεισφορά αυτών των ατόμων στο σύστημα εγγυητικών. Δεν γίνεται να πληρώνουν €3-4 χιλιάδες τον ατζέντη τους για να τους βρει δουλειά και να μην μπορούν δήθεν να συνεισφέρουν σε μια εγγυητική εδώ κάτω. Αν εγκαταλείψουν τον τόπο εργασίας από δική τους υπαιτιότητα γιατί να πληρώνει ο εργοδότης και όχι ο εργοδοτούμενος; Θα πρέπει να τους απαγορεύεται όταν αλλάζουν στέγη εργασίας, να αλλάζουν το είδος εργασίας. Αν μια κοπέλα δηλώσει πως έρχεται Κύπρο να εργάζεται ως οικιακή βοηθός, να μην μπορεί μετά να πάει να εργαστεί για φροντίδα ηλικιωμένων. Έμαθαν να έρχονται εδώ και (δήθεν) μετά αποφασίζουν να προσέχουν «παππού και γιαγιά», για να ξύνονται όλη μέρα και να πέφτει ο μισθός. Άρα σε χρησιμοποιούν σαν βαποράκι να τις φέρεις εδώ μια και ο μέσος «παππούς» δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να τις φέρει. Οι διαδικασίες απέλασης να είναι άμεσες. Να ειδοποιείται η αστυνομία ότι φεύγει από το σπίτι και να έρχονται να τη βάζουν στο επόμενο αεροπλάνο να πάει σπίτι της. Όχι να εργάζεται παράνομα για χρόνια με την ώρα και αν και όταν την βρουν να απελαύνεται. Άστε που τελικά πολλές από αυτές εκδίδονται…

Να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι για παράνομη εργασία, αλλά και για παράνομη ενοικίαση υποστατικών. Να αυξηθούν και οι ποινές προς παράνομους εργοδότες, αλλά και τους ιδιοκτήτες. Όταν μπαίνουν στο stop-list να ενημερώνονται οι τράπεζες αλλά και οι εταιρείες αποστολής χρημάτων. Γίνεται να εργάζονται παράνομα και να αποστέλλουν όλα τα χρήματά τους στο εξωτερικό και ούτε γάτα ούτε ζημιά; Μάλιστα, θα έπρεπε να διατηρείται αρχείο αποστολής χρημάτων έτσι ώστε να μη μεσολαβούν τρίτοι προς εξυπηρέτησή τους.

Η παρούσα κατάσταση είναι ανυπόφορη. Ωθεί την παρανομία σε όλο της το φάσμα. Ο μέσος εργοδότης, που θέλει να είναι νόμιμος, μπορεί να πληρώσει τρεις και τέσσερις φορές κάποια χιλιάρικα σε ατζέντηδες και εγγυητικές για να βρει οικιακή βοηθό και να μην τα καταφέρει επειδή του την έχουν στημένη, κανονικό σωματεμπόριο. Άλλος «έξυπνος» περιμένει να φύγει από εσάς για να τη γράψει στο όνομά του με κάποια ψίχουλα ευρώ.

Και ο ωριαίος μισθός πάει στα ύψη επειδή τελικά η ζήτηση για άμεση εξυπηρέτηση είναι εκεί.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X