ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πωλείται «μούχτιν»

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Διερχόμενοι από διάφορα σημεία κυκλοφοριακής αιχμής βλέπουμε συχνά μαζεμένα αυτοκίνητα μόνιμα παρκαρισμένα με διαφημιστικές πινακίδες πως διατίθενται προς πώληση.

Διάφοροι είναι οι λόγοι που ιδιοκτήτες επιλέγουν αυτό τον τρόπο προώθησης πώλησης του οχήματός τους, οι πιο σημαντικοί από τους οποίους είναι ίσως οι ακόλουθοι. Το σημείο είναι ψηλής εμπορικότητας και άρα αυξάνουν τις πιθανότητές τους κάποιος που «του κάνει» να το δει και να επικοινωνήσει μαζί τους. Είναι δωρεάν επειδή κανένας δεν τους ζητά ενοίκιο για την χρήση του χώρου, αλλά ούτε και του επιβάλλει πρόστιμο για παράνομη χρήση του χώρου. Νιώθει πως χωρίς τον ενδιάμεσο πωλητή μπορεί δυνητικά να πετύχει καλύτερη τιμή για την τσέπη του.

Είναι λοιπόν μια πρακτική με καθαρά ιδιωτικά οικονομικά κίνητρα. Αν το δούμε υπό την οπτική γωνία της κοινωνίας, τότε τα συμπεράσματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Πρώτον, έχουμε το δεδομένο ότι κάποιοι ιδιώτες νέμονται παράνομα είτε δημόσια περιουσία ή ιδιωτική περιουσία. Η δημόσια περιουσία σε τέτοια περίπτωση μπορεί να ήταν, για παράδειγμα, ένας δημόσιος χώρος στάθμευσης που να βοηθά τους καθημερινούς επισκέπτες στην περιοχή και συνάμα να παράγει εισόδημα για την τοπική αρχή ή να ήταν μια λωρίδα δημόσιου χώρου πρασίνου που να εξωραΐζει την περιοχή προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Αντί αυτού είναι αναξιοποίητη και έρμαιο σε παράνομη χρήση. Από την άλλη, ο ιδιώτης ιδιοκτήτης ενός τέτοιου τεμαχίου δεν έχει στα χέρια του άμεσα και δυνατά νομικά εργαλεία για να εκδιώξει τον παράνομο επεμβασία από την περιουσία του.

Δεύτερο, έχουμε το δεδομένο της οπτικής ρύπανσης. Όταν υπάρχουν καθημερινά 5 με 10 πεταγμένα αυτοκίνητα σε κάποιο σημείο που περιμένουν να πουληθούν, σίγουρα το αισθητικό αποτέλεσμα για όλους εμάς που τα βλέπουμε δεν είναι καλό.

Τρίτο, έχουμε το στοιχείο της επικινδυνότητας. Όταν κοντά σε κάποιο φανάρι ή στο μέσο μιας οδικής αρτηρίας υπάρχουν τέτοιοι τρόποι απόσπασης της προσοχής διερχομένων οδηγών, δεν είναι καθόλου δύσκολο να επισυμβεί το μοιραίο, είτε να τρακάρουν αυτοκίνητα μεταξύ τους ή να κτυπηθεί ένας πεζός.

Τέτοιο τρόπο προώθησης πώλησης οχημάτων προσωπικά μόνο στην Κύπρο έχω δει. Σε καμία άλλη χώρα που έχω επισκεφτεί δεν έχω παρατηρήσει αυτό το ξέφραγο αμπέλι με τη διαφήμιση αυτοκινήτων που να «κείτονται» όπου καπνίσει του άλλου χωρίς έλεγχο. Σε κάποια σημεία μάλιστα όταν περάσει κάποιο διάστημα και δεν υπάρξουν συνέπειες, βλέπουμε τα αυτοκίνητα να αυξάνονται, να αποκτούν και παρέα πιο βαρετού τύπου, όπως ανυψωτικά μηχανήματα, φορτηγά, κάδους μπαζών (skip) και δεν συμμαζεύεται.

Κανονικά υπάρχουν οι μάντρες αυτοκινήτων οι οποίες έπρεπε να είναι οι μόνοι αδειούχοι μεταπωλητές μεταχειρισμένων αυτοκινήτων. Έτσι που να ασκείται και καλύτερος έλεγχος. Αν κάποιος θέλει να πουλήσει το αυτοκίνητό του από μόνος του, ας χρησιμοποιήσει μια διαδικτυακή πλατφόρμα διαφήμισης, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή τη διά στόματος προώθηση. Ποσώς μας ενδιαφέρει αν θέλει να τη βγάλει δωρεάν, επειδή το δωρεάν είναι θεωρητικό και μόνο γι’ αυτόν. Δημιουργεί κόστος στην κοινωνία και αυτό αν και δύσκολο, είναι μετρήσιμο σε ευρώ ή όποιο άλλο νόμισμα επιθυμεί.

Οι τοπικές αρχές έχουν τρόπο ελέγχου των παράνομα σταθμευόντων, και πολύ καλό μάλιστα. Για δοκιμάστε να ξεπεράσετε τον χρόνο στάθμευσης που πληρώσατε ή να παραμείνετε στο ίδιο σημείο για περισσότερο από την προκαθορισμένη ώρα των όσων λεπτών σας λέει η πινακίδα. Ακόμη, για δοκιμάστε να παρκάρετε παράνομα για ολιγόλεπτη έστω παραμονή μέχρι να σας ετοιμάσουν τον καφέ σας στην παρακείμενη καφετέρια. Big brother is watching και αρπάζετε το προστιματάκι σας πριν το καταλάβετε. Ποιο είναι το πρόβλημα επιβολής προστίμων σε αυτούς που πετάνε τα αμάξια τους δεξιά και αριστερά ακόμη δεν κατάλαβα. Όπως ακόμη δεν κατάλαβα γιατί αυτοί που παράνομα αφισοκολλούν δεν διώκονται. Οι αρχές έχουν τα τηλέφωνά τους ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις και τα ονόματά τους!

Μπορούν με νομική ρύθμιση οι αρχές να συμβληθούν με εταιρείες τηλεπικοινωνιών και με ένα μήνυμα να προειδοποιούν με κατάσχεση ή πρόστιμο και αν δεν υπάρξει άμεση συμμόρφωση είτε να τους τα σηκώνουν και να τους τα παίρνουν σε μια αλάνα δέκα χιλιόμετρα έξω και να τους χρεώνουν €350 να τους τα ελευθερώσουν ή να χρεώνουν τον λογαριασμό του τηλεφώνου τους με €100 ημερησίως. Η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Η ανοχή έχει δημιουργήσει και σε αυτόν τον τομέα αναρχία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X