ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στοχεύοντας το αδύνατο

«Φαίνεται πάντα αδύνατο μέχρι να γίνει», είχε πει ο Νέλσον Μαντέλα, ο επί 27 χρόνια φυλακισμένος μαχητής για την εξάλειψη των ανισοτήτων και των διακρίσεων, στην πατρίδα του τη Νότια Αφρική, ο οποίος έγινε και ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος της χώρας στις πρώτες εκλογές χωρίς φυλετικούς διαχωρισμούς.


Αν το Κυπριακό φαντάζει πολύ δύσκολο για να λυθεί, το πρόβλημα της Νοτίου Αφρικής φάνταζε αδύνατο. Είναι γι’ αυτό που οι ισοπεδωτικές αντιδράσεις για την αποτυχία των συνομιλιών Αναστασιάδη-Ακιντζί στο Μον Πελερέν αποτελούν απόδειξη ότι μας κατατρύχει ακόμα η ανωριμότητα ενός μόνιμου οφθαλμοσκοπικού συνδρόμου.Μια πιο ψύχραιμη ανάλυση της κατάστασης οδηγούσε απλώς στο συμπέρασμα ότι έτρεξε πολύ νερό σε αυτή τη διαδικασία «κυπριακής ιδιοκτησίας», κατά το Σ.Α. του ΟΗΕ, που θα ήταν παράλογο να εγκαταλειφθεί από τη στιγμή που οι δύο πλευρές είχαν καλύψει τόση απόσταση, όση ποτέ στο παρελθόν του Κυπριακού. Και αυτό διότι αν και «κυπριακής ιδιοκτησίας» η διαδικασία αυτή, δεν διεξάγεται ανεξάρτητα του ευρύτερου περιβάλλοντος γεωγραφικού χώρου.

Αν η λύση του Κυπριακού ευοδωθεί, αυτό από τη μία θα οφείλεται οπωσδήποτε στους δύο ηγέτες που θα έχουν λύσει μια πολύπλοκη εξίσωση, η οποία αφορά ζωές, περιουσίες και βασικές ελευθερίες, σε έναν μικρόκοσμο. Από την άλλη όμως για να καταστεί αυτό δυνατό, ο κάθε νουνεχής άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως θα πρέπει να συμπέσει με τα συμφέροντα –ή τουλάχιστον να μην τα πλήττει– μιας σειράς χωρών που επενδύουν στο γεωστρατηγικό παιχνίδι της περιοχής, χώρες όπως, ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Τουρκία, Ελλάδα, Ισραήλ αλλά και Γαλλία, σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον.

Το γεγονός ότι μέσα σε δέκα μέρες, από το ναυάγιο του Μον Πελερέν συμφωνήθηκε να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, στη βάση ενός χρονικού πλαισίου κατάληξη του οποίου θα είναι, σύμφωνα με τα Η.Ε., η έναρξη στις 12 Ιανουαρίου Διάσκεψης για την Κύπρο, με την παρουσία των εγγυητριών δυνάμεων, ενώ άλλα εμπλεκόμενα μέρη θα προσκληθούν, αν κριθεί αναγκαίο, αυτονόητα δεν είναι συμφωνία μόνο μεταξύ Αναστασιάδη-Ακιντζί και μόνο λόγω μεσολάβησης Αϊντε. Αντίθετα, ο κ. Ακιντζί είχε πεισμώσει και για μία βδομάδα δεν μιλούσε σε κανέναν, ενώ όταν μίλησε απαιτούσε δεσμεύσεις σε ημερομηνία και άλλα τινά.

Το Προεδρικό στη Λευκωσία, διακήρυττε μέχρι πριν από το δείπνο Αϊντε ότι η θέση της ε/κ πλευράς παραμένει ξεκάθαρη: «Χωρίς συμφωνία στα κριτήρια και σε χάρτη, δεν μπαίνει ημερομηνία για πολυμερή διάσκεψη».

Σύμφωνα με αυτά που δήλωσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μετά το δείπνο προκύπτει ότι ο καθένας πήρε μεν περίπου αυτό που ήθελε αλλά αναγκάστηκαν π.χ. να δεχθούν και αυτά που απέφευγαν, όπως είναι «συζήτηση εφ’ όλης της ύλης και επί των έξι κεφαλαίων με διασταυρούμενη τη συζήτηση».

Κατά τον κ. Αναστασιάδη, «έτσι ώστε να επιτύχουμε περαιτέρω πρόοδο και να φτάσουμε επιτέλους κάποτε σε κάποιο τελικό στάδιο που θα μας οδηγήσει είτε σε κατ’ ευχήν επιτυχία είτε αν δεν υπάρχει το περιθώριο πια, να γνωρίζει ο καθένας την πορεία που θα ακολουθήσει».

Με τον προσήκοντα σεβασμό στον Πρόεδρο εκτιμούμε ότι και η περίπτωση της «πορείας που θα ακολουθήσει ο καθένας», έγκειται στην ανάλυση των διαπλεγμένων συσχετισμών στην περιοχή. Γι’ αυτό στόχος, όπως είπε και ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ πρέπει να είναι, προσπαθώντας για το αδύνατο να κατορθώσεις το καλύτερο δυνατό.

 

X