Το τέλος του έτους συνιστάται πάντα για αξιολόγηση των όσων έγιναν αλλά κυρίως αυτών που μπορούσαν ή έπρεπε να γίνουν και όμως λόγω ραθυμίας ή ανημποριάς ή και σκοπίμως παραλήφθηκαν.
Το τέλος του 2017 παρουσιάζει παράλληλα και την ιδιαιτερότητα της τελευταίας στροφής πριν από τις προεδρικές εκλογές οπότε ο προεκλογικός οίστρος κατά κανόνα μεγεθύνει τα πάντα, αναλόγως υποψηφίων και στόχων.
Επιχειρώντας να κρατήσουμε μέτρο σύνεσης θα λέγαμε ότι στα βασικά ζητήματα που αφορούν άμεσα τον τόπο και τον πολίτη είναι η διαχείριση της οικονομίας. Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι ένα επίτευγμα που πιστώνεται στην πολιτική της κυβέρνησης αλλά και στην αντοχή του πολίτη, ο οποίος με κουτσουρεμένους μισθούς και συνακόλουθα και βιοτικό επίπεδο, ως αχθοφόρος σπρώχνει τις ρόδες της οικονομίας για να ξεκολλήσουν από το τέλμα της κρίσης.
Κι αυτό με την προσδοκία ότι θα ανακτήσει μερίδιο έστω του απολεσθέντος βιοτικούτου επιπέδου. Αν λοιπόν υπάρχει success story αυτό πρέπει να πιστώνεται μεν στην κυβέρνηση που οδήγησε το κάρο αλλά και στους αχθοφόρους, πολλοί από τους οποίους έχασαν μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις, δουλειές ή και είδαν τους μισθούς τους να κουρεύονται ενώ είναι κι εκείνοι που άγγιξαν το φάσμα της φτωχοποίησης.
Το άλλο μέγα άχθος που δεν μπορεί ο πολίτης από μόνος του να επωμισθεί και που κρατά την οικονομία και τον ίδιο γονατισμένους, είναι αυτό των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ). Το γεγονός ότι εξαρχής, το 2013 δηλαδή, δεν χρησιμοποιήθηκε το εργαλείο του «bad bank», όπως σε άλλες χώρες, μετακύλησε, τον κακοήθη όγκο στο σώμα της οικονομίας και της κοινωνίας, στο μη παρέκει.
Οι τράπεζες σχοινοβατούν για να καλύψουν τις αναγκαίες προβλέψεις και ήδη χρειάζονται επιπρόσθετη κεφαλαιοποίηση, αντί να δίνουν δάνεια στο παζάρι και στον κόσμο, πράγμα που θα τονώσει την οικονομία, θα αυξήσει τους μισθούς και την κατανάλωση.
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι από μόνες τους οι τράπεζες δεν μπορούν και κυρίως δεν θέλουν ως επιχειρήσεις που είναι, αν και για να υπάρχουν σήμερα το χρωστούν στον πολίτη που κουρεύτηκε και μειώθηκε ως μισθωτός ώστε να μη βουλιάξουν εξ ολοκλήρου.
Και αν και υπάρχει τρόπος να διαχωρίσουν τους αμνούς από τα ερίφια, δεν το κάνουν διότι η φύση τους είναι τέτοια που προτιμούν εκβιαστικά να αναμένουν είτε τα ξένα «αρπακτικά», είτε το κράτος εξ ανάγκης να αναλάβει να διαχειριστεί το πρόβλημα.
Κατά την εκτίμησή μας, η πρώτη μεγάλη κίνηση της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει με τις εκλογές, θα πρέπει να είναι ένα μακρόπνοο σχέδιο απαλλαγής από τα ΜΕΔ, που μόνο το κράτος μπορεί να αντέξει κάνοντας μια ιδιότυπη bad bank, που να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη διασφάλιση της πρώτης κατοικίας.
