Ζούμε σε ένα πλανήτη που μοιάζει πια να κυριαρχείται από το οξύμωρο. Τη μια μέρα ο Τραμπ ανακοινώνει ότι θα αποσυρθούν οι ΗΠΑ από τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Αμέσως ο Νετανιάχου χαρακτήρισε θαρραλέα την απόφαση ενώ ο Πούτιν εξέφρασε βαθιά ανησυχία κι εξέτασε με τους επιτελείς του, τις αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ εναντίον της Συρίας.
Την άλλη μέρα, ο Νετανιάχου βρέθηκε στην Κόκκινη Πλατεία, δίπλα στον Πούτιν, στην παρέλαση για τη νίκη επί των ναζιστικών στρατευμάτων πριν από 73 χρόνια. Εκεί ο ορκισμένος εχθρός του Ιράν Νετανιάχου, είδε τον σύμμαχο της Τεχεράνης Πούτιν να παρουσιάζει ορισμένα από τα πιο προηγμένα όπλα του, όπως τα μαχητικά Stealth πέμπτης γενεάς Su-57, που ανέπτυξε πρόσφατα η Ρωσία στη Συρία, τους υπερηχητικούς πύραυλους Κιντζάλ, που ο Πούτιν έχει χαρακτηρίσει ανίκητους, τους βαλλιστικούς πυραύλους «Γιαρς» που φέρουν μέχρι 10 πυρηνικές κεφαλές κι έχουν βεληνεκές 12.000 χλμ., και φυσικά τα αντιπυραυλικά συστήματα S-400 που είναι εγκατεστημένα ήδη στο Ιράν.
Εκεί άκουσε και τον Ρώσο Πρόεδρο να διακηρύττει ότι, «η ειρήνη είναι πολύ εύθραυστη», υποδεικνύοντας ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανένα, ένα πολεμικό εγχείρημα π.χ. κατά του Ιράν ως επίσης και ότι η Μόσχα έχει τον πρώτο λόγο και στη Συρία. Στο οξύμωρο αυτό τοπίο, η νατοϊκή Τουρκία φαίνεται να τα βρίσκει με τον Πούτιν, ο οποίος αν κυριαρχήσει στη Μέση Ανατολή θα ελέγχει το μέγιστο μερίδιο του ενεργειακού φάσματος, με την Άγκυρα να καθιερώνεται ως ο κόμβος της περιοχής και να περνά στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Σε αυτό, εκτός από την Ουάσιγκτον αντιδρά και η Ε.Ε. Όντας τις προάλλες στις Βρυξέλλες, σε σεμινάριο στο Ευρωκοινοβούλιο για την ελευθερία της έκφρασης στην Τουρκία, μετά από τα όσα αλγεινά ακούσαμε από Τούρκους συνάδελφους για τους 150 φυλακισμένους δημοσιογράφους, μας έκανε εντύπωση που ο Επίτροπος Διεύρυνσης Γιοχάνες Χαν, μεταξύ άλλων, μας είπε ότι η Κομισιόν κατανοεί το τεράστιο πρόβλημα ασφάλειας της Τουρκίας. Αυτό όμως είναι και το βασικό αφήγημα Ερντογάν.
Έκπληξη μου προκάλεσε και η Τουρκάλα δημοσιογράφος της DW Νεβσίν Μενγκιού, η οποία είπε ότι «ο Ταγίπ Ερντογάν θέλει να γίνει ο ισλαμιστής Τσε Γκεβάρα» και υποστήριξε τη διεξαγωγή διαλόγου της Ε.Ε. με την Τουρκία με κάθε τρόπο, ώστε «να μην αφήσουμε τη Ρωσία να αρπάξει την Τουρκία». Η τοποθέτησή της προκάλεσε την αντίδραση του δικού μας Σενέρ Λεβέντ, ο οποίος μεταξύ άλλων χαρακτήρισε τον Ερντογάν φασίστα και είπε ότι η Τουρκία ουδέποτε θα μπορέσει να καταστεί μέλος της Ε.Ε.! Όπως έγινε αντιληπτό εκεί, όσο εμφανείς και να είναι οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλείο άσκησης πίεσης από την Ε.Ε. προς την Άγκυρα, παρά διακηρυκτικά, διότι οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο είναι τεράστιες. Μάλιστα, ένα ζήτημα που φαίνεται να προβληματίζει την Ε.Ε. ενόψει εκλογών στην Τουρκία, είναι ότι με τα χάλια της αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει πιο αξιόπιστη εναλλακτική από τον Ερντογάν (!) σε σημείο που και οι Τούρκοι δημοσιογράφοι που τον επικρίνουν – στο μέτρο του δυνατού – να ζητούν από την Ε.Ε. διάλογο μαζί του με κάθε τρόπο.
Το οξύμωρο δεν μπορεί φυσικά να μην αγγίζει την Κύπρο, όπου στο άνοιγμα Ακιντζί για στρατηγική συμφωνία βάσει του Πλαισίου Γκουτιέρες, ο Αναστασιάδης έβαλε και την Τουρκία στο κάδρο, μέχρι να στείλει ο γ.γ. του ΟΗΕ απεσταλμένο και μέχρι εμείς να δούμε τι θα γίνει με τον μεγαλομέτοχο της Τράπεζας Κύπρου Ρώσο ολιγάρχη Βέξελμπεργκ, φίλο του αμερικανού υπουργού Εμπορίου Ουίλμπουρ Ρος, που τον έβαλαν οι ΗΠΑ στη λίστα κυρώσεων μαζί με άλλους ολιγάρχες «μας» και τρέχουν τράπεζες, δικηγόροι και λογιστάδες μας, να δουν τι θα κάνουν με το πραγματικό κυπριακό πρόβλημα! Φυσικά τα οξύμωρα είναι σαν την τρομοκρατία, μπορούν να την σταματήσουν μόνο εκείνοι που τη δημιούργησαν.
