Το βρίσκω άκρως υποκριτικό και ταυτόχρονα μειωτικό για τους ίδιους, όταν – συνήθως τις Κυριακές – λαμβάνω μηνύματα ή και τηλεφωνικές κλήσεις, από παλιά στελέχη ή πρώην αξιωματούχους της κυβερνητικής παράταξης που υποδεικνύουν ότι θα έπρεπε να γράψω το ένα ή το άλλο στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο οποίος άλλαξε κατά 180 μοίρες την πολιτική του στο Κυπριακό, πράγμα που το βρίσκουν επικίνδυνο. Αυτό το στοιχείο του τυχοδιωκτισμού στον γενετήσιο κώδικά των Κυπρίων μου προκαλεί πλέον απέχθεια. Είναι δυνατόν, άνθρωποι που διετέλεσαν υπουργοί, βουλευτές, ευρωβουλευτές ή θεσμικοί αξιωματούχοι, την κρίσιμη ώρα να μην τολμούν να τοποθετηθούν δημοσίως;
Πώς να αναμένει κανείς από τον ανώνυμο πολίτη που βγάζει το μήνα με μισθό των 1000 ευρώ –και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, να κινητοποιηθεί για το Κυπριακό ή για φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα κι εκείνοι που είναι αραχτοί με δύο και τρεις συντάξεις να μην έχουν το θάρρος της γνώμης τους; Την ώρα, μάλιστα, που ουσιαστικά φτάνει, «Το τέλος της ιστορίας» όχι του Φουκουγιάμα, αλλά του Κυπριακού «με τον τελευταίο άνθρωπο» του προβλήματος να είναι ο Αναστασιάδης! Ας δούμε όμως τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η Τζέιν Χολ Λουτ είναι ήδη εδώ με τους «όρους αναφοράς» υπό μάλης. Την τελευταία φορά που είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Πρόεδρο, πριν από ένα μήνα ακριβώς, δεν ήταν σίγουρος για το περιεχόμενο των όρων. Για να είμαι δίκαιος ούτε και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις έχουν ακριβή εικόνα. Όμως θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι μια σοβαρή διπλωμάτης όπως η κ. Λουτ δεν θα περιλάβει στους όρους της και μάλιστα ως ακρογωνιαία αναφορά, τον επιδιωκόμενο στόχο.
Συνεπώς θα ρωτήσει: Κύριοι εξακολουθεί η ΔΔΟ να είναι η επιδιωκόμενη λύση ή μήπως ισχύουν κάποιες «νέες ιδέες» που ακούσαμε και διαβάσαμε ότι διακινούνται στην Κύπρο; Όπως με ενημερώνουν πηγές μου κοντά στα Η.Ε., η κ. Λουτ, είναι διπλωμάτης που αρέσκεται στις καθαρές κουβέντες και δεν είναι απίθανο να ρωτήσει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη κατά πόσον επιζητάει άλλη λύση, όπως έχει ο ίδιος πει σε ξένους διπλωμάτες. Εκτιμώ ότι ο Πρόεδρος θα επαναβεβαιώσει την προσήλωσή του στη ΔΔΟ – αν και πολλάκις δημοσίως με τα νέα του επιχειρήματα την έχει ανασκολοπίσει – έτσι ώστε να ξεκινήσει μια διαδικασία συνομιλιών που θα τραβήξει σε βάθος κάποιου χρόνου. Παρόλο που τα χρονοδιαγράμματα στη διαπραγμάτευση έχουν πλέον εκπνεύσει σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του γ.γ. του ΟΗΕ. Ωστόσο, επειδή θα είναι χρονοβόρο να αλλάξεις θέματα του πλαισίου και της διαδικασίας, αφού για να προχωρήσεις θα πρέπει να συμφωνηθούν, ένα λογικό χρονικό περιθώριο έξι μηνών ίσως να δοθεί και μάλλον υπό όρους. Όρους που σίγουρα θα συνδέουν την τύχη της ΟΥΝΦΙΚΥΠ με το αποτέλεσμα των διεργασιών για τη λύση, όπως συνηγορούν πηγές που γνωρίζουν. Μάλιστα, όταν είπα σε διπλωμάτη ότι είμαστε πρόθυμοι να αναλάβουμε όλο το κόστος της Ειρηνευτικής Δύναμης, χαμογέλασε ειρωνικά. Είναι φανερό ότι τα χρονικά όρια στενεύουν απελπιστικά όπως και οι επιλογές, καθώς ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αν και δεν το λέει δημοσίως, είναι πλέον πεπεισμένος ότι δεν του κάνει λύση ΔΔΟ από τη μια, ενώ από την άλλη δεν τολμά να προτείνει στα Η.Ε., το φάσμα των «νέων ιδεών» τις οποίες στο παρασκήνιο ευαγγελίζεται. Διέξοδος υπάρχει αλλά είναι και δίκοπο μαχαίρι. Άμα τα αποτελέσματα των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ είναι τόσο καλά όσο έχουν διαφημιστεί, τότε η ανάγκη θα γίνει φιλότιμο και θα πάει σε μια ταχεία διαδικασία λύσης. αφού το στοίχημα του φυσικού αερίου είναι τεράστιο.
Αν όχι τότε θα το τραβήξει όσο πάει εμβολιάζοντάς το με νέες συνομοσπονδιακές ιδέες για να αλλάξει το πλαίσιο. Βέβαια για να γίνει αυτό χρειάζεται εντολή από το Σ.Α. και σε τέτοια περίπτωση η Ρωσία θα βάλει βέτο και θα υπάρξει απίστευτη περιπλοκή για άλλο μισό αιώνα.
