ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τα καραβάνια των προσφύγων εκθέτουν την Ευρώπη

Του Απόστολου Τομαρά

Του Απόστολου Τομαρά

tomarasa@kathimerini.com.cy

Οι εικόνες στα σύνορα Ελλάδας-Σκοπίων δεν περιποιούν τιμή για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ούτε για τις χώρες που το αποτελούν. Η Ευρώπη ήταν το θύμα ενός πολέμου και ό,τι ακολούθησε αυτόν. Ο διαχωρισμός σε ανατολικούς και δυτικούς δίχασε του λαούς της Ευρώπης για πενήντα χρόνια.

Η Γηραιά Ήπειρος τότε γέμισε φράκτες και συρματοπλέγματα, τα οποία κράτησαν φυλακισμένες ανθρώπινες ψυχές που δεν είχαν φθάσει στα όρια της εξαθλίωσης, όπως οι πρόσφυγες σήμερα. Και όμως οι φράχτες, ίδιοι με αυτούς που έχουν υψωθεί και τώρα, δεν άντεξαν στην ανθρώπινη φύση για ελευθερία.

Αυτοί οι λαοί που έζησαν για πολλά χρόνια την απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο, αυτοί οι λαοί που προσπάθησαν κάποιοι λίγοι να τους φυλακίσουν την ψυχή, το πνεύμα και το σώμα, αυτοί οι ίδιοι είναι που παρακολουθούν παθητικά την αναβίωση μιας εποχής που νομίζαμε ότι έπεσε όταν η μία μετά την άλλη οι λεγόμενες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού άφηναν πίσω τους τον κατ’ επίφαση παράδεισο για να ενωθούν με τον υπόλοιπο κόσμο.

Λες και το συρματόπλεγμα ή ο φράκτης έχει καταστεί για τους ιδίους κάτι παρόμοιο με το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους πάντες που θέλουν να αποκαλούνται πολίτες της Ευρώπης: Τα καραβάνια των ρακένδυτων προσφύγων εκθέτουν ανεπανόρθωτα την Ευρώπη, τις ηγεσίες της και τους λαούς της όσο οι τελευταίοι παραμένουν απαθείς και δεν αντιδρούν.

Πενήντα χρόνια συρματοπλεγμάτων ήταν αρκετά. Η Ευρώπη δεν μπορεί να γυρίσει σε νοοτροπίες και πρακτικές που την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, ιδιαίτερα εκείνοι που το έζησαν, πρέπει να κατανοήσουν ότι το συρματόπλεγμα δεν μπορεί να συγκρατήσει τον ανθρώπινο πόνο και απελπισία.

Οι περισσότεροι από αυτούς περπατούν μήνες ή χρόνια για να δώσουν μία προοπτική στην ύπαρξή τους. Πέρασαν από μέρη όπου η ανθρώπινη ζωή μπορεί να αξίζει ένα κομμάτι ψωμί. Πέρασαν από φουρτουνιασμένα κύματα για να φθάσουν στη δική τους γη της επαγγελίας.

Δεν πρόκειται να σταματήσουν ούτε στην Ειδομένη ούτε σε κάποιο άλλο συρματόπλεγμα που θα συναντήσουν στον δρόμο για τον τελικό προορισμό τους. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν να χάσουν κάτι. Ό,τι είχαν και δεν είχαν το έχασαν στις πατρίδες τους.

Κάποιες ευρωπαϊκές ηγεσίες απέδειξαν ότι δεν έχουν καμία θέση σε ένα οικοδόμημα που εδραιώθηκε με αξίες και έχοντας τον άνθρωπο πάνω απ’ όλα. Τα ξενοφοβικά παραληρήματα του τύπου «η Ευρώπη είναι χριστιανοί και όχι χαλιφάτο» δεν αντιπροσωπεύουν του λαούς της.

Η Ευρώπη πρέπει να αγκαλιάσει τον άνθρωπο και να προσπαθήσει να του απαλείψει τη δυστυχία. Όπως έκανε και πριν από 25 χρόνια, όταν έπεφταν τα τείχη και τα συρματοπλέγματα. Το μόνο που ζητούν όλοι αυτοί που κρέμονται στα συρματοπλέγματα που τους υψώνουν είναι ένας λόγος και μία ευκαιρία για να ζήσουν.

Η Ελλάδα, παρά τα στραβά της, απέδειξε ότι υπάρχει και μία άλλη Ευρώπη, αυτή της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Όπως το έκανε και παλαιότερα, που παρά τη φτώχια της έγινε καταφύγιο για κατατρεγμένους λαούς της περιοχής.

tomarasa@kathimerini.com.cy

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Τομαρά

Απόστολος Τομαράς: Τελευταία Ενημέρωση

X