Του Απόστολου Τομαρά
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πήρε πάνω του την εφαρμογή του Γενικού Σχεδίου Υγείας, όπως επιθυμούσε ο υπουργός Υγείας. Το νομοσχέδιο για την αυτονόμηση των νοσοκομείων, για το οποίο ο Γιώργος Παμπορίδης είχε διορία ενός μήνα, πήγε ήδη στη Νομική Υπηρεσία.
Άρα τι να υποθέσουμε; Από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ο Νίκος Αναστασιάδης θα τα καταφέρει εκεί όπου απέτυχαν όλοι από το 1990 και εντεύθεν; Το ΓεΣΥ βρίσκεται μπλοκαρισμένο τόσα χρόνια όχι από ένα νομοσχέδιο, αλλά γιατί οι αριθμοί δεν βγαίνουν.
Το ΓεΣΥ δεν είναι υπόθεση κάποιων προσώπων, αλλά απλής αριθμητικής. Ο μόνος που το είχε πει δημόσια ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Τα νούμερα δεν βγαίνουν και δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία γνωρίζουν οι πολιτικοί, όλοι ανεξαιρέτως, αλλά και οι γιατροί. Όσα άλλα έχουν λεχθεί στο παρελθόν και όσα συνεχίζουν να λέγονται είναι για λαϊκή τροφή.
Ό,τι κι αν εφαρμοστεί μετά το ξέσπασμα του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να καλυτερέψει την εικόνα της Δημόσιας Υγείας, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα είναι το ΓεΣΥ. Για να εφαρμοσθεί ένα σχέδιο Υγείας, θα έπρεπε όλα αυτά τα χρόνια της «φαγούρας» με εκθέσεις, μελέτες και όλες τις γραφειοκρατικές θεωρητικούρες, να είχαν γίνει βαθιές τομές στον χώρο της Δημόσιας Υγείας.
Και βεβαίως υπάρχουν γιατροί που δεν θέλουν το ΓεΣΥ. Δεν είναι όμως ο κανόνας. Είτε αρέσει είτε όχι, γιατί κάποιος γιατρός να επιλέξει το Δημόσιο όταν γνωρίζει ότι όταν θα ιδιωτεύσει θα έχει διπλάσιες και τριπλάσιες απολαβές; Πώς μπορεί η Δημόσια Υγεία να συγκρατήσει ικανά στελέχη, με τη νοοτροπία που επικρατεί σήμερα στο Δημόσιο;
Είναι πολύ φυσιολογικό, έμπειρο ιατρικό προσωπικό να επιλέγει τον ιδιωτικό τομέα. Η ιατρική είναι λειτούργημα, όπως είναι και άλλα επαγγέλματα, τουλάχιστον στη θεωρία, γιατί η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το Γενικό Σχέδιο πάνω απ’ όλα προϋποθέτει οικονομικούς πόρους, υποδομές και άλλη νοοτροπία. Η Δημόσια Υγεία σήμερα δεν διαθέτει τίποτε από αυτά.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εάν θέλει να είναι αυτός που εφάρμοσε το ΓεΣΥ, θα πρέπει να αντιμετωπίσει το κοινωνικό αγαθό σε βάθος χρόνου και όχι ως θέμα για να βελτιώσει την επικοινωνιακή του εικόνα.
Τελεσίγραφα ενός μήνα για ένα νομοσχέδιο εξυπηρετούν την επικοινωνιακή πτυχή και όχι την ουσία ενός προβλήματος, το οποίο απασχολεί από τα πρώτα βήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να δώσουμε δωρεάν Υγεία στον λαό, αλλά πρώτα θα πρέπει να φροντίσουμε π.χ. τα νοσοκομεία μας να μπορούν να την παρέχουν.
Να έχουν όλα εκείνα τα κλινικά τμήματα ή τον εξοπλισμό και όχι να συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον ιδιωτικό τομέα. Το κράτος πρέπει να συνεργαστεί με τους γιατρούς του Δημοσίου εάν θέλει πραγματικά ένα Σχέδιο Υγείας.
Συγκρουσιακές καταστάσεις δεν εξυπηρετούν τον αντικειμενικό σκοπό. Το ΓεΣΥ χρειάζεται ριάλια, πραγματική βούληση από όλες τις πλευρές και σχεδιασμό σε βάθος χρόνου. Όταν ακούω για μελέτες και εκθέσεις, μου έρχεται στον νου η τυποποιημένη ατάκα υπεκφυγής όταν κάποιος είναι στριμωγμένος στη γωνία, «θα γίνει έρευνα και θα πέσουν κεφάλια».
Για την ώρα οι ιαχές για εισαγωγή Σχεδίου Υγείας είναι ανέκδοτο.
tomarasa@kathimerini.com.cy
