ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η τέχνη του ακούειν

Του Απόστολου Τομαρά

Του Απόστολου Τομαρά

tomarasa@kathimerini.com.cy

Η αναζήτηση δικαστικής δικαίωσης μιας οικογένειας το τέκνο της οποίας εγκατέλειψε τα εγκόσμια προς χάρην της μοναστικής ζωής ξύνει παλιές πληγές στο κορμί της Εκκλησίας, αλλά συνάμα δημιουργεί τεράστια ερωτήματα για την αντίδραση των οικογενειών εκείνων που «έχασαν» τα τέκνα τους. Η συγκεκριμένη περίπτωση που τείνει να αναβιώσει την «σκοτεινή» πλευρά του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ είναι παλιά και είναι μια από τις πολλές που υπάρχουν που όμως δεν καταλήγουν στις δικαστικές αίθουσες. Τα τελευταία 15 χρόνια το φως της δημοσιότητας έχουν δει αρκετές καταγγελίες γονέων οι οποίοι αντέδρασαν έντονα στις επιλογές των παιδιών τους να κλειστούν σε ένα μοναστήρι εντός ή εκτός Κύπρου.

Καταγγελίες που είχαν ως στόχο την Μητρόπολη Λεμεσού, τον Μαχαιρά, αλλά και την Μονή Βατοπεδίου. Δεν είμαι από τους φανατικούς υποστηριχτές του συγκεκριμένου τρόπου έκφανσης της χριστιανικής πίστης, δεν συμφωνώ όμως με όλα όσα καταμαρτυρούν στον Μητροπολίτη Αθανάσιο για μεθόδους προσηλυτισμού ή πλύσης εγκεφάλου σε νέους. Δεν συμφωνώ επίσης και με τους γονείς εκείνους που επιλέγουν ακραίες μεθόδους για να συνετίσουν τα τέκνα τους. Προσπαθώ να αντιληφθώ πως μπορεί να θεωρηθεί προσηλυτισμός η επιλογή ενός ατόμου π.χ 25 ετών να απαρνηθεί την κοσμική ζωή και να επιλέξει την καλογερική. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι κάποιοι γέροντες χρησιμοποιούν την θρησκευτική ανάγκη του ατόμου για αλλότριους σκοπούς, δεν παύει να είναι επιλογή ενός ενήλικα. Θα αποδεχόμουν την έντονη αντίδραση ακόμα και προσφυγή στην δικαιοσύνη, εάν το «θύμα» ήταν ανήλικο π.χ και δεν είχε διαμορφωμένη άποψη.

Μπορώ να αντιληφθώ την πίκρα μιας οικογένειας, όταν κάποιο μέλος της επιλέξει το δρόμο της καλογερικής ή κάτι εντελώς διαφορετικό, αδυνατώ να κατανοήσω τον τρόπο επαναφοράς στην οικογενειακή και κοινωνική τάξη. Η επιλογή της βίαιης σύγκρουσης με μαθηματική ακρίβεια θα επιφέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Τα παιδιά, οι «παθούσες» οικογένειες τα χάνουν όταν έρχονται σε σύγκρουση με την ίδια την επιλογή τους. Η στροφή προς τον μοναχισμό είναι επιλογή ζωής για κάποιον και σίγουρα έχει υπόβαθρο που ενδεχομένως να πηγάζει και μέσα από την οικογένεια. Η απομόνωση που προσφέρει ο μοναστικός βίος μπορεί να είναι διέξοδος στα αδιέξοδα του σύγχρονου τρόπου ζωής.

Η έλλειψη επικοινωνίας επίσης μπορεί να είναι ένας βασικός λόγος καθώς και η απουσία ψυχικής ηρεμίας. Όσοι επιλέγουν να κλείσουν το κοσμικό κεφάλαιο στην ζωή τους το πράττουν, γιατί σίγουρα έχουν κενά τα οποία αναζητούν να καλύψουν. Η «πρόληψη» και εδώ είναι βασικός παράγοντας. Το να μπορείς να ακούς κάποιον είναι τέχνη και δυστυχώς στον χώρο της σύγχρονης οικογένειας η επικοινωνία είναι ο αδύναμος κρίκος. Η οικογένεια, όποια και αν είναι αυτή, ακόμα και να διαφωνεί, από την στιγμή που δεν μπορεί να πείσει θα πρέπει να το στηρίξει. Μόνο έτσι θα κρατήσει ζωντανή την «ελπίδα» να μην το χάσει για πάντα.

tomarasa@kathimerini.com.cy

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Τομαρά

Απόστολος Τομαράς: Τελευταία Ενημέρωση

X