ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Αν έχεις τον μουχτάριν …

Του Απόστολου Τομαρά

Του Απόστολου Τομαρά

tomarasa@kathimerini.com.cy

Τύφλα να χουν τα Ρωμαϊκά Συμπόσια. Αυτός και αν ήταν γάμος. Τρείς μέρες και τρείς νύχτες. Έτσι, για να παίρνουν μαθήματα οι εν Κύπρω ιθαγενείς που νομίζουν ότι είναι «μάστροι» στους γάμους. Με ένα Τσαλίκη τι να κάνεις. Εδώ οι άλλοι φέρανε κοτζάμ  Αγκιλέρα, και ένα παλικαράκι που μου διαφεύγει το όνομά του, στις φωλιές των χελωνών θα έμεναν;

Έκαναν άνω κάτω την Κύπρο, έφθασαν μέχρι το σημείο να στήσουν ειδικό σκηνικό πάνω σε μια παραλία προστατευόμενη, όχι από τον Κουγιάλη αλλά  από ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας, έτσι για να κάνει ο γαμπρός το κομμάτι του στη νύφη. Και ύστερα μας ενοχλεί όταν μας λένε ότι είμαστε ένα χωριό, για να πούμε και κάτι σοβαρό.

Ο πελάτης, όσο φουσκωμένη και αν είναι η τσέπη του, δεν έχει πάντα δίκιο. Και αν ο Ρώσος, στην προκειμένη περίπτωση λειτούργησε υπό το πρίσμα, «με την μαγκιά μου και τον παρά μου» το τραγελαφικό της ιστορίας αφορά εμάς τους ιδίους. Αυτούς που έδωσαν τις άδειες. Ένα μουχτάριν και την Έπαρχο Πάφου. Αποτελεί δικαιολογία το επιχείρημα, ότι και στο παρελθόν είχαν δοθεί παρόμοιες άδειες;

Δεν έχει σημασία αν ο γάμος έγινε ή δεν έγινε τελικά σε μια παραλία προστατευόμενη. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο πολιτισμός και η παιδεία μας φθάνει μέχρι του σημείου όλα να έχουν την τιμή τους. Και εδώ είναι που αποκαλύπτεται η ποιότητα όσων ασκούν δημόσια διοίκηση. Αλλά, όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, η υποκρισία πάει σύννεφο, η δε έκπληξή μας είναι παροιμιώδης  όταν αποκαλύπτεται ένα περιστατικό, όπως το συγκεκριμένο.

Λες και η μόνη παρανομία ήταν, ότι μπήκανε χωματουργικά μηχανήματα σε μια παραλία με φωλιές χελωνών. Όλα τ’ άλλα δηλαδή έγιναν νόμιμα; Το ίδιο έγινε και με τις περιουσίες των Τ/κ στις ελεύθερες περιοχές, λες και δεν ήταν γνωστό το όργιο παρανομιών.

Οι εποχές που όσοι ασκούσαν δημόσια διοίκηση κρυβόντουσαν πίσω από ένα γραφείο έχει παρέλθει. Όσους νόμους και αν ψηφίσει η Βουλή το θέμα είναι, πόσοι τον εφαρμόζουν. Και εδώ, δυστυχώς, υπάρχει έλλειμμα. Δεν μπορεί δηλαδή, από τους 100 δημοσίους υπαλλήλους π.χ οι 99 να έχουν αξιολογηθεί άριστα. Η παιδεία του καθενός δεν έχει να κάνει με τα ακαδημαϊκά προσόντα.

Η προστασία του χώρου όπου ζούμε, κανονικά θα έπρεπε να ήταν υπόθεση όλων μας. Μέχρι όμως να φθάσουμε σε ιδανικά επίπεδα, το βάρος πέφτει και σε όσους ασκούν  δημόσια διοίκηση. 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Τομαρά

Απόστολος Τομαράς: Τελευταία Ενημέρωση

X