Του Απόστολου Τομαρά
Η παρουσία δυο μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας της Ελλάδος ανήμερα της Ημέρας Ανεξαρτησίας κατάφερε να μας διχάσει. Δεν θα ασχοληθώ με την έκρηξη ποικίλων απόψεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα ασχοληθώ όμως με τις απόψεις που εκφράσθηκαν από δημόσια πρόσωπα. Η αντίδραση του ΑΚΕΛ π.χ δεν προκάλεσε έκπληξη και το κυριότερο δεν αποτελεί ανακολουθία με την πολιτική του κόμματος.
Ούτε και του κ. Λιλλήκα που επί κυβερνήσεως Παπαδόπουλου, της οποίας υπήρξε μέλος, συνεχίσθηκε η φθίνουσα πορεία μιας κορυφαίας κατά την άποψή μου πολιτικής επιλογής. Δεν μπορώ να ισχυριστώ τα ίδια και για τον Μιχάλη Παπαπέτρου με αφορμή την αντίδρασή του για τη στάση Σταύρου Μαλά στο θέμα παρουσίας των F16. «Το οδυνηρότερο, όμως, είναι ότι και ο υποψήφιος της Αριστεράς, σε διαφωνία με το ΑΚΕΛ, χαιρετίζει την παρουσία των ελληνικών αεροπλάνων και έμμεσα, πλην σαφώς μας παραπέμπει στο, αλήστου μνήμης, ενιαίο (δήθεν) αμυντικό δόγμα, που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως εφαλτήριο για την εκτόξευση του εθνικισμού και των ψευδαισθήσεων στην Κύπρο».
Η κριτική του κ. Παπαπέτρου για τη στάση του κ. Μαλά είναι σεβαστή και αν οι απόψεις του περιορίζονταν στο τι είπε αρχικά και τι στην συνέχεια ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ, δεν θα υπήρχε αντικείμενο. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι οι απόψεις του κ. Παπαπέτρου για το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα ως πολιτική επιλογή και πράξη.
Για την ιστορία ο κ. Παπαπέτρου υπήρξε κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης που χρησιμοποίησε κατά κόρον, πολιτικά, το χαρτί της αμυντικής συμφωνίας με την Ελλάδα. Ο κ. Παπαπέτρου ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του εκπροσώπου της στις 25 Αυγούστου 1999 και παρέμεινε εκεί μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2003. Την περίοδο δηλαδή που το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα εφαρμοζόταν επί του εδάφους.
Ο κ. Παπαπέτρου δεν ελέγχεται για την περίοδο που συμφωνήθηκε το Δόγμα. Ελέγχεται όμως για τα δυο χρόνια (1999 και 2000) που το δόγμα λειτουργούσε με ουκ ολίγες διελεύσεις μαχητικών και βομβαρδιστικών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Την περίοδο αυτή ο κ. Παπαπέτρου εκπροσωπούσε την κυβέρνηση και τον Πρόεδρό της που ήταν ένας από τους εμπνευστές του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος.
Ο κ. Παπαπέτρου ως δημόσιο πρόσωπο οφείλει να απαντήσει αν οι απόψεις που εκφράζει σήμερα έχουν διαφοροποιηθεί μετά την αποχώρησή του το Φεβρουάριο του 2003 ή αν τον εξέφραζαν και τότε που ήταν στην κυβέρνηση Κληρίδη. Αν έχουν διαφοροποιηθεί, ο κ. Παπαπέτρου για να μην παρεξηγηθεί από κακόπιστους αναγνώστες, έπρεπε να το διευκρινίζει. Αν όχι πρέπει να εξηγήσει γιατί δέχθηκε την θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου διαφωνώντας σε κορυφαίο ζήτημα.
Αναζήτησα μέσω του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών αν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κληρίδη είχε εκφρασθεί με οποιοδήποτε τρόπο κατά της συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής και δεν βρήκα κάτι ανάλογο. Ο κ. Παπαπέτρου είπε ότι το Δόγμα «χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως εφαλτήριο για την εκτόξευση του εθνικισμού και των ψευδαισθήσεων στην Κύπρο», χωρίς να κάνει διαχωρισμούς και εξαιρέσεις.
Άρα και από την κυβέρνηση της οποίας ήταν εκπρόσωπος και που δεν αποχώρησε ως ένδειξη διαφωνίας, όπως έπραξε π.χ ο Γιαννάκης Ομήρου, Υπουργός Άμυνας επίσης της κυβέρνησης Κληρίδη, όταν ματαιώθηκε η εγκατάσταση των S300 στην Κύπρο. Επίσης για την ιστορία η μόνη κυβέρνηση που υπήρξε «εραστής» του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος ήταν αυτή της οποίας υπήρξε εκπρόσωπος. Επί υπολοίπων το «αλησμόνητο Δόγμα», πήρε την κάτω βόλτα. Έτσι δεν είναι κ. Παπαπέτρου;
