Του Δημήτρη Δημητρίου
«Το ζήτημα είναι να απελευθερώσουμε τις δυνατότητες ενός ολόκληρου βουνού σε μια χώρα. Να πείσουμε τους εαυτούς μας πρώτα πως υπάρχει προοπτική ανάπτυξης και επενδυτικής αξίας. Πως το Τρόοδος δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αναγκαίο κακό αλλά ως ένα από τα επόμενα μεγάλα πρότζεκτ της χώρας μας».
Ανηφορίζοντας από τον Αστρομερίτη προς τη Σολιά με ενοχλούν πολλά. Και δεν είναι μόνο ο δρόμος. Ο δρόμος είναι το προφανές. Το κυριότερο είναι η έλλειψη προοπτικής για όλη την περιοχή του Τροόδους. Η εγκατάλειψη των χωριών από τους νέους, η αστυφιλία, όπως τη γράφαμε στις εκθέσεις μας στο σχολείο, δεν είναι ένα μακρινό σενάριο που συμβαίνει στην Αθήνα και εμείς το περιμένουμε να μας βρει. Μας βρήκε. Το ζήτημα είναι, μετά τις διαπιστώσεις, πώς το αντιμετωπίζουμε και πώς ανατρέπουμε αυτή τη ροπή.
Στο Τρόοδος παλεύουν σήμερα αξιόλογοι άνθρωποι για να κρατήσουν ζωντανή την περιοχή. Με μερικούς συζήτησα σε έκταση αυτό το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Και μπορώ να πω πως έφυγα ενθαρρυμένος. Είναι άνθρωποι που έχουν εισηγήσεις, προτάσεις και όραμα, που ξεφεύγουν από τη λογική της μουρμούρας των υποβαθμισμένων περιοχών και πολιτών που ζητούν μόνο εξαιρέσεις για να έχουν σχολεία, νοσοκομεία και δρόμους.
Το ερώτημα που χρειάζεται να απαντήσουμε είναι πώς δημιουργούμε ξανά προοπτική στο Τρόοδος. Πώς ο κόσμος θα επιστρέψει πίσω ή δεν θα χρειαστεί να μεταναστεύει στη Λευκωσία και στη Λεμεσό. Πώς δεν θα χρειάζεται να δημιουργούνται ειδικές συνθήκες για να πηγαίνουν δάσκαλοι και γιατροί. Να απαντήσουμε στο πώς σε λίγα χρόνια θα καταφέρουμε να αυξήσουμε τον πληθυσμό κάθε χωριού, κάθε συμπλέγματος και όλου του Τροόδους. Πώς μπορεί ο τουρισμός, ο πρωτογενής τομέας και η εκπαίδευση να δημιουργήσουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας στην περιοχή.
Πρώτα, όμως, πρέπει να δούμε τις συγκοινωνίες και τις μεταφορές. Όσο μπανάλ και αν ακούγεται χρειαζόμαστε τους δρόμους που θα οδηγούν με αξιοπιστία και ασφάλεια τους πολίτες στις πόλεις και από εκεί πίσω στο βουνό. Δεν συμμερίζομαι τη λογική πως ο δρόμος είναι η αιτία των θανατηφόρων τροχαίων. Ένας αξιόπιστος δρόμος θα μειώσει τα δυστυχήματα σίγουρα. Αν όμως δεν ξεκολλήσουμε το πεντάλ από το πόδι μας και το αλκοόλ από το στόμα μας τροχαία θα γίνονται.
Χρειαζόμαστε όμως και αξιόπιστες και έξυπνες δημόσιες μεταφορές. Όσο και αν δεν το διανοούμαστε, ακόμα και σήμερα το 2017, εμπειρικά περιμένουμε το λεωφορείο στη στάση. Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα για το πότε περνά και από πού. Ξέρουμε μόνο την ώρα αναχώρησης. Δεν ξέρουμε επίσης τις συνδέσεις των λεωφορείων. Για να κινηθείς πρέπει να περάσεις υποχρεωτικά από τον κεντρικό σταθμό. Κανείς δεν ξέρει ποιο άλλο λεωφορείο περνά από κάθε στάση.
Για να έχει ουσία όμως η συζήτηση για να ζωντανέψουμε ξανά το Τρόοδος δεν πρέπει να είναι μόνο χώρος διαμονής αλλά και χώρος εργασίας. Η τουριστική ανάπτυξη είναι μια σοβαρή προοπτική. Μακριά όμως από τη λογική του καταλύματος που προσφέρει αυστηρά τα απαραίτητα, αλλά στη λογική του ολόχρονου προϊόντος που αξιοποιεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Πέραν από τα προφανή του κλίματος και του σκι υπάρχει για παράδειγμα και η γαστρονομική διάσταση της περιοχής.
Μια άλλη προοπτική είναι ο πρωτογενής τομέας. Υπάρχουν προϊόντα που δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε άλλο κλίμα. Υπάρχει επίσης και μια σοβαρή έκταση γεωργικής γης που σήμερα δεν αξιοποιείται. Υπάρχουν επίσης αρκετοί νέοι με όρεξη και μεράκι για να τη δουλέψουν αυτή τη γη που δεν ζητούν καμία ειδική μεταχείριση. Ζητούν όμως να μην ταλαιπωρούνται από τις διαδικασίες και να μη χρυσοπληρώνουν το νερό.
Υπάρχει και ο τομέας της εκπαίδευσης. Μπορεί να είναι δύσκολη η μεταφορά τμήματος πανεπιστημίου στην περιοχή αλλά η μεταφορά της ξενοδοχειακής σχολής ίσως να είναι ιδανική και εφικτή. Θα γιγαντώσει αυτόματα τη διάσταση του τουρισμού στο βουνό και θα σπάσει ένα στερεότυπο που συνδέει την Κύπρο μόνο με τη θάλασσα και τον ήλιο.
Αν ο βραχνάς της γραφειοκρατίας δεν ταλαιπωρούσε όλους μας θα ήμουν υπέρμαχος της δημιουργίας της Επαρχίας Τροόδους. Το ζήτημα όμως δεν είναι να μετακομίσουμε τη γραφειοκρατία από τη Λεμεσό, τη Λευκωσία και τη Λάρνακα στο Τρόοδος. Το ζήτημα είναι να απελευθερώσουμε τις δυνατότητες ενός ολόκληρου βουνού σε μια χώρα. Να πείσουμε τους εαυτούς μας πρώτα πως υπάρχει προοπτική ανάπτυξης και επενδυτικής αξίας. Πως το Τρόοδος δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αναγκαίο κακό αλλά ως ένα από τα επόμενα μεγάλα πρότζεκτ της χώρας μας.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΣΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ | twitter: @dmdemetriou
