ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η βαρβαρότητα της παιδείας μας

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Διάβασα τρεις (μπορεί και τέσσερεις) φορές το αδίδακτο δοκίμιο των Παγκυπρίων στα Νέα Ελληνικά. Και ομολογώ πως το μόνο που αποκόμισα από αυτή την ψυχοφθόρα ανάγνωση ήταν η θλιβερή συνειδητοποίηση πως εκείνο στο οποίο προσβλέπουν οι ιθύνοντες των εξετάσεων είναι να πουλήσουν «πνεύμα» και όχι να προκαλέσουν τη δημιουργική σκέψη της νεολαίας. Προφανώς αυτή η συνειδητοποίηση δεν είναι κάτι που εκπλήσσει αν αναλογιστούμε πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν βασίζεται στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, ούτε και στη δημιουργικότητα της αλλά στην «κατασκευή» μυαλών που να αφομοιώνουν δοτές αντιλήψεις και νοοτροπίες ώστε να μην «απειλείται» η μετριότητα που μας περιβάλλει και η οποία καθορίζει ως «υπέρτατη» αξία τη μη αμφισβήτηση.

Ό,τι ακριβώς κάνουν όσοι στερούνται κάθε δυναμικής να υπερβούν τα ασφυκτικά πλαίσια ενός συστήματος (πολιτικού, εκπαιδευτικού κτλ.) το οποίο προσπαθεί να μας μετατρέψει από πρωτότυπα σε αντίγραφα. Είναι πραγματικά θλιβερό να διαπιστώνεις το επίπεδο της κριτικής σκέψης αυτών που αποφασίζουν για την παιδεία μας και οι οποίοι υποβάλλουν τη νεολαία σ’ αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία να αναμετρηθούν με τη στενομυαλιά του εκπαιδευτικού μας συστήματος προκειμένου να κερδίσουν μια θέση στο δικό τους μέλλον. Είναι θλιβερό και ταυτόχρονα εξοργιστικό να συνειδητοποιείς πως τελικά η καλλιέργεια της φαντασίας και της δημιουργικότητας καταχωνιάζονται ως περίπου «κουσούρια» στις συνειδήσεις των νέων.

«Τι σε αγχώνει περισσότερο;» ρώτησα ένα δικό μου άνθρωπο που ετοιμαζόταν για τις παγκύπριες. Ένα παιδί γεμάτο διορατικότητα, ενσυναίσθηση και κυρίως κριτικό μυαλό, ένα παιδί που γενικά έχει ένα διεισδυτικό βλέμμα σε ό,τι συμβαίνει γύρω του αλλά και μέσα του. Ένα τέτοιο παιδί λοιπόν που έχει όλα τα φόντα να υπερβεί τους δοτούς περιορισμούς μου απάντησε πως εκείνο το οποίο την ανησυχεί περισσότερο είναι μήπως κι αυτά που θα γράψει στην έκθεση, όσο κι αν τα πιστεύει, δεν είναι εκείνα τα οποία ενδεχομένως αναμένει ο εξεταστής. Με απλά λόγια ανησυχούσε μήπως ξεφύγει από τον ομοιόμορφο τρόπο που επιβάλλεται να σκέφτονται οι νέοι προκειμένου να φανούν αντάξιοι ενός εκπαιδευτικού συστήματος που φτιάχνει «αντίγραφα» αντί να υπερασπίζεται τα «πρωτότυπα».

Διαβάζοντας λίγες μέρες μετά το δοκίμιο των παγκυπρίων εξετάσεων αντιλήφθηκα γιατί ανησυχούσε τόσο πολύ η εν λόγω 18χρονη. Ένα δοκίμιο το οποίο με τη μορφή κηρύγματος απέδιδε τη «βαρβαρότητα της εποχής μας» στην παγκοσμιοποίηση, την ευμάρεια και το γεγονός ότι όταν «τσακίζουμε τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές μας παραδόσεις οδηγούμαστε έξω από τις ανάγκες της ζωής». Ένα κήρυγμα λοιπόν το οποίο όπως κάθε κήρυγμα έμοιαζε κούφιο και ανούσιο στα μάτια οποιουδήποτε διαθέτει δημιουργικό μυαλό και φαντασία. Διότι όταν ένα κείμενο αρέσκεται περισσότερο στην πρόταξη ωραίων λέξεων και δυσκολοχώνευτων εννοιών προκειμένου να υπογραμμίσει δοσμένες αντιλήψεις και όχι να προκαλέσει προβληματισμούς τότε μόνο κούφιο και άνευ ουσίας μπορεί να χαρακτηριστεί.

Κι αν αυτό το κείμενο αντικατοπτρίζει τις ιδέες και τις απόψεις όλων αυτών των wannabe διανοούμενων που αποφασίζουν για το περιεχόμενο των εξετάσεων και κατ’ επέκταση για το μέλλον της νεολαίας μας, τότε κρίνεται ακόμη πιο θλιβερό. Διότι είναι αυτοί πρωτίστως που δεν εφαρμόζουν ό,τι το εν λόγω κήρυγμα «διακηρύττει». «Μια κοινωνία χρειάζεται να συνδέεται με την ιστορική πείρα, την ανοιχτή σύλληψη του κόσμου και την ελεύθερη δημιουργικότητα του ανθρώπου» έλεγε το δοκίμιο κι αν συμφωνήσουμε τότε το λογικό είναι να ρωτήσουμε αυτούς τους κύριους εκπαιδευτικούς, φιλόλογους, ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας με ποιο τρόπο προωθούν οι ίδιοι την ανοιχτή σύλληψη και την ελεύθερη δημιουργικότητα; Και πώς επιτυγχάνουν τη σύνδεση με την ιστορική πείρα;

Διότι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτό που μας υπαγορεύει η θλιβερή πραγματικότητα είναι πρωτίστως να εξεταστεί η απόδοση όλων αυτών των κυρίων σ’ αυτά που διακηρύττει το δοκίμιο που επέλεξαν. Και μόνο αν περάσουν το τεστ δικαιούνται να έχουν το θράσος να θέτουν τέτοιου είδους… βάρβαρα κηρύγματα υπό την «αγχωμένη» κρίση του κάθε νέου.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X