ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Γιατί κύριε δάσκαλε, γονέα και καθηγητή;

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Έχω κουραστεί να ακούω να μιλάνε και οι μεν και οι δε για το μέλλον των παιδιών μας. Λες και το μέλλον των παιδιών μας είναι κάτι ξέχωρο από το μέλλον της χώρας ή λες και τα παιδιά μας δεν είναι οι αυριανοί πολίτες που κάποια στιγμή θα καθίσουν κι αυτοί στις θέσεις-κλειδιά και ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς θα συμπεριφερθούν ως νέοι εξορθολογιστές (αν έχει απομείνει μέχρι τότε κάτι για εξορθολογισμό). Και πραγματικά, όσο κι αν αυτό που θα πω θα ενοχλήσει, διερωτώμαι για ποιο πράγμα ακριβώς αισθανόμαστε περήφανοι όταν επευφημούμε σχεδόν καθημερινά (στο διαδικτυακό καφενείο και στα ειδησεογραφικά πάνελ) το γεγονός ότι κατέβηκαν 10.000 εκπαιδευτικοί στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν και να «διασώσουν» τη δημόσια εκπαίδευση. Βεβαίως –για να μην παρεξηγηθώ– το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι αναφαίρετο και ομολογουμένως ήταν εντυπωσιακό το μέγεθος της εν λόγω πορείας. Από τον εντυπωσιασμό ωστόσο μέχρι την ουσία αυτού που εμπεριέχεται στην έννοια Παιδεία, μεσολαβούν πολλά χιλιόμετρα σκέψης και προβληματισμού. Ειδικά όταν αυτή η πορεία είναι η μόνη διαμαρτυρία που έχει εκδηλωθεί από την εποχή του Μαρί και αφού στο ενδιάμεσο έχουν συμβεί τα τέρατα με φρικιαστικότερο τέρας το πρόσφατο σκάνδαλο του Συνεργατισμού. Κι αν βολεύει τους κυβερνώντες ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από το θέμα του Συνεργατισμού, εμείς οφείλουμε σαν σκεπτόμενοι πολίτες να κατανοήσουμε πως όταν μιλάμε για Παιδεία και όταν πιπιλάμε καθημερινά πως πρώτιστή μας έγνοια είναι το μέλλον των παιδιών μας, τότε είναι αδιανόητο να θεωρούμε ξέχωρο από την Παιδεία, το θέμα της διάλυσης θεσμών και αξιών. Άρα είναι κάπως παράδοξο να αισθανόμαστε περήφανοι για μια πορεία 10.000 εκπαιδευτικών τη στιγμή που θα έπρεπε να είχαμε ήδη κατεβεί σύσσωμοι στους δρόμους διεκδικώντας τις χαμένες μας αξίες. Σκεφτείτε αν ένα από αυτά τα παιδιά (στο όνομα των οποίων κατεβαίνουμε στους δρόμους και τσακωνόμαστε διαδικτυακά) απεγκλωβιστεί από τον ήδη ξοφλημένο δικό μας τρόπο σκέψης και έρθει μετά από χρόνια για να μας ρωτήσει τα εξής: Γιατί κύριε δάσκαλε, γονέα, καθηγητή και γείτονα δεν κατέβηκες στους δρόμους, όταν ένα τσούρμο πολιτικάντηδων καταπάτησαν κάθε αξία χώνοντας αυτή τη χώρα βαθειά μέσα στο πηγάδι της διαπλοκής και της διαφθοράς; Γιατί δεν κατέβηκες στους δρόμους, όταν έκλεισαν τον Συνεργατισμό μετά από ένα τεράστιο φαγοπότι χρόνων, προσπαθώντας μάλιστα να κουκουλώσουν τη βρωμιά τους, κλείνοντας έτσι ένα από τα κεφάλαια της ιστορίας αυτού του τόπου; Γιατί τους επέτρεψες να λερώνουν την ανάγκη ενός οράματος με τη βρώμα του συμφέροντος εμπαίζοντας επανειλημμένα με τη νοημοσύνη σου; Γιατί περίμενες ένα ανεπαρκή πολιτικό που μέχρι χθες κανείς δεν τον γνώριζε να εμφανιστεί ξαφνικά για να γαργαλήσει τις διεκδικητικές σου ευαισθησίες; Γιατί δεν κατέβηκες στον δρόμο όταν αυτοί οι πολιτικάντηδες προκειμένου να μη χάσουν τα κοντραμπάντα τους με την Εκκλησία επέτρεπαν σε ένα Προκαθήμενο με ρατσιστικά σύνδρομα να παριστάνει τον σκιώδη υπουργό Παιδείας, εις βάρος του δικού μου μέλλοντος; Και γιατί κύριε δάσκαλε, γονέα, καθηγητή δεν βρήκες ποτέ τη δύναμη να διαχωρίσεις τη θέση σου από το κόμμα, τη συνδικαλιστική οργάνωση, το σωματείο και

όποια άλλη «ομάδα» εν ονόματι του δικού μου μέλλοντος συντηρούσε αυτήν τη σάπια νοοτροπία; Γιατί επέτρεψες να διαβρωθούν οι αξίες, ηθικές και πολιτισμικές χωρίς να απαιτήσεις εξηγήσεις που να διασώζουν όχι τη δημόσια εκπαίδευση αλλά την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό μας; Και τέλος γιατί θεωρείς πως σου αξίζει το μπράβο όταν η μόνη απόδειξη που θα έχεις να μου φέρεις ότι νοιάστηκες για μένα και κατ’ επέκταση για το μέλλον αυτής της χώρας, θα είναι αυτή η πορεία των 10.000. Χωρίς καν να αντιλαμβάνεσαι πως άργησες ήδη να με υπερασπιστείς και να με προστατεύσεις. Σκεφτείτε λοιπόν να μας θέσει κάποτε ένα παιδί αυτά τα ερωτήματα. Τι θα είναι άραγε πιο τρομακτικό; Να απαντήσουμε ή να σκύψουμε το κεφάλι;

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X