Της Ελένης Ξένου
Ωραίο και σπιτικό το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του κ. Μαλά. Με το τζάκι αναμμένο, το σκυλί απλωμένο , την ωραία πολυθρόνα, το στολισμένο δεντράκι και προπαντός το χαλαρό ύφος του ιδίου, το οποίο εξέπεμπε σπιτική οικειότητα. Όπως τα σπιτικά κέικ της μαμάς, ένα πράγμα. Μυρωδάτα και (παρα)φουσκωμένα. Με δόσεις νοσταλγίας και συγκίνησης. Ειδικά όταν μοιράστηκε μαζί μας τα ωραία μεν, δύσκολα δε, φοιτητικά του χρόνια στο Λονδίνο.
Θυμήθηκε εκείνη την εποχή όπου για να τα βγάλει πέρα έπρεπε να δουλεύει, να διαβάζει, να δουλεύει και να διαβάζει. Και έτσι έβαζε τα θεμέλια για την μετέπειτα ζωή του. Διότι, όπως μας διευκρίνισε, τίποτα δεν ήρθε έτοιμο. Πάλεψε για όλα ο κ. Μαλάς με μοναδική του δύναμη και περιουσία το πάθος για πρόοδο. Και είναι αυτό το πάθος το οποίο αργότερα μπολιάστηκε, είπε, με πείρα και γνώση, που τον έφερε σε αυτή την θέση, να διεκδικεί δηλαδή την ψήφο μας. Και όλα αυτά τα ωραία και τα συγκινητικά τα οποία σε κάποιον που έχει δύο δράμια νου είναι φανερό ότι είναι αποτέλεσμα σύσκεψης επικοινωνιολόγων με ζητούμενο να αγγίξουν τις συναισθηματικές χορδές και του τελευταίου βιοπαλαιστή που δεν τα έχει βρει έτοιμα (όπως οι απέναντι από τον κ. Μαλά, πρίγκιπες και βασιλιάδες) θα ήταν μέχρι και χαριτωμένα αν δεν επακολουθούσε η ατάκα που έμελλε να διαλύσει το κατά τ’ άλλα μυρωδάτο σπιτικό κέικ.
Ο κ. Μαλάς λοιπόν μας είπε το εξής σοφό: Πως η πατρίδα μας έχει κρίσιμη ανάγκη να κυβερνηθεί από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τις αιτίες που την οδήγησαν στην τραγική και καταστροφική κρίση! Σ’ αυτό εδώ το σημείο ο σκεπτόμενος πολίτης, ακόμα κι’ αυτός με τις πλέον καλές προθέσεις να εμπιστευτεί τον κ. Μαλά, το έπαθε το ταρακούνημα στον εγκέφαλό του. Και ως διά μαγείας το τζάκι εξαφανίστηκε από μπροστά του, όπως και το σκυλί και το στολίδι.
Διότι, αγαπητέ μας κ. Μαλά, εκείνη την ώρα ξύπνησε μέσα μας ένας άλλος απολογισμός, ο οποίος δεν είχε να κάνει ούτε με Λονδίνα, ωραία μεν αλλά δύσκολα, ούτε με τους άλλους πλανήτες στους οποίους μετοίκησαν οι συντρόφοι που σας στηρίζουν, προκειμένου να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους γι’ αυτή την καταστροφική κρίση. Για να σας το κάνω πιο λιανά, αυτή σας η φράση-κλειδί έφερε μπροστά μας όλες τις θύμησες της καταστροφικής διακυβέρνησης Χριστόφια με όλα όσα μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού (από Μαρί μέχρι Ela και μέχρι το έλα να δεις).
Και για αυτήν την καταστροφική διακυβέρνηση κανένας από τους συντρόφους που σήμερα σας στηρίζουν, και οι οποίοι όχι μόνο έχουν σχέση με την κρίση αλλά είναι συνυπεύθυνοι (είτε με την σιωπή, είτε με την ανοχή τους) στην πρόκλησή της, δεν είχε το πολιτικό ήθος και την πολιτική ευθιξία να αναλάβει την ευθύνη ή έστω την παραδοχή των καταστροφικών λαθών που διέλυσαν την χώρα. Κι’ αν αυτό εσείς, κ. Μαλά, που κάθεστε στην ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτιού σας το ερμηνεύετε ως πολιτικό ήθος με το οποίο θα γυρίσουμε σελίδα, αντιλαμβάνεστε ότι είναι λόγος για να δυσπιστούμε ως προς τον τρόπο σκέψης σας. Διότι ναι μεν- σωστά το θέσατε- ο τόπος έχει ανάγκη από άτομα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τις αιτίες της κρίσης, αλλά σε αυτούς δεν ανήκετε εσείς.
Για τον απλούστατο λόγο ότι δέχεστε να σας στηρίξει το κόμμα, το οποίο όχι μόνο φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη αλλά και το οποίο δεν έδειξε κανένα δείγμα μεταμέλειας ή έστω επίγνωσης για ό,τι προκάλεσε. Γι’ αυτό αν πραγματικά θέλετε να μας πείσετε τότε είναι σημαντικό να μην ξύνετε πληγές παριστάνοντας ότι δεν είναι το κόμμα που σας στηρίζει, εκείνο που τις προκάλεσε. Διότι όσο μυρωδάτο κι αν είναι το σπιτικό σας κέικ δυστυχώς δεν υπερνικά την μυρωδιά της σαπίλας που είναι ακόμη νωπή στα ρουθούνια μας.
