Του Κώστα Ιορδανίδη
Επειτα από μια περίοδο ασάφειας, που ανέκυψε από τις «αιρετικές» διακηρύξεις του κ. Ντόναλντ Τραμπ –ως υποψηφίου και στη συνέχεια ως προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών– ως φαίνεται επιστρέφουμε εις την πεπατημένη των εντάσεων στις σχέσεις Ουάσιγκτον και Μόσχας.
Δεν έχει σημασία εάν η στροφή οφείλεται στις έρευνες του Κογκρέσου για τη διερεύνηση των θρυλουμένων επαφών συνεργατών του κ. Τραμπ με τη Ρωσία στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Το βέβαιο είναι ότι η κρίση στη Συρία και εν γένει η κατάσταση στη Μέση Ανατολή δεν περιελαμβάνοντο στις προτεραιότητες του κ. Τραμπ ούτε ως υποψηφίου για το προεδρικό αξίωμα ούτε μετά την εγκατάστασή του στον Λευκό Οίκο.
Ενδεικτικό ότι στην πρώτη του συνέντευξη σε εφημερίδα –όχι σε αμερικανική, αλλά στους FT– η μόνη ουσιώδης «προειδοποίηση» του κ. Τραμπ ήταν ότι εάν η Κίνα δεν είναι διατεθειμένη να διαχειρισθεί το θέμα του πυρηνικού οπλοστασίου της Βορείου Κορέας, τότε θα αναλάμβανε μονομερώς να επιλύσει ένα πρόβλημα ζωτικής πράγματι ασφαλείας για τις ΗΠΑ.
Εχει σαφώς τη σημασία του ότι η εντολή δράσεως εναντίον στρατιωτικής αεροπορικής βάσεως της Συρίας εδόθη από τον κ. Τραμπ όταν διεξήγαγε συνομιλίες με τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ στην έπαυλή του στη Φλώριδα. Αλλά ούτε είναι και άνευ σημασίας ότι σε αντίθεση με τον Βρετανό συνάδελφό του Μπόρις Τζόνσον, που εματαίωσε την επίσκεψή του στη Μόσχα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, πέραν των συνομιλιών του με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ, έγινε χθες δεκτός και από τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόπειρα ανιχνεύσεως ή προεξοφλήσεως των εξελίξεων σε γεωστρατηγικό επίπεδο που καθορίζονται από τη συμπεριφορά δύο μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων είναι παρακινδυνευμένη και ίσως οδηγεί σε εκτιμήσεις τραγελαφικές. Αλλά η τάση του κ. Πούτιν να επιβεβαιώσει την επιρροή του στη διευρυμένη περιφέρεια της Ρωσίας, και διά της Συρίας στη Μέση Ανατολή, είναι δεδομένη· και η σημειούμενη επιδείνωση των σχέσεων της Μόσχας με την Ουάσιγκτον στην Ανατολική Μεσόγειο εισάγει νέο στοιχείο ρευστότητος και αστάθειας.
Πέραν των ανωτέρω, η ανακοίνωση της γαλλικής Total για την πραγματοποίηση γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ –στο οικόπεδο 11– το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου προκάλεσε μια σχετικώς ήπια –προς τον παρόν– αντίδραση της Αγκυρας, που ανακοίνωσε ταυτόχρονη έρευνα τουρκικών σκαφών στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αλλά μια κλιμάκωση ελληνοτουρκικής εντάσεως εκείνη την περίοδο δεν είναι δυνατόν να αποκλεισθεί.
Τέλος, στα Δυτικά Βαλκάνια σοβεί μία κρίση σοβαρότατη στις σχέσεις Σκοπίων και Τιράνων, που αναδεικνύουν ένα ευρύτερο θέμα ασφαλείας για τη χώρα μας, εξίσου σοβαρό με τις συνομιλίες προς ολοκλήρωση της αξιολογήσεως, που απασχολεί αποκλειστικά την ελληνική πολιτική ηγεσία.
