Ευρωπαϊκά μονότονα

Η ανάδειξη του κ. Αλέξη Τσίπρα το 2015 στο πρωθυπουργικό αξίωμα της Ελλάδος αναπτέρωσε τις ελπίδες της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη, αλλά, έπειτα από ένα εξάμηνο, επήλθε η πλήρης ανακύκλωση της κυβερνήσεως «ανατροπής» του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ και προσαρμόσθηκε απολύτως στην ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων. Πρακτικό συμπέρασμα, ότι τα «αντάρτικα» μπορεί να άδονται μόνον σε λαϊκές ταβέρνες. Σε άλλους χώρους διαμορφώνεται και εν τέλει επιβάλλεται η πολιτική.

Θα πει κανείς ότι αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα της παρακμής, της ασυναρτησίας γενικώς, ή ότι ειδικώς οφείλονται στον τυχοδιωκτισμό της Αριστεράς. Αλλά ενδεχομένως όχι μόνον. Διότι παρακολουθήσαμε και εμείς εις την Ελλάδα –αυτόχθονες και ετερόχθονες– τα διαδραματισθέντα στη Γαλλία.

Στοιχειώδης αυτοσυγκράτηση διέσωσε όσους δεν κατελήφθησαν από το δέος της κατισχύσεως της άκρας Δεξιάς. Διότι σε τελική ανάλυση το μόνον που επέτυχε η κ. Μαρίν Λεπέν ήταν να εξασφαλίσει απλώς το ένα τρίτο –και κάτι παραπάνω– της στηρίξεως των Γάλλων ψηφοφόρων· περίπου να διπλασιάσει το ποσοστό που είχε εξασφαλίσει ο πατέρας της, το 2002, όταν οι πάντες συνασπίσθηκαν και τότε για να στηρίξουν τον Ζακ Σιράκ· και τέλος να αναδείξει το Εθνικό Μέτωπο, από το περιθώριο, σε δύναμη πολιτική. Αλλά με αυτά θα ασχολούμεθα τώρα...

Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Μακρόν προέβαλε εαυτόν ως εγγυητή της σωτηρίας της Γαλλίας από το φάσμα της «άκρας Δεξιάς», αλλά και ως φιλοδοξούντα να αλλάξει τη φυσιογνωμία της Ευρώπης. Και διατύπωσε μετά την εκλογή του πρόταση άρσεως του ευρωπαϊκού αδιεξόδου, που όμως απορρίφθηκε αμέσως από τη Γερμανία.

Ο κ. Μάνφρεντ Βέμπερ, εκ Βαυαρίας ορμώμενος, που είχε κατατροπώσει τον κ. Τσίπρα στο Ευρωκοινοβούλιο, δήλωσε ότι «ο κ. Μακρόν θα μπορεί να θέσει θέμα μεταρρυθμίσεως της Ευρώπης, αφού θα έχει αποδείξει ότι είναι ικανός να επιβάλει μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία». Ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πιο συγκαταβατικός, παρατήρησε ότι οι προτάσεις του κ. Μακρόν είναι «απίθανο να πραγματοποιηθούν».

Με αυτά και με αυτά, όμως, υπάρχει κίνδυνος να δικαιωθεί η κ. Λεπέν, που είχε προβλέψει ότι εάν δεν εκλεγεί η ίδια, η Γαλλία θα κυβερνάται από μια άλλη κυρία, την Αγκελα Μέρκελ. Το πιθανότερο είναι να διαπιστώσει και ο κ. Μακρόν ότι τα περί αλλαγής στην Ευρώπη μπορεί να λέγονται στη «μυθική μπρασερί» la Rotonde του 6ου Διαμερίσματος των Παρισίων, όπου εόρτασε τη νίκη του κατά τον πρώτο γύρο. Κάτι αντίστοιχο με ό,τι συνέβη στον κ. Τσίπρα, στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Διότι Ευρώπη είναι η Γερμανία και οι υπόλοιποι, σε αυτήν τη φάση.