ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Εζήλωσαν εμάς

Του Κώστα Ιορδανίδη

Του Κώστα Ιορδανίδη

cior@otenet.gr

Από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσεως στη χώρα μας διαδοχικές πολιτικές κυβερνήσεις υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Αντώνη Σαμαρά, δις υπό τον Αλέξη Τσίπρα, και μία τεχνοκρατική, υπό τον Λουκά Παπαδήμο, επεχείρησαν την διάσωση της Ελλάδος και την εναρμόνισή της με το ευρωπαϊκό σύστημα. Κακήν κακώς ο στόχος επετεύχθη. Ορθώς συνδέεται η επιτυχία του όλου εγχειρήματος με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει νέος εκτροχιασμός, όπως συνέβη ήδη στη διάρκεια της οκταετίας, το 2012, με τη διεξαγωγή δύο εκλογών, και φυσικά κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 της κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Αλλά τα πάντα προφανώς δεν εξαρτώνται από την Ελλάδα, η όλη πορεία της οποίας καθορίζεται από την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου η εικόνα όμως δεν είναι διόλου ενθαρρυντική και βαίνει επιδεινούμενη.

Το ευρωπαϊκό σύστημα είναι γαλλο-γερμανικό δημιούργημα. Ορθολογοκρατούμενο και εξόχως κανονιστικό. Δεν διαθέτει την αγγλοσαξονική ευελιξία, μία ιδιότητα που διέπει τη ζωή του ανθρώπου επί γης και εξασφαλίζει την επιβίωσή του. Η Ενωση λειτουργεί με όρους θρησκευτικού δόγματος, και όχι οργανισμού, που προσαρμόζεται σε μία διαρκώς εξελισσόμενη πραγματικότητα, και όταν τελικώς το επιχειρήσει να προβεί στις αναγκαίες αλλαγές, είναι πολύ αργά.

Πέραν τούτου, καθώς η Ενωση είναι ουσιαστικώς ακέφαλη, οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας εκάλυπταν το κενό, όσο ήταν δυνατόν, και εάν δεν συνέπιπτε να υπάρχουν δύο ισχυρές προσωπικότητες στο αξίωμα αυτό, ταυτόχρονα στις δύο μεγάλες χώρες, υπήρχε πάντα σε μία εξ αυτών, τουλάχιστον. Στη Γαλλία, η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν, τον Μάιο 2017, δημιούργησε την ελπίδα ότι το κύρος της μεγάλης αυτής χώρας θα αποκαθίστατο, επιτέλους. Ομως σε 16 μήνες τα ποσοστά αποδοχής του Γάλλου προέδρου είναι χαμηλότερα από τα αντίστοιχα των δύο προκατόχων του. Η απόπειρα του κ. Μακρόν να επιφέρει αλλαγές στην Ε.Ε. προσέκρουσε στο Βερολίνο και οι διεθνείς πρωτοβουλίες του είναι σε ευθεία αντίθεση προς την πολιτική του Αμερικανού προέδρου. Κάθε άλλο παρά επιτυχείς οι επιδόσεις του.

Από την άλλη πλευρά, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, εθεωρείτο επί χρόνια η άτυπη, αλλά πανίσχυρη ηγέτις της Ευρώπης, η εγγυήτρια της ενότητός της. Οχι όμως πλέον. Οι σχέσεις του Βερολίνου με την Ουάσιγκτον είναι σε χαμηλότατο επίπεδο, η μεταναστευτική πολιτική της κ. Μέρκελ εδίχασε την Ενωση και τη Γερμανία, η εμμονή στη δημοσιονομική πειθαρχία οδήγησε στη φτωχοποίηση του Νότου.

Τέλος, ο κυβερνητικός συνασπισμός είναι ιδιαιτέρως ασταθής, γεγονός που αντανακλά πόσο ευάλωτοι είναι οι Γερμανοί –αξιοθαύμαστοι όντως για την πειθαρχία και τη συστηματικότητά τους– όταν διαταράσσεται η εσωτερική τάξη πραγμάτων. Δεν είναι ασφαλώς αυτή εικόνα ηγέτιδος χώρας της Ενώσεως.

Επιστρέφοντες στα καθ’ ημάς, καλές οι ασκήσεις επί χάρτου των ημετέρων ηγετών ενόψει των εκλογών, και τα προγράμματα περί του μέλλοντός μας, αλλά η μεγάλη «σταθερά» της Ε.Ε. –η Γερμανία και η Γαλλία– έχει απολέσει την αρχική δυναμική της. Εκ παραδόσεως ανεύθυνοι και αυτοσχέδιοι εμείς οι Ελληνες, αλλά εζήλωσαν ως φαίνεται τη συμπεριφορά μας και οι ισχυροί της γης.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Κώστα Ιορδανίδη

Κώστας Ιορδανίδης: Τελευταία Ενημέρωση

X