Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν ο George Bush διεκδικούσε την εκλογή του το 2001, προέβαλε το δίλημμα σκότους-φωτός, καλού και κακού άξονα. Κάπως έτσι, στα χνάρια του μανιχαϊστικού σχήματος Μπους, κινούνται προεκλογικά τα κόμματα με στόχο να πλήξουν καίρια την αποχή και να καταφέρουν να συσπειρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη βάση τους. Το αν θα τα καταφέρουν είναι ένα ζήτημα που μένει ανοικτό και θα ξεκαθαρίσει την μέρα της κάλπης.
Από τη μία ο ΔΗΣΥ προτάσσει στο προεκλογικό του αφήγημα τους δύο δρόμους, του μέλλοντος και του παρελθόντος. Επισημαίνει πως ψηφίζοντας το κόμμα της Δεξιάς η Κύπρος ακολουθεί σταθερή προοπτική, η οικονομία ανακάμπτει και ριζώνει. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, οδηγεί την Κύπρο στο σκοτάδι και στις νοοτροπίες του παρελθόντος που οδήγησαν την κυπριακή οικονομία, ένα βήμα προ της κατάρρευσης.
Το ΑΚΕΛ με τη σειρά του ξεκαθαρίζει πως αποτελεί την επιλογή της προάσπισης των κοινωνικών πολιτικών. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή τη μέρα της κάλπης, εγκλωβίζει την κυπριακή κοινωνία σε εφαρμογή πολιτικών λιτότητας που εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και καταδικάζουν τους πολίτες στη χρόνια ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς τη μετανάστευση και τις κοινωνικές ανισότητες.
Τα κόμματα του ενδιάμεσου παρουσιάζονται ως οι κυνηγοί τις διαφθοράς και οι προασπιστές μίας σωστής λύσης στο κυπριακό. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή τον Μάη, βοηθά όσους επιβουλεύονται την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και στη συνέχιση της διαπλοκής και διαφθοράς του πολιτικού συστήματος.
Σε μία εκλογική μάχη που η αποχή αναμένεται να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, τα κόμματα, επιλέγουν να στείλουν το μήνυμα του εκφοβισμού. Το μήνυμα πως με την αποχή του ο πολίτης δεν θα τιμωρήσει ένα κομματικό σύστημα που όζει διαπλοκής και λανθασμένων χειρισμών, αλλά θα εγκλωβίσει τον εαυτό του στη μιζέρια. Στη μιζέρια των κοινωνικών παντοπωλείων, της χρόνιας ανεργίας και της οικονομικής αστάθειας, ακόμη και το διακύβευμα της εθνικής του ασφάλειας με την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μία κοινωνία που βράζει δύσκολα θα ηρεμήσει και ακόμα πιο δύσκολα θα πειστεί με εκφοβιστικά διλήμματα. Το εκλογικό σώμα που απαξιώνει το πολιτικό σύστημα είναι αυτό που έχει θυμώσει και έχει απογοητευθεί από κούφιες δεσμεύσεις και εναλλακτικές προτάσεις στην οικονομία. Αυτό το εκλογικό σώμα σίγουρα δεν θα πειστεί με μανιχαϊστικά συναισθηματικά διλήμματα. Ο πολωτικός και εκφοβιστικός αυτός διαχωρισμός δοκιμάστηκε και πήγε μέχρι εκεί που πήγε.
Ο πολίτης πλέον είναι ιδιαίτερα απαιτητικός. Ζητά συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις και όχι ψευδεπίγραφα διλήμματα που προκαλούν τη νοημοσύνη του.
