Της Μαρίνας Οικονομίδου
Αναμφίβολα οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η Πολιτεία, μπροστά στη φυσική καταστροφή είναι τεράστιες. Δεν έχουμε σκοπό ούτε να υποτιμήσουμε αυτές τις δυσκολίες ούτε να αρχίσουμε τη συνήθη γκρίνια μας την επομένη της καταστροφής.
Από τη στιγμή όμως που δύο άνθρωποι δεν γύρισαν στο σπίτι τους και χάθηκαν εν ώρα καθήκοντος, αναμφίβολα προκύπτει ζήτημα του τι ακριβώς έγινε για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Και προκύπτει θέμα αν το κράτος όπως θα έπρεπε, έχει μία στρατηγική διαχείρισης και αποτροπής φυσικών καταστροφών ή όχι.
Ήδη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε έντονο ύφος το πρωί της Τρίτης έθεσε ζήτημα απόδοσης ευθυνών. «Είναι καιρός ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και να αρχίσει να σκέφτεται ότι πέραν του εγώ, υπάρχει και το εμείς και πέραν του δικού μας σπιτικού υπάρχει το φυσικό περιβάλλον, οι κοινότητες και ανθρώπινες ζωές» ανέφερε χαρακτηριστικά. Σίγουρα ευθύνες θα πρέπει να αποδοθούν, ξεκινώντας από αυτούς που ξεκίνησαν την πυρκαγιά σε Αργάκα και Ευρύχου. Και αυτό γιατί οι πυρκαγιές ξεκίνησαν καθαρά από ανθρώπινο παράγοντα που για άλλη μια φορά αγνοώντας τον κίνδυνο, αδιαφορώντας για τις ισχύουσες νομοθεσίες και σκεφτόμενος για άλλη μια φορά το δικό του εγώ προκάλεσε μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές.
Πέραν όμως της παραδειγματικής τιμωρίας που θα πρέπει να αποδοθεί στους υπαίτιους της καταστροφής το κύριο ζήτημα που θα πρέπει να διαφανεί είναι ο τρόπος αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου και τι κάναμε για να ανταπεξέλθουμε. Λειτουργήσαμε συλλογικά; Καταγράψαμε τις αδυναμίες ούτως ώστε να τις βελτιώσουμε; Υπάρχει συντονισμός και συνεργασία μεταξύ του τμήματος δασών και πυροσβεστικής υπηρεσίας; Για ποιο λόγο δεν χρησιμοποιήθηκαν άλλοι σημαντικοί παράγοντες που στο παρελθόν βοήθησαν στην κατάσβεση πυρκαγιών στην Ελλάδα, όπως η ΕΜΑΚ- η οποία συμμετείχε με μειωμένο αριθμό- η ΜΜΑΔ ή ακόμα και ο στρατός που φαίνεται να έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε αναφέρει την Τρίτη πως θα υπάρξει ενίσχυση των πτητικών μεσών. Για ποιο λόγο αυτά τα πτητικά μέσα δεν υπήρχαν μέχρι τώρα; Ισχύει πως θυσιάστηκαν στον βωμό της οικονομικής λιτότητας;
Αυτή τη στιγμή ζητείται όσο το δυνατόν ψυχραιμία μέχρι να σταματήσει η καταστροφή. Οι δηλώσεις υπουργών ότι η φωτιά μπορεί να τύχει διαχείρισης και πως θα σταματήσει σε λίγες ώρες καλό είναι να αποφεύγονται καθώς εκτίθενται ανεπανόρθωτα.
Την επομένη της καταστροφής ωστόσο υπάρχουν ευθύνες. Και θα πρέπει να αναζητηθούν για τη βελτίωσή μας και την αποτροπή παρόμοιων τραγωδιών. Είναι άλλωστε μια δυσάρεστη διαπίστωση, ότι η στρατηγική διαχείρισης φυσικών καταστροφών αποδείχτηκε αναποτελεσματική στο να αποτρέψει και να ελέγξει την επέκταση της φωτιάς.
Τα νέα κλιματικά δεδομένα καθιστούν τις πυρκαγιές ως μία πολύ πιθανή απειλή, ιδιαίτερα στο θερμό κλίμα της Κύπρου. Αν το κράτος δεν φρόντισε να προσαρμοστεί με τα νέα δεδομένα και χρησιμοποιεί πολιτικές άλλων δεκαετιών, τότε έχει ευθύνες τις οποίες θα πρέπει να αναλάβει. Ακόμα χειρότερα, αν η διαχείριση αυτών των φυσικών καταστροφών υποτιμήθηκε από τους κυβερνώντες, αγνοήθηκε από τους αρμόδιους και θυσιάστηκε στο βωμό της οικονομικής κρίσης.
