ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Από τα Ativan στις καρατομήσεις

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Οι εσωκομματικές διαμάχες ήταν ανέκαθεν η κύρια παθογένεια του ΔΗΚΟ που προερχόταν από την άλλη κύρια παθογένειά του, την αγκίστρωση του κόμματος στην εξουσία. Μπορούμε να θυμηθούμε πολλά που δεν τιμούν ούτε το κόμμα αλλά ούτε στα ιστορικά του στελέχη.

Ενδεικτικός ο πόλεμος λάσπης του εκφραστικού οργάνου του κόμματος «Ελευθεροτυπία» όταν κατάγγελλε τον Γλαύκο Κληρίδη ως πράκτορα των ναζί και τον καλούσε να φύγει από την Κύπρο ή να αυτοκτονήσει. Ενδεικτική και η άνευ προηγουμένου κόντρα Σπύρου Κυπριανού και Τάσσου Παπαδόπουλου. Με τον πρώτο να βλέπει συνωμοσίες και προσπάθειες εξόντωσής του από τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Από την άλλη οΤάσσος Παπαδόπουλος απαντούσε με δημοσιεύματα στον «Κήρυκα» για τις συνταγές των Ativan του Σπύρου Κυπριανού. Αντιλαμβάνεστε πολιτικό επίπεδο και ήθος.

Όταν όμως ο Νικόλας Παπαδόπουλος ανέλαβε την προεδρία του ΔΗΚΟ είχε αναφέρει χαρακτηριστικά πως «όσα λέχθησαν, διαγράφονται. Από αύριο γυρίζουμε σελίδα και ξεκινούμε σκληρή δουλειά» και κάπως έτσι μας προϊδέασε πως η χρόνια εσωκομματική διαμάχη, θα λάμβανε επιτέλους ένα τέλος, οδηγώντας το κόμμα σε μία νέα εποχή. Αφενός γιατί είχε κερδίσει, ασχέτως της έντονης φημολογίας περί καλπονοθείας στην Πάφο για την προεδρία του κόμματος και θα μπορούσε να εφαρμόσει την πολιτική που επεδίωκε και που επέκρινε τον Μάριο Καρογιάν ότι δεν εφάρμοζε. Αφετέρου γιατί η άφεση αμαρτιών και ο κλάδος ελαίας θα πρόσθετε πολύ στο προεδρικό προφίλ που επεδίωκε να κτίσει.

Είναι γεγονός πως ο Νικόλας Παπαδόπουλος ξεκίνησε σκληρή δουλειά, όταν ανέλαβε την προεδρία του κόμματος. Είχε βάλει στο πλευρό του μία σειρά στενών συνεργατών του, που δούλεψαν σκληρά και έβαλε πλώρη για την εφαρμογή μιας νέας στρατηγικής. Της στρατηγικής που θα απέκλειε τους δύο πόλους ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και θα έθετε τις βάσεις για τη δημιουργία του περιβόητου τρίτου πόλου που θα ένωνε το Κέντρο και θα τον οδηγούσε στην εξουσία.

Υπάρχει σωρεία λόγων για τους οποίους έχασε τη μάχη ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ και αποκλείστηκε από τον β΄ γύρο. Βιάστηκε να υποβάλει υποψηφιότητα τη στιγμή που ούτε οι συγκυρίες το ευνοούσαν αλλά ούτε ο ίδιος ήταν έτοιμος να ανέλθει στον προεδρικό θώκο, κάνοντας το ένα επικοινωνιακό λάθος μετά το άλλο. Ήταν όμως και τα σχήματα με τα οποία επέλεξε να συνεργαστεί που ενέτειναν την ανησυχία μεγάλης μερίδας των πολιτών.

Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι πως υπερεκτίμησε τις δικές του δυνατότητες και υποτίμησε τις δυνατότητες της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, σε αντίθεση με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, αδυνατούσε να αντιληφθεί και να ερμηνεύσει το δηκοϊκό DNA, χάνοντας στην ουσία το ίδιο του το κόμμα κατά την εκλογική διαδικασία.

Θα μπορούσε την επομένη της ήττας του να μπει σε μία διαδικασία απολογισμού αλλά και αυτοκριτικής για το τι πήγε λάθος. Μας είχε προϊδεάσει, άλλωστε, με το εύηχο σύνθημα «με τη δύναμη της γενιάς μας» πως ο ίδιος θα ήταν αλλιώς από τα όσα είχαμε συνηθίσει να επικρατούν στην δηκοϊκή αρένα. Ως νέος πολιτικός θα μπορούσε να διαγράψει μία νέα πορεία στην πολιτική ζωή του τόπου και αν δεν τα κατάφερνε στην πρώτη εκλογική του μάχη θα μπορούσε να το πετύχει πέντε χρόνια μετά. Αν παρουσίαζε όμως τους ανάλογους ελιγμούς και τη διάθεση αυτοκριτικής.

Οι εκκαθαρίσεις των τελευταίων ημερών, οι καρατομήσεις ιστορικών στελεχών με συνοπτικές διαδικασίες καταδεικνύουν πως η δύναμη της νέας γενιάς πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Θυμίζει περιόδους απόλυτου πολιτικού σκότους. Απέδειξε πως η πολιτική μας δεν απέχει από τον καιρό των απαγωγών των διεθνών συνωμοσιών, των πρακτόρων και των 1600 ηρεμιστικών. Και αυτή ακριβώς η τάση απομακρύνει τον κ. Παπαδόπουλο έτι περαιτέρω από την εξουσία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X