Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Οι πολιτικές ευθύνες δεν απονέμονται αλλά αναλαμβάνονται από υπεύθυνα πολιτικά πρόσωπα», έλεγε το 2011 ο Ιωνάς Νικολάου, καλώντας τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Κύπρο Χρυσοστομίδη να παραιτηθεί από τη θέση του μετά το σκάνδαλο Κίτα. Κάπως έτσι, όταν ο κ. Χρυσοστομίδης έδειξε την ανάλογη υπευθυνότητα και παραιτήθηκε, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη, ο κ. Νικολάου αναγνώρισε τις «αυξημένες πολιτικές του ευαισθησίες, την ευθιξία και τόλμη».
Αυτή η στάση, άλλωστε, άρμοζε σε ένα πολιτικό πρόσωπο, όπως ο Ιωνάς Νικολάου. Αυστηρός και απόλυτος ως προς την εικόνα που θα έπρεπε να έχουν οι πολιτικοί αξιωματούχοι αλλά κυρίως για τη δράση και το έργο τους. Έργο που να δικαιολογεί τη θέση τους στο πόστο που αναλάμβαναν. Αλλιώς θα έπρεπε, ως υπεύθυνα πολιτικά πρόσωπα, να βλέπουν τον δρόμο της παραίτησης και να αποσύρονται από την πολιτική ζωή.
Κάπως έτσι και εξαιτίας των βαρύγδουπων δηλώσεών του, όταν βρέθηκε στην ανάλογη θέση, πολλοί ήταν εκείνοι που ήταν βέβαιοι για τις πολιτικές ευαισθησίες, την ευθιξία και την τόλμη που θα διακατείχε τον κ. Νικολάου. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, κανείς δεν τον αμφισβήτησε, όταν αποφάσισε να εκπαραθυρώσει με συνοπτικές διαδικασίες τον Μιχάλη Παπαγεωργίου από τη θέση του Αρχηγού της Αστυνομίας. Όλοι, προεξάρχοντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, είχαν θεωρήσει ως θέσφατο τα λόγια του κ. Νικολάου περί ανεπάρκειας του τότε αρχηγού, αγνοώντας τα όσα είχε βεβαίως καταγγείλει περί παρεμβάσεων του υπουργού ο τότε αρχηγός.
Από τότε μέχρι σήμερα, έγιναν πολλά στις φυλακές και τα μαθήματα πολιτικού ήθους που παρέδιδε κάποτε από την ασφάλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του τα θυμίζουν πολλοί και συχνά, από τη θέση του ως υπουργού. Άλλοτε οργισμένα, άλλοτε σκωπτικά. Και λέμε οργισμένα και σκωπτικά γιατί, αναλαμβάνοντας το πόστο για το οποίο προετοιμαζόταν χρόνια τώρα, αντιμετώπισε μάλλον αμήχανα σωρεία βιασμών, αυτοκτονιών, αυτοπυρπολισμών στις φυλακές, ξυλοδαρμών και ναρκωτικών στα κελιά. Επεισόδια χούλιγκαν στη μέση του δρόμου και στα γήπεδα, επίθεση ακροδεξιών στοιχείων στους Τ/κ, την ίδια ώρα που ο υπόκοσμος πετάει ρουκετοβόλα στη Λευκωσία και η αστυνομία ενημερώνει εγκληματίες ότι τους καταζητεί η Ιντερπόλ.
Επεισόδια, που όχι μόνο, δεν ανάγκασαν έστω από ντροπή τον Ιωνά Νικολάου να παραιτηθεί, αλλά δεν κατάφεραν ούτε καν να κλείσουν το στόμα του. Σήμερα, με τη δημοσιοποίηση του βίντεο για τον ξυλοδαρμό του δεσμοφύλακα, εξεμάνη για τη διαρροή και άρχισε έρευνες γι’ αυτή, χάνοντας την ουσία.
«Μαθήματα διαφάνειας και εικόνας ενός σωστού υπουργού, δεν μπορώ να αποδεχθώ από βουλευτές ενός κόμματος το οποίο όταν ήταν στην κυβέρνηση συγκάλυπταν τα όσα απαράδεκτα συνέβαιναν στις φυλακές, μήπως αυτά τσαλάκωναν την εικόνα τους. Και είναι γνωστά τα όσα συνέβαιναν όσον αφορά την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν νομίζω να χρειάζεται να τα επαναλάβω» ανέφερε με το γνώριμο αλαζονικό ύφος που διακατείχε όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση απαντώντας στις επικρίσεις του ΑΚΕΛ.
Με όλα όσα έγιναν και τις δημόσιες δηλώσεις του Ιωνά Νικολάου, είμαι βέβαιη πως όσα κρίσιμα περιστατικά βίας κι αν δουν το φως της δημοσιότητας, ο ίδιος δεν πρόκειται να παραιτηθεί. Έχει εδώ και καιρό δώσει τις εξετάσεις του και η πολιτική ευθιξία βρίσκεται γι’ αυτόν εκτός ύλης, εμφανιζόμενος κατώτερος των προσδοκιών και των περιστάσεων. Του το συγχωρούμε άλλωστε, καθώς σε μία κοινωνία πλήρους ασυδοσίας και έλλειψης ευθιξίας, δεν θα αναμέναμε κάτι καλύτερο από αυτόν.
Το μεγάλο ερώτημα, ωστόσο, είναι το τι κάνει ο Πρόεδρος γι’ αυτό. Ο Νίκος Αναστασιάδης μπαίνει σε έναν κρίσιμο προεκλογικό αγώνα, όπου οι επιλογές και οι διορισμοί του, αναμένεται να είναι το μεγάλο του αγκάθι. Ο δε Ιωνάς Νικολάου θα αποτελεί ίσως τον πιο εύκολο –δικαιολογημένα – στόχο του υπουργικού σχήματος. Θα συνεχίσει να ανέχεται σιωπηρά την ανεπάρκεια του υπουργού Δικαιοσύνης που εξελίσσεται ως ένα από τα μεγαλύτερα βαρίδια της διακυβέρνησής του; Και αν ναι, για ποιο λόγο;
