ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μας έπιασαν στον ύπνο

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

«Δεν αρέσκομαι στις υπερβολές αλλά η πραγματικότητα είναι πως το διεθνές αποτύπωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι σήμερα κατά πολύ μεγαλύτερο του μικρού, γεωγραφικού μας μεγέθους», έλεγε κατά την εξαγγελία της υποψηφιότητάς του ο Νίκος Αναστασιάδης τον περασμένο Οκτώβριο.

Το αν ο Νίκος Αναστασιάδης αρέσκεται ή όχι στις υπερβολές και στους συναισθηματισμούς είναι ένα ζήτημα που θα μπορούσε να αναλυθεί σε ένα άλλο άρθρο. Το σίγουρο είναι πως και αυτό που καταγράφεται είναι πως οι εξελίξεις μας έπιασαν λίγο στον ύπνο. Και αυτό γιατί ενώ κομπάζαμε προεκλογικά για τα κοιτάσματα στο «Καλυψώ» και τους ενεργειακούς σχεδιασμούς μας, αυτή τη στιγμή παρατηρούμε τρώμε αμήχανα, το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Πού είναι για παράδειγμα η αντίδραση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και πού είναι οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα; Αρκούν κάποια αυστηρά μηνύματα; Πού είναι η αντίδραση των Αμερικανών εταίρων μας αλλά και η στήριξη των συμμάχων μας στις περιβόητες τριμερείς, όταν προκαλούσαμε την ψευδαίσθηση στον κυπριακό λαό ότι ήταν ικανές ώστε να απομονώσουν την Τουρκία διεθνώς και να μας καταστήσουν πρωταγωνιστές στην περιοχή.

Τα όσα συμβαίνουν στην ΑΟΖ είναι σίγουρα ένα ζήτημα με μεγάλες προεκτάσεις. Ζήτημα που καταδεικνύει πως για άλλη μια φορά είμαστε μόνοι μας. Οφείλαμε ωστόσο να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι. Μετά το χαστούκι που έφαγε ο Νίκος Αναστασιάδης στο Eurogroup το 2013, θα έπρεπε να ήταν πιο καχύποπτος με τη στάση των φίλων του. Και αν το 2013, που οργάνωνε το μεγάλο πάρτι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Λεμεσό για να δείξει πως ο ίδιος είναι φίλος με όσους παίρνουν τις αποφάσεις στα ανώτατα δώματα των Βρυξελλών, του δικαιολογούσαμε μία κάποια πολιτική αφέλεια, σήμερα δεν του συγχωρείται. Και δεν του συγχωρείται γιατί οι φίλοι του όχι μόνο του γύρισαν την πλάτη στο επίμαχο Eurogroup όταν με άγνοια κινδύνου θέλησε να χειριστεί προσωπικά το θέμα, αλλά του «έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο» για το κούρεμα καταθέσεων.

Αναμέναμε συνεπώς πως αφού κάηκε μια φορά, αυτή τη φορά θα ήταν πολύ πιο προσεκτικός στις τοποθετήσεις του αλλά και πιο έτοιμος να χειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Όχι να τον πιάσουν στον ύπνο.

Δεν θέλουμε όμως να είμαστε άδικοι με τον Νίκο Αναστασιάδη. Βλέπουμε και τους οπαδούς της Νέας Στρατηγικής πως έχουν κλείσει το στόμα τους μπροστά από τις εξελίξεις. Και είναι φυσικό, καθώς η έλλειψη ρεαλιστικής προσέγγισης και κατανόησης της πολιτικής πραγματικότητας ήταν ανέκαθεν στο DNA του Κύπριου πολιτικού. Το είδαμε σε μία σειρά γεγονότων με πολιτικά πρόσωπα που νόμιζαν πως με τη γοητεία τους θα μπορούσαν να περάσουν το δικό τους, μας άφησαν εκτεθειμένους. Αρχής γενομένης ο Μακάριος με τη γνωστή αλαζονεία που τον διακατείχε. Χρειάστηκαν τα γεγονότα του 1964 για να διαφανεί η έλλειψη ρεαλισμού και αντίληψης, έναντι των Τουρκοκυπρίων και η αδυναμία του να αντιληφθεί το μέγεθος του τουρκικού κινδύνου. Υπήρξε βεβαίως και επί Σπύρου Κυπριανού, όταν ο ίδιος, ακολουθώντας τις μαξιμαλιστικές θέσεις του προκατόχου του, έδειξε έλλειψη διορατικότητας στο να προβλέψει τους τουρκικούς σχεδιασμούς με αποτέλεσμα την ανακήρυξη του ψευδοκράτους.

Μία ανακήρυξη που ο ίδιος διαβεβαίωνε πως δεν θα γινόταν ποτέ, επικαλούμενος τον διεθνή παράγοντα. Στο ίδιο πλαίσιο και η στάση του Τάσσου Παπαδόπουλου όταν έχοντας ως δεδομένη την αδιαλλαξία του Ραούφ Ντενκτάς στο Κυπριακό, οδηγήθηκε στη Νέα Υόρκη για να διαπιστώσει πως ο Ντενκτάς ακολουθούσε πλέον νέα πολιτική. Αυτό ήταν αρκετό για να πιαστεί αδιάβαστος και να δεχτεί την επιδιαιτησία. Ακολούθησαν και άλλες σκηνές απείρου κάλλους στο Μπούργκενστοκ όπου κλεισμένος στο δωμάτιό του αρνείτο να διαπραγματευθεί, αφήνοντας στην ουσία την ε/κ πλευρά εκτεθειμένη. Την ίδια έλλειψη διορατικότητας παρουσίασε και ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος δεν κατάφερε να διαβλέψει το μέγεθος της οικονομικής κρίσης και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Είχε μάλιστα την ψευδαίσθηση, πως η Ρωσία του Πούτιν, θα δάνειζε την Κύπρο, για να διαψευστεί εν τέλει πανηγυρικά.

Γι’ αυτό λέμε. Το να μας παίρνουν στον ύπνο είναι στο DNA μας. Από τον Νίκο Αναστασιάδη, ωστόσο, περιμέναμε περισσότερα με την επανεκλογή του. Και σίγουρα μετά τα παθήματά του.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X