Της Μαρίνας Οικονομίδου
Την περασμένη Δευτέρα ο Νικόλας Παπαδόπουλος είπε στην συνέντευξή του στο κρατικό κανάλι μεγάλες αλήθειες γύρω από τον τομέα της υγείας. Ότι το οικοδόμημα καταρρέει και ότι η ποιότητα των υπηρεσιών δεν θυμίζει σε τίποτα αυτήν ενός κατά τα άλλα σύγχρονου κράτους. Πολίτες αναμένουν σε ουρές για μια εξέταση που μπορεί να διευθετηθεί μήνες μετά, σε χώρους ακατάλληλους από τους οποίους ξετρυπώνουν ποντίκια. Σύστημα το οποίο δεν προκαλεί δυσφορία μόνο στους πολίτες αλλά και σε ικανότατους γιατρούς και επιστήμονες οι οποίοι παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλο και μεταναστεύουν.
Είχε σίγουρα δίκαιο. Έκανε όμως δύο σημαντικά ολισθήματα. Παρέλειψε να αναφέρει πως η δημόσια υγεία στην Κύπρο δεν κατέρρευσε τώρα. Ήταν υπό κατάρρευση χρόνια τώρα. Ένα σύστημα υγείας που συντηρείτο με μεσοβέζικες λύσεις ούτως ώστε να μη διαταραχθούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω. Συμφέροντα που καμία κυβέρνηση δεν ήθελε να ενοχλήσει καθώς κάθε φορά που επιχειρείτο να γίνει ένα βήμα μπροστά έβαζαν προσκόμματα εμπόδια και παγίδες.
Με αυτά τα συμφέροντα και το κράτος εν κράτει που κυριαρχεί στον τομέα της υγείας, προσπάθησε να τα βάλει ο υπουργός υγείας Γιώργος Παμπορίδης. Και εδώ ακριβώς προκύπτει το δεύτερο ολίσθημα του Νικόλα Παπαδόπουλου που αν δεν τον διαχειριστεί σωστά ενδεχομένως να πλήξει σοβαρά την υποψηφιότητά του. Επιχείρησε με δημοσιοποίηση κάποιων πρακτικών να αποδομήσει τον μόνο υπουργό που προσπάθησε να διορθώσει την κατάσταση. Μία κίνηση που όχι μόνο δεν αποδόμησε τον Γιώργο Παμπορίδη, αλλά προκάλεσε ερωτήματα γύρω από το ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο κ. Παπαδόπουλος και αν πράγματι επιθυμεί την υλοποίηση του ΓεΣΥ ή αν επιχειρεί να το σκοτώσει πριν την ώρα του. Και αυτό γιατί κανέναν δεν αφορά τι έλεγε η κυβέρνηση ενάμισι χρόνο πριν, αλλά τι έχει ψηφιστεί σήμερα στη βουλή. Και ποιος ήταν εκείνος που έσπρωξε για την υλοποίησή του.
Δεν έχουμε καμία διάθεση να ηρωοποιήσουμε τον κ. Παμπορίδη. Ο ίδιος είναι γνωστός για το συγκρουσιακό και πληθωρικό του χαρακτήρα του, που πολλές φορές ισορροπεί μεταξύ ωμής ειλικρίνειας και λαϊκισμού. Το σίγουρο ωστόσο είναι πως ο ίδιος έχει μεθοδεύσει την υλοποίηση του ΓεΣΥ. Είναι γνωστό πως χάριν στην επιμονή του και εν πολλοίς στα εκρηκτικά του tweets, οφείλεται το πράσινο στο ΓεΣΥ, δεσμεύοντας όχι μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά την Πινδάρου και μέρος του υπουργικού που έβλεπε και βλέπει ακόμη με δυσπιστία το όλο εγχείρημα. Καλώς ή κακώς, με τη μέχρι τώρα πορεία του, ο Γιώργος Παμπορίδης έχει καταφέρει να καλλιεργήσει την εικόνα στους πολίτες πως είναι σε θέση να τα βάλει με τα συμφέροντα, ακριβώς επειδή δεν τον απασχολεί η πολιτική του καριέρα.
Σε αντίθεση με τον Γιώργο Παμπορίδη, ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν έχει ακόμη πείσει ότι είναι σε θέση να τα βάλει με μεγάλα συμφέροντα. Ούτε ότι δεν τον απασχολεί η πολιτική του καριέρα. Αντιθέτως, αυτή η σπουδή του να παρουσιάσει το Γενικό Σύστημα Υγείας ως μία φορολογία και τον Γιώργο Παμπορίδη ως λαϊκιστή που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα, ενισχύει την καχυποψία των πολιτών ως προς τις πραγματικές του προθέσεις.
